Alle inzendingen over Gepenseelde gedachte

ik penseel gedachten met inkt onbedwingbare beweging vanuit inspiratie met pen op papier met energie lichtrakend schrijvend als met een veer los van alles vliegensvlug andere ogen uitreikend rakend…

Op mijn gemak geniet ik van de vele bonte kleuren gekleurd, kwistig gepenseeld als een overvol palet, ik geniet ook intens van de vele opstijgende geuren dwarrelende bladeren rond om mij als in een ballet.…

jij dompelt mij in vervoering ontvoert mij in ontroering jij rijmt de onschuld parelmoer gepenseeld in ogen die niet spelen met mij, je bent jezelf jij bent niet van mij en toch ben je mijn meisje…

Ik liet mijn gedachten gaan wat mijn handen hebben gedaan in het leven: jurkjes genaaid en truitjes gebreid, engeltjes gehaakt en beelden gekleid landschappen en bloemen gepenseeld korte verhalen en gedichten geschreven, vier bundels uitgegeven, kon er emoties in kwijt ze zijn nu krom gegroeid en moe door al dat gedoe door reuma en…

Op 't donkre buiten Boomkruinen ruisen; Stormwolken drijven: In 't lamplicht huis en Voor donkre ruiten, Zit 'n dromend beeld Woorden te schrijven, En 't kruinenruisen, En 't wolkendrijven, Staat, een geluid, in Schrift gepenseeld.…

bij de eerste hand, spreek je zonder te praten en wijs te verklaren …Een moment daar in de schaduw van de dag, enerzijds de eb anderzijds de vloed der gezelligheid Die ster in de nacht buiten alles in één oogopslag, opende het hart zonder sleutel bij aanwezigheid Tart het lot me met wakkere telepathie, waarom is geen issue bij sierlijke gedachte…

Er stonden monumenten op het veld die door Van Gogh gepenseeld konden zijn De kleur geel zag je soms een blauwe strik van een zomerhoedje We lagen verscholen tussen tarwe en gerst bekeken de monumenten Hadden ze de namen van de verloren zonen of bleven het onbekenden…

Roerloos bij zoveel schoonheid een droom gelijk staat de wereld even stil De wuivende korenhalmen ragfijn gepenseeld lijken mij dichterbij te wenken De vogels nog niet uitgespeeld stijgen in de strakblauwe lucht De roodgouden gloed van de ondergaande zon straalt een bekoring uit die ik ademloos onderga…

dansende lichte stammen zwart wortelend in wit zand bedekt met groen en paars van grassen en heide luchtig gepenseelde bomen zomaar gestrooid gegroeid door teer aangestipte bladerkronen zie ik verre wolken hoor ik de wind spreken in een wonderlijk schilderij…

, ongelijke strijd zoals alle ongelijke mensen strijden voor hun waarheden, hun evangelien, overtuigingen alle mensen, als baby, peuter, kleuter, adolescent, man, als vrouw alle mensen, allemachtig, prachtig, krachtig neen het had geen verschil gemaakt even goed was Zij aan het kruis genageld wellicht had Zij over de opstanding anders gedacht…

De voorspoed gepenseeld, in hout gebeiteld lijden. Dispuut van vrienden, alleen om te verleiden. De vragen tevergeefs, 't verstand verklaart geen pijnen. En toch. De diepe smart verdrongen, de wanhoop overwonnen. Want, Job, de Godgetrouwe, weet: Jahweh laat me nooit alleen.…

De voorspoed gepenseeld, in hout gebeiteld lijden. Dispuut van vrienden, alleen om te verleiden. De vragen tevergeefs, ’t verstand verklaart geen pijnen. En toch. De diepe smart verdrongen. De wanhoop overwonnen. Want, Job, de God getrouwe, weet: Jahweh laat me nooit alleen.…

