Alle inzendingen over FOTOBOEKEN

kleinkind op bezoek zij graaft naar haar wortels - fotoboek als schop…

hij kijkt me aan vanuit het fotoboek het jochie met de veel te grote pet een hard maar ook vertederend portret zijn stille ogen naar geluk op zoek donker Den Haag, ruim een eeuw geleden lang voordat Drees zijn zegeningen bracht met kerk en kapitaal nog aan de macht een sloppenwijk zoals in vele steden de foto’s geven een ‘romantisch’ beeld…

Je tenenlopen Jouw even weg zijn en weer terug Een kus die blijft De kleine ruzies Het weten: dit gaat veel te vlug Want ik werd schaduw, jij steeds lichter Jij danste leven, ik bleek mank ik maakte ruzie, jij gedichten Nu zit ik hier met al je foto’s op de bank Zo gaat het dus Dit heet dus sterven Dat jij vertrekt en ik hier zit Met fotoboek…

Kom m'n liefje, kijk eens even, kijk hoe wind speelt met je haren, kijk, hoe fier ik naast je zit, kijk hoe fier, nog in zwart-wit. Kijk hoe jong we toen nog waren. Weet je nog toen bij het water waar we bootje wilden varen, dat er van die eerste zoen iemand een foto maakte toen. Kijk toch hoe verliefd we waren. En hier, net voordat we trouwden…

Zwijgend kijkt zij van licht naar duister geniet van elk mooi moment soms glijdt er een kille huiver wanneer er plots een haas langs rent toch wil zij de kleuren bewaren voor de dagen somber en lang bladert dan peinzend in haar fotoboek vaak met weemoed, soms wat wrang…

In fotoboeken zit de jeugd verstopt zacht en bewegelijk het beeld stout, arrogant en lief en zoet Men kijkt en schept een verhaal dat klopt allang niet meer vanwege falend geheugen, ouderdom, tijdsbesef Nog even luchtig kunnen zijn op een zondag waar geen eind aan komt alles ingepakt om weg te gaan…

en ook het fotoboek met alles er nog in en ook ons huis, de kinderen als we die dan hebben, de hele aarde zullen we samen moeten begraven, als ooit ------------------------------------------ uit: 'Koffers zeelucht', 2003.…

slaat snel het blad en de hoek om, gaat naar boven door hetzelfde raam in zijn fotoboek.…

ik mijn falen en fouten wegpraten als ik volwassen ben de beste oplossing is gewoon geen contact meer ze moeten niet in mijn buurt komen want terechtwijzingen duld ik niet ik zal ze straffen, waar en hoe ik kan mijn kinderen laat ik ze niet meer zien adreswijzigingen geef ik niet door voor mij hebben ze afgedaan ja en gelukkig ben ik de fotoboeken…

de agenda van het leven was ons voller dan volst dankzij de liefdes en de naasten die ons het leven vieren lieten in het nu elkaar weten aan de overkant van de tijd zullen wij steeds weer genieten van de langzaam groeiende berg van opdiepende herinneringen die gelijk herontdekte brieven zich steeds opnieuw lezen laten die kunst van herinnering…

Ze maakten al geen stennis geen herrie, geen leven Deze ingetogen vrouwen die de stilte van klooster en hof zoeken Ze staan nu slechts afgebeeld in zwart-wit fotoboeken Staan niet... op m'n boekenplank of in de boekenkast Zelfs op dit pad heb ik hen moeten missen: De nonnen nonnen met hun kappen gaan we wissen...?…

een vleugje blauw wat wit en grijs een warme wind waait door mijn fotoboek geen palmen en heet zand of bikinimeisjes op het strand van verre oorden in eigen woorden vertellen mijn plaatjes het unieke verhaal van deze zomer waarin jij de hoofdrol speelt het licht verdeelt en zelfs de choreografie ongemerkt van mij overneemt…

Vanmorgen ben ik bij mamma geweest ze zei: "Goedenmorgen meneer, komt u voor mij" direct kreeg ik een kopje thee ik pakte één van haar vele fotoboeken ze keek mee en zei: "mijn zoon Jorris lijkt op u, die is al weer jaren dood, ik denk veel aan hem" bij het afscheid kreeg ik een ferme handdruk komt u nog maar eens langs, heel gezellig toen de…

Ik vind je om me heen, bladerend door een fotoboek, lach je al mijn pijntjes fijn. Vanuit mijn ooghoek denk ik je wel eens te zien, op de bank, nippend aan je wijn. Maar als ik mijn hoofd draai, zie ik alleen een afdruk, op de plek, waar jij eens zat.…

