Eenenvijftig jaar mezelf
Eenenvijftig jaar baande ik
mezelf nuchter een weg
tussen liefdesbrieven
van eenzame vrouwen
boodschappenlijstjes voor de slijterij
en de dierenwinkel
minnaars en minnaressen
die de dood vonden
in mijn hart
zonder weerschijn of klatergoud
dikwijls alleen
in wildernis
waar eenzaamheid
een kleinood bleek
voor mij toevertrouwde dieren
had ik de troost om
geheel mezelf te zijn
in weerbarstig relativeren
als weerspiegeling
van hun ondeugende onschuld
eenenvijftig jaar mezelf
door ratio die op een radio leek
voor gevoel in verstandige zelfspot
en schrijvers, ze riepen mij toe
blijf jezelf in wat je bent
hoe je ook een ander kent
kom tot bloei, bezoek en bloei
bloei, bloei, blijf altijd boeien.
Inzender: Henk van Dijk, 15 oktober 2013
Geplaatst in de categorie: verjaardag
Absoluut vind ik ook dat je enorm tot bloei bent gekomen en ook blijft bloeien en vooral boeien!
Hopelijk schrijf je nog heel veel prachtige gedichten!