Alle inzendingen over Gebed bomen hoop

Krachtige wortels van geloof mogen mijn land begroeien Bladrijke bomen van hoop mogen ver reiken totdat zij sieren rondom Zijn troon Heilige engelentranen mogen mijn droge aarde bevochtigen. Tranen van vreugde en ontroering omdat ik opnieuw ben teruggekeerd……

Zonnige wijzers hopen dat u een goede nachtrust genoten heeft. Dat dromenvangers de nachtmerries op stal zetten zodat de rust weder keert. Stille momenten als gebeden rustig als bomen Uw geluk mag herstellen genegen genezen…

als wij de hoop in het leven opgeven kan alleen het gebed ons nog troost geven God hoort ons gebed, Hij kent onze nood blijft op ons levensschip immer aan boord zelfs als ons schip dreigt onder te gaan blijft de hoop op redding met Hem bestaan Hij zal de storm met Zijn handen bedaren en wij kunnen onze levenszee rustig bevaren…

Als wij de hoop in het leven opgeven kan alleen het gebed ons troost geven God hoort ons gebed, Hij kent onze nood blijft op ons levensschip immer aan boord zelfs als ons schip dreigt onder te gaan blijft de hoop op redding met Hem bestaan Hij zal de storm met Zijn handen bedaren en wij kunnen onze levenszee rustig bevaren.…

Jaag bliksem door mijn donder. Geef trappen onder mijn hol. Laat me zoeken naar een wonder. Bewonder zo mijn losse bol. Verpulver laffe angsten. Maak dood die valse God. Verbied misplaatste trots. Bied moed als hoogste bod. Leer liefhebben, geef genot. Laat me branden als een rots.…

gelovigen in één gebed naar de Hemel gedragen en getroost hun nietige gestaltes afgetekend tegen licht, als het verlengstuk van hun open ziel en de hoop op hun gezicht…

Voor het kind dat werd geboren met een lichaam dat verminkt was Voor de man die schreef niet storen en de dood zocht aan zijn stropdas Voor de oma eens trots moeder die nu kind is maar dat zelf niet weet Voor de merel die zijn lied zingt maar als antwoord slechts de stad hoort Voor de puber die naar rust dingt want het leven sleept hem voort…

Wees steeds blij in de hoop Want God wil voor je zorgen Vandaag, maar ook morgen Hij laat niets op zijn beloop. Heb geduld als het slecht gaat De Heer zal je altijd nabij zijn En weet van je verdriet en pijn Hij is en blijft jouw toeverlaat.…

De Almachtige God is niet te zien als 't geloof zelf van mensen vertrouwen op de Heer is een ladder staande op harde grond vol stenen en distels die tot de Hemel reikt bij alle treden zweven eng'len rond zenden vragen omhoog laten zegen dalen het begrip geloof zal steeds stijgen om weer de aarde op te zoeken vertrekt en komt…

de zon betast de schrale grond het voorjaar komt met rasse schreden en geeft gehoor aan de gebeden... ik zie de knoppen aan de bomen en wil slechts over warmte dromen die wonderen verrichten zal…

naar beneden drupt toch is er hoop op voortbestaan de ruimte wordt dan omgedoopt tot opslagplaats voor schroot…

ik probeer de talen te verstaan van allen die hier langs zijn gegaan met hoop en vertrouwen hebben zij hun gebed in fluisterende stilte gezegd pilaren aangeraakt met warme handen hun wensen kenbaar gemaakt de stenen zijn hard maar glanzen zacht in dialoog met duizenden kaarsen zij kennen de ogen in donkere gezichten die vol verwachting…

Ik heb nooit in U geloofd, ik kon U niet raken met mijn handen ik kon uw voorhoofd niet kussen in ook Uw aangezicht niet slaan. Ik zocht U in kille kerken en liep langs brede warme stranden vol verbeten haat om ’t schone schitteren van Uw eeuwigen naam. Ik zag mannen en vrouwen U volgen als driftloze honden en kroop U in ’t donker na om ’t strelen…

Of de wind 't doet of niet 't wordt steeds minder zoals je ziet. Bijna geen blaadje meer te bekennen ja, op de grond, daar: zie je ze rondrennen. Alsof ze een boodschap brengen willen, je hoort ze nog net niet gillen. Bijna kaal, roodbruin op de grond, wie vindt dat ze 't leuk vond: heeft 't mis, zeker weten Majestueus staan…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

“Wij beëindigen de zwangerschap” en keek me afwachtend aan, Verwachte hij, dat ik In tranen zou storten In die stille gebeden, Waar ik bad voor kracht, Waar ik bad en bad en mezelf overgaf, was geen plek voor tranen, Er was hoop. En zie, Een zoon……

