Alle inzendingen over Gebouw Kade Bezichtigen

Antwerpens trotse burcht staat met krijgshaftig aanzien stevig en onverwoestbaar wenkt echter glimlachend mensen binnen te komen toont verrassende beelden van roerig verleden hedendaags streven vele kunstwerken van de krachtige stad het kasteel aan de Schelde ziet twee kanten op zijn blik volgt de rivier vult zich met werklust van…

wat is een stad vraag ik me hier af een aantal pleinen verbonden door oude wegen en droge paden mensen, rivieren, kaden gebouwen, fonteinen wat maakt een stad zoals deze en zijn neven tot wat het raakt om te wonen en opnieuw te blijven leven vraag deze stad om een antwoord dat telt en hij geeft als onontkoombaar feit zijn verhouding…

Komt u maar binnen. Hier is dus de hal. Hier hangen alle jassen. Voor het winter is, voor als ze passen. Hier is de kamer met de bank, waarop ik laat en moe Afghanistan nog zie op de tv of iemand die een eind weg praat met aandachtsgeil op camera gericht gezicht. De deuren. Mooi bedacht toch deuren, zo eenvoudig gaan die open en weer…

Jij danst in mijn Gedachten Musiceert in mijn Hoofd Bent aanwezig in mijn Zijn Jij knipoogt naar De zon Terwijl De maan jouw huid Voor eeuwig Streelt…

Geen pleziervaartuig aan de kade om de gebroken stilte te accentueren dat geen enkel jacht hier is gestrand. Het sprookje uit een feelgood movie geeft de essentie kleurrijk in beeld van het einde als een kraterinslag.…

Voor de kade wisselt een wolk meeuwen als strooibiljetten op een sterke wind van aanblik als 't verloop van eeuwen. Het is windstil. De wind is een klein kind dat met geluidjes brood staat uit te strooien. Zijn tijd aan denken of aan doen vergooien verschilt niet veel, 't is stenen toch voor brood.…

Zelfs bij vloed, voel ik het lage tij wanneer je groot en grijzig schip als stip verdwijnt zegt men zo achteloos, het is zijn werk wees aan zijn schip gelijk, dat groot en sterk nu mijlenver, het ongewisse moet doorklieven. De tranen die ik laat als het gemis zo voelbaar is en horend hun gemak, dat alles went de tijd gaat immers snel want…

Een ononderbroken Stroom Schone woorden Voor het plezier Op een wit vel papier Zon in de krullen Licht als een veer Ik schrijf met rode inkt een Taal die van hart tot hart wordt verstaan Laat mij gedragen worden Door een groene zee vol met dolfijnen Laat mij dobberen op golven Onder bloedkoraal bedolven Wanneer de hemel boven…

Lichten op de Zwaan en langs de kade, terwijl nu en dan schepen voorbij gaan. Rondom de Laurenskerk en daken van huizen hangt een serene stilte. Later weer aan het werk in kantoren van beton en glas afgewisseld met monumentale gebouwen. Moderne architectuur en nostalgie. En zie de havens met hun kranen en Pernis als lichtstad.…

bezichtiging op afspraak, dan gaat de rest vanzelf. de huur is liefde, en je deelt het hart met mij. ruimte genoeg voor eigen inbreng, wie o wie komt er bij…

Aanleggen en verlaten, de stad drijft op licht vertrokken van smalle kaden, de trage opmars van meerpalen, stille eskaders die geduldig op de vloed uitrijden. Tijdig overschrijven ze natte regels ingehouden van de stil oprijzende gebouwen.…

Sierlijk danst zij in het licht verborgen en geheim vitaliteit creativiteit stil verbonden met verborgen iets wereld die niet de onze is alles zingt ontwikkelt evolueert verheft, wens tot éénheid komen zoals jij en ik; eten van de boom des levens toelichting; schilderijgedicht te bezichtigen op http://www.freeartandbeauty.exto.nl…