Je bent meestal zo erg aanwezig in mijn verbeelding van de avond laat wanneer ik de muizen hoor trippelen op de trap op weg naar de oude zolder dan blader ik in ons fotoboek hoe we samen liefde waren terwijl de muizen zich tegoed doen aan de kaas die er ligt zonder val ik ben nu sterk aan het vermageren om in ons samenzijn te blijven…

wij bladerden samen wezen met vingers waar we waren gebleven dachten ons leven te delen maar bleven helaas in de sfeer van foto’s steken natuurlijk zuchtten zinnen de sfeer van steeds groter wordende kinderen maar juist roddels en geheime momenten waren de krenten in de pap van toen zoals de eerste zoen na een verliefdheid van…

ik heb een nieuw fotoboek gepakt waarin ik jou op het gladde papier visualiseer in een paar spraakmakende scenes zoals de boom die jij vasthad aan de bast met die lange treurende takken en jij hoopvol kijkend naar het nest waar de kleinen wachtten het bankje dromend aan de vijverkant met waggelende eenden en voorbijgaande benen…

Nawoord bij een fotoboek Vakantie in zeeland Een puntje in de tijd Jullie hadden plezier Vertrouwen Onbevangenheid Springen, spelen, Scheppen in het zand Draaien aan een skelterstuur De wereld bestaat alleen uit zandkastelen.…

op keer en laagjes liefdessneeuw uit mij door vaders heen en hij als God zoek ik haar af, ik weet zij loopt mij voor in alles, van wie ik ben en metafoor, ik denk hem dichterbij zo dicht dat kind het ademloos vereeuwigd dan stelen knoppen lelies blanker door de tijd verschik ik jeugd naar daar gelaten, ben ik als hem en zij als mij in fotoboek…

Zonder dat bekende Berenburg gevoel voor wat genoeglijke warmte; blijft die bekoring weer een jaartje hangen als een niet gewonnen kruisje; slechts nu nog een goede herinnering in een fotoboek voor mij.…

Wij zullen elkaar vaak herhalen in fotoboeken en vergeelde video’s Maar volgt tomeloos en geil een zomer, waarin je heet over mij heenvalt, terwijl de schaduwen al bijna zichtbaar zijn Besluiten met het allermooiste: je ogen die als lente opengaan alles doordrenken met licht, zodat de lieve aarde wakker wordt Ik zie god denken: ontroerend…

Veluws heide; paarse pracht die kunstenaars blijft inspireren om je als plaat in een fotoboek, ‘n afbeelding op het linnen doek, of lyrisch gedicht te presenteren. Veluws land; ik heb je lief vanaf de eerste oogopslag heb ik mijn ziel aan je verloren.…

De schoenpoets en de zemen lap voor schoenen lang versleten een fotoboek van iemands jeugd vol mensen lang vergeten. En dan het kerkboek met het slot al heel lang stijf gesloten, omdat geen mens er meer in las; men had dit boek verstoten.…

ze moeten niet meer bij mij in de buurt komen want op- of aanmerkingen duld ik echt niet meer ik zal ze straffen met alles wat ik verzinnen kan mijn kinderen laat ik ze bijvoorbeeld nooit meer zien adreswijzigingen geef ik eenvoudig niet meer door ze hebben voor mij voor altijd afgedaan geluk bij een ongeluk, dat zal je altijd zien de fotoboeken…

de vroege avond valt in zware mist hangt in de l grijze straten op de voetpaden liggen opgehoopte verrotte herfstblaren… in opgewarmd huizen staat de koffie klaar en het rozijnen brood overleden familieleden kijken mee vanop het buffet tussen brandende lichtjes z o horen ze er weer bij, niet wezenlijk, maar in het hart oude fotoboeken…

Een prachtig fotoboek brengt het verslag uit. Het album toont mensen uit die jaren. Ze kijken, praten en lachen zoals wij ofschoon de brilmonturen anders zijn en die rare kapsels. Ik herken verschillende mensen, bekijk hen zoals ik hen nooit bekeken heb toen ze nog leefden.…

Hoe lang heb ik op jou gewacht starend uit dit venster hoeveel tranen heb ik gelaten wanneer ik jou bij me wenste Hoe onbegrepen heb ik mij gevoeld als mijn kroost mij kwam bezoeken en hoe verward was ik soms als ik jou zocht, in fotoboeken Waar heb ik jou niet gezocht met als drijfveer mijn verlangen en waar eindigt toch het zoeken door…

Ook op je bureau liggen nog stapels fotoboeken. Opeens klim je omhoog, pakt je kleurpotloden tekent houtjes met oranje veters en glundert terwijl ik je droog aankijk zie ik Friese doorlopers. Jij spreekt opeens over het mogelijke sterven over dagen die soms ook zomaar flauwvielen en hoe je samen het leven steeds doorploegde.…

Een aantal pagina’s zijn leeg, het verhaal is snel verteld, er was in die tijd domweg geen geld, om regelmatig foto’s te maken, Dus is het merendeel van het fotoboek gevuld met vergeelde bladzijden.…