Het Angelus klept in de verte in tonen zilverhel, Grootmoeder knielt op de drempel, de kinderen staken hun spel. Grootmoeder bidt: 'Onze Vader...' De kinderen zeggen 't haar na: - een zonnestraal glijdt door het lover een lichtstraal van Godes genâ. -------------------------------- uit: Gedichten (1907)…

Het is zo'n winter laan waarvan je zegt lichte dooi duwt de stuifsneeuw van de bomen die geruisloos valt op het karrenspoor daaronder getrokken door de zwarte paarden die met zachte tred, als in gebed, de winter voor het laatst bewaarden.…

ik stak kaarsen aan en wilde bidden maar de wind golft rook het licht speelt spook op zwart beroete muren mijn gebed is valse hoop de dag brandschildert licht in lood gezette ruiten leven speelt al eeuwen buiten binnen rusten zielen van hen die in de tijd ontvielen hun tempels zijn geplaatst in urnen aan de muur ze begraven was…

Wacht in gebeden zonder geluk en de koude hoop weer tot leven wekt met de verloren waanzin en de vertrouwde dood die weer een stenen stilte van grafstenen achterlaat…

Bidden doe je meestal besloten veelal met je ogen gesloten gevouwen handen, gebogen hoofd gooi je je hart en ziel open intens mediterend loven en hopen Ga je het gebed echter delen in een bijeenkomst of kerk door hardop vroom te bidden dan wordt bidden als praten niets mis mee, moet kunnen wil ik ook iedereen gunnen Maar in mijn perceptie…

pijn Mij gebed is puur gebed Het wil gewoon gebeden zijn…

Wanneer sterven inslapen is De goede slaap u(w) ge-weten is Wenst u dan nog op te staan Wanneer rust ver-leden is Wanneer sterven lijden en pijn voorafgaat Onvolmaaktheid ieder treft Geen vluchtwegen om te ontkomen Menig hoop gaat verloren Nalatigheid van een Schepper Allemachtig in zijn Al-machtig zijn Troost van gebeden Smekend te ontglippen…

Als een dankbaar dier, zo vroom, Heb ik van de nacht gedronken - Toen ben ik nedergezonken Als een blad van een boom. Over mijn volgezuchte bed Heeft de maan geschenen - Haar glimlach ging over mij henen Als een gebed - als een gebed!…

Van de minaret klinkt een oproep tot gebed... Gebeden wordt er-5 maal daags- met het gezicht naar Mekka Eeuwen geleden ging 'de profeet' voor in gebed z'n volgelingen volgden Gebed, gezang Gezang, gebed... blijft onverlet dat hier klokken blijven luiden.…

Heer wij bidden U voor gewas en arbeid Dat er ook dit jaar genoeg eten mag zijn Geef op Uw tijd regen en zonneschijn Zodat er sprake is van vruchtbaarheid. Mensen kunnen wel de zaden strooien Toch kunnen ze geen wasdom geven Ook al is dit wel hun doel en streven Maar alleen U kunt de groei voltooien. Wij willen U ook bidden voor de arbeid…

Het landschap aarzelt onder haar gesternte, spiegelt hoop voor verlangende levens. Ze waakt voor de geduldige lezer gaat onder als de dag voor de nacht vlucht. Een deken voor je wensen om in te wonen, om in weg te kruipen. Verlossing is nabij. Ze is als een gebed voor je adem, luisterend naar een teken van stilte.…

Laat me sterven in gebeden van de wind Laat me doodgaan wanneer de zon de eeuwigheid overwint Laat mijn tranen in de wortels van de bomen verzinken Mijn verdriet zal in de stilte van een rivier weerklinken Maar laat mijn leven verdampen in eeuwige fonteinen van het licht Ik zal bestaan in elke druppel van de regen…

Laat de dag van morgen zijn als de nadagen van de geboorte. Stille verwondering en vrede. Laat mijn ziel zich koesteren aan dampende kringen in de ochtend. Geef mijn bestaan de inhoud die ik eraan zou geven, Geef het lichaam terug aan de geest die verward is en vol van pijn. Laat de tranen het levenswater zijn van een nieuwe dag.…

Laat de dag van morgen zijn als nadagen van de geboorte. Stille verwondering en vrede. Laat mijn ziel zich koesteren aan dampende velden in de ochtend. Geef mijn bestaan de inhoud die ik eraan wil geven. Geef het lichaam terug aan de geest, Die verward is en vol van pijn. Laat de tranen het levenswater zijn van een nieuwe dag. Het razend…