Alle inzendingen over Gedonder

ik voel het scheuren van de lucht nog voor een siddering mijn lijf heeft kunnen beroeren het broeide al langer sluimerde in stilte en zeilde regelrecht af op een ontlading -je ogen bliksemen- gedonder schudt me wakker een lichtflits opent mijn ogen en deze keer breekt het de nacht in meer stukken dan ik lijmen kan…

Kijk uit als je een tunnel wilt passeren En raak als postbode geen pakje aan; Niet als soldaat naar de vierdaagse gaan, Nooit op de roze kermis paraderen. Dit weekend klonk een welgemende zucht: De dreiging hangt gewoon weer in de lucht.…

daar zul je het gedonder hebben regen tikt als 'n ongenode gast op pannen en tegen ramen rennen mensen voor hun leven vechten ruitenwissers 'n verloren strijd voor beter zicht delven fietsers het onderspit door passerende auto's die hen laf in de flank bespuiten…

Meeuwen krijsen rond de avond kleurt nachtelijk geflits in natuur.…

een overbewolkte hemel kraakt maar raak. bliksems spelen schering met inslag. het huis davert. ‘geen nood', vader de grote beschermer spreekt. moeder bidt om heilige Donatus, waarna luide bons op deur. vreemd. 'Donatus, jij?', (ik, met grapje). bijna een klap voor mijn kop van vader. afkoelen mag buiten in ijsbolletjesregen.…

Met gespreide vleugels vliegt zij richting einder daar waar zij de dood vermoedt schieten beide ogen hartstochtelijk vuur maar raken kant noch wal verscholen achter aards leven lokt hij immer machteloosheid in zijn duistere val vertrapt hoop en schopt wanhoop langs grijsgrauwe zwerken waar taal voor altijd zwijgt graaft hij een kuil…

weerlicht bliksemflits gedonder in de glazen toekomst voorspellen…

Doe nooit als de bliksem In een flits is het gebeurd Dan volgt gedonder…

Een dreigende lucht De onweersbui komt eraan Dat geeft gedonder…

een zachte hand engelenwit strooit hemelse noten over het aardse gedonder…

Gedonder van een waterval gedonder van neervallend water lijkend op een musical... Water, water, water overal Dondererend geklater... Ik krijg er niet genoeg van Van donderend neervallend water...…

Nacht valt overdag gedonder tussen hartstocht verlichting schept drift.…

Adembenemend drijft de plankwolk over land het gedonder duidt wat door een flits illustreert dat verleiding versplintert.…

Zonder gedonder verborgen boven wolken bliksemt er onweer een zeer dwingende stilte als een slang onder het loof…

Mooi lied, maar steeds gedonder.…

De wereld gaat aan vlijt ten onder Volgens auteur Max Dendermonde Sure, ze geeft een hoop gedonder En toch... kunnen we niet zonder…

Schuchter oranje straalt de zon fel in het oog voor een schoon schouwspel terwijl donkere wolken met gedonder wegdrijven.…

Wat een gedonder! Ik ben een hypochonder Nooit is het leven licht Ik vrees dat ik dood neerval Voor het eind van dit G e d i + + +…

Maar hoorde ik dat gedonder in Berlijn. Dan zou ik best verwonderd zijn.…

Een leugentje voor mijn bestwil het donkerdere gedonder Dat begon met een appelboom Valt op een dag stil En dan Dan Dan beseffen we allen waar we werkelijk staan…

alles begon met vrede maar daarna kwam oorlog daarna weer vrede en intussen zijn we de volgorde vergeten als daar maar geen gedonder van komt…

Geknetter een salvo op de koepel van mijn dak geen doden geen gewonden gerommel geroffel gedonder een flits kort daarop zonovergoten een ingehouden lach…

Hypo betekent onder, Daarmee begint het gedonder.…

toen de wereld jong was was hij heel oud toen vond je goud op de aarde mensen zochten een weg uit de hel van het niets maar in de hel zat een wonder en daar had je het gedonder…

Voorwaar een wonder, dat na dat gebulder en gedonder de zwarte lucht altijd weer blauw wordt.…

de lucht hangt trillend gevangen landerijen warmvlijend warmdroppels in verschiet een ver licht verlicht de einder, het knettert op de middengolf blikskaters, daar is het gedonder…

De leiding had genoeg van het gedram, Men vreesde voor gedonder in de glazen. KOZP had ook het hoogste woord, En zo werd een leuk kinderfeest vermoord.…

de zon in je handen dragen tot de einder buigt het zwerk verschroeit je hoofd geen aanstoot neemt aan gedonder van zwarte gaten en wat de dag niet bracht vermag de nacht…

Terwijl de bodem rommelt, beeft en scheurt voorkomt de noordelijke nuchterheid dat men met overdreven ruchtbaarheid de schokken té veel aandacht waardig keurt. Daar weet men als het bed weer staat te beven, dat Moeder Aarde gas heeft moeten geven.…

Teneinde rade starend op deze behouden plecht, zie ik, Willem Barents, de rug fier gerecht, gedonder in het vooronder, want al het zout dat mij en mijn metgezellen rijkdom bracht, is thans geschoven diep onder ijsvelden die ons enterden, verwikkeld in een gevecht met een uitgestorven nacht, waarbij slechts schrale hoop op een behouden thuiskomst…