Netgedichten

netgedicht (nr. 15.182):

De laatste lente

Hoe lang heb ik op jou gewacht
starend uit dit venster
hoeveel tranen heb ik gelaten
wanneer ik jou bij me wenste

Hoe onbegrepen heb ik mij gevoeld
als mijn kroost mij kwam bezoeken
en hoe verward was ik soms
als ik jou zocht, in fotoboeken

Waar heb ik jou niet gezocht
met als drijfveer mijn verlangen
en waar eindigt toch het zoeken
door die eindeloze gangen

Waarom kon ik jou niet vinden
in die lange vijftien jaar
waarom moest je mij verlaten
wanneer is mijn zoektocht eindelijk klaar

...

Ik heb de bloemen zien ontknoppen
die zomerse nachten, zo sensueel
maar na het vallen van de blaad'ren
is de winter nu mijn deel

Weer staar ik uit het venster
de laatste lente kondigt zich aan
de mooiste in vijftien jaren
want de laatste deur is open gegaan

Ik zie de kinderen weer spelen
en een vogeltje zingt haar lied
ik huil weer dikke tranen
maar nu niet van verdriet

Toen ik de engelen hoorde zingen
heb ik jou in het licht zien staan
ik mag jou weer beminnen
het is goed... ik kom eraan