Een hondje rent over de kade. Het moet een Portugees hondje zijn, Dat daar over de kade rent, Heen en terug en onzichtbaar, terwijl het kwispelt Met zijn kleine bruine staart. Onzichtbaar rent het hondje, Onzichtbaar schiet het onder kranen door.…

Het klotsend water tegen de kade geluid van oneindigheid…

Kade van muziek.…

Viool uit de kist: Serenade aan kade, Door niemand gemist.…

Als het heerschap buiten is rijden die twee meiden met drie werf fietsbellen om elkander te vertellen dat meneer te bezichtigen is. Komt die ander even uit der tentje piepen naar hun kijkventje.…

Wij hebben een mooi witstenen huis, maar we zijn nooit thuis. We rijden in mijn houten wagen door de dageraad, langs wat getoverd werd uit zaad in het land dat ik ontgang. Stop bij een bron: de wielen branden in de zon. Wil je nog beter zien wat ik met jou begon, dan stappen we in mijn luchtballon. --------------------------------…

Aan Johan Egberink Boekelo op twee mijlen van hier waar oom Jan Tolstoj las achter de ploeg. Zijn zoon rijdt ons over zijn landerijen;daar licht groen naast de kalkovens der koeltanks het sein op dat de constellatie verraadt van de alerte apparatuur. Het kalfje slobbert uit een emmer, uit de weiden loopt op zijn gemak het vee de loopstal…

vis in het water een snelle duikvlucht beweegt de lege kade…

Ons Carillon stalkt mijn geheugen door herkenning en pingelt elk uur zeurend door mijn buurt. Na een kwartier nog dreunt het na: herinneringen. Verstoren oscillatoren mijn ritme; mijn droom van synthesizerpop met Berlin.…

Jullie begeleiden me Bij mijn wekelijkse gang Naar bewegingstherapie Op elk raam in de gang Een afbeelding van een Vogel die bevroren is In zijn beweging - En toch blijven jullie Op weg naar een onbestemd Einddoel - zijn net als ik Onderweg naar een doel Dat we nog niet kunnen zien…

De boot is aan maar zij vaart van kade naar kade niet wetend waar aan te meren de kracht van de vooruitgang vast geketend onrust in haar hart doet weten vergeten de pijn moe gestreden laat stormwind razen wolven maken plaats voor een hemel vol sterren in de nacht…

zoeken naar een verandering een teken ergens in in van verlangen verlangen naar de zon zon die mij verwarmt verwarmt op het gezicht gezicht tussen de mensen mensen om ons heen heen naar waar wij gaan gaan tot aan de andere kant kant van de kade kade aan land land van alles alles zo mooi ahoi…

Aan de piazza lag een stip die de stroom brak Een ader van traag staal kromt zich er rond In dat lillend hart, die pomp van Rome Rees de tempel uit zijn rechte hoeken Gewijd aan Mars en Venus Genesteld in hun glazige greep De koepel is een log puiloog Gestut door wanden van beton Hun draagkracht fijn berekend Een lichtkegel valt binnen…

[Haiku] Meertouwen schuren geringd over de kade - de wijde zee trekt.…

bleke huid en doffe ogen boze ziekte zonder mededogen blote borsten met vele draden bange lossers aan de kade. dode merel in je vreemde bed duizend nachten met veel pret drijfzand zonder touwen duikplank op hoge gebouwen.…

Het prachtige gebouw leek wel in vuur en vlam te staan. Gelukkig was dat niet zo, de zon weerkaatste heel mooi. Zo kan de natuur je zeker blijven verrassen. De zon straalt liefde uit, zo werd het hele gebouw ook nog eens mooi in een natuurlijk licht gezet.…

vanaf de Fondamenta degli Incurabili staar je over het water naar het stille dodenrijk zijn boot zal je brengen, daar waar je zal rusten in nabijheid van haar, je geliefde Venetië dampende mist, de sfeer van stilte dragend het water, de tijd, licht en donker heden en verleden, verlangen en vervulling steen en vlees, liefde en afscheid taal en…

Den Haag, kankerstad Groen geparkt, zwarte kaden Boom en mens sterven.…