Vrienden zo speciaal Dat je ze eigenlijk vergeet En als je ze dan kwijt bent Dan merk je dat niet eens…

door de wind geleid loopt de wandelaar eenzaam niet alleen langs groene paden met broedende berm die vol verwachting in eieren genesteld die nieuw leven dragen door zon verwarmd loopt de wandelaar door groene weiden waar lentegras pril de liefde omarmt die sterren fonkelen in ogen die branden vol verlangende lust in vallende duisternis…

tierige groen heeft ook zijn verhaal ik geniet van dit wonderschoon boeket het is vooral hoogbouw die met me reist zich heeft geworteld in het stadse land dat een pagina krijgt in de ochtendkrant waar een critica op haar schoonheid wijst een herfstig park schuift af en toe voorbij en coulissenland dat op een Monet leek met groen en oker gepenseeld…

in het stromende lentewater ademt een florerende dichtzang over maagdelijke lelies zilverblank waardig dat nog "onaangeraakt" is gebleven ik zie verwonderd hoe vogels vlak langs het watervlak luchten woorden ontkiemen gepenseeld aan een bewegende hartslag een natuurgedicht het geluk begroet me met dagdromen herbergt buigzame woorden…

trampoline-sprongen als je handen de wolken op ongeëvenaarde hoogte raken je blote voeten maken zich los van de aarde je rent lachend achter de kat aan hij is meestal de vlugste met zoete woordjes lok je hem terug je tedere begroeting is zijn loon de wolken verbergen de maan onweersbuien verdrijven de tropische warmte van een strakblauw gepenseelde…

Cultuurbarbaren zijn het, die van IS Een beeldenstorm in ’t oude Nineve Het enige wat telt, is hun MOSKEE Een parallel in de geschiedenis? Jawel, wat ‘KUIP-vandalen’ zijn gekomen en hakken in op een fontein in Rome!…

En met fijn, met echt beeldend vermogen geborsteld en gepenseeld. En wat is er met de compositie? De compositie is origineel. En de etsen van Gerrit en Japik zijn mooi in zwart wit verdeeld, gevoelig van lijn, hun droge naalden zijn als fluweel. En wat is er met de compositie? De compositie is origineel.…

En met fijn, met een echt beeldend vermogen geborsteld en gepenseeld. En wat is er met de compositie? De compositie is origineel. En de etsen van Gerrit en Japik zijn mooi in zwart wit verdeeld, gevoelig van lijn, hun droge naalden zijn als fluweel. En wat is er met de compositie? De compositie is origineel.…

En sierlijk gepenseeld uw wenkbrauwbogen! Agaten zijn de nagelen aan uw hand!…

up, draait er een rondje, vliegt naar mijn schrijfpapier en zet zich, vleugeltjes-toe, op mijn hand terug naar de toetsen, maar nu andersom en via enter de rand langs naar links om in de toetsgeulen zich te verschuilen van daaruit plots op mijn schrijfblad te landen op het roodglimmende schildje de stipjes twintig in hoogglanzend zwart gepenseeld…

De jaarlijkse maand van het herdenken aan zij die heen zijn gegaan zijn overleden, dood zijn gegaan maar niet (nooit) in mijn herinnering want je bent pas echt heel erg dood als er niet meer aan je gedacht wordt de maand in feite voor mij alle maanden gedenken aan zij , hun, hen die leven maar geen (enkele) rol meer spelen in jouw of die…

Ik roer te lang al in mijn koffie en besef dat dus pas net Het tikken van de lepel is als een oneindig gebed Zo schrik je van gedachten waarin je te diep zinkt Wanneer je denkt aan groentensoep maar koude koffie drinkt…

Golven overspoelen het warme zand woest en wild het stille strand Duinen uit de wind halmen waaien als zachtgeel lint De zee neemt de zee geeft elke schelp heeft haar eigen verhaal Mijn gedachten als hoge golven woest en wild gebroken door emotie ...…

In gedachten staar ik over het water Mijn ogen lijken niets te zien Denk niet meer aan vroeger of later Denk niet meer aan misschien Alle illusies werden me ontnomen In één moment is gewoon alles weg De gedachte van nooit is gekomen Geen tijd meer dat ik grenzen verleg Verdriet maakt plaats voor kilte Gevoelens zijn niet meer aanwezig…

Toen je zei dat je dacht dat je wist wie je was dacht ik ik wou dat je was wie je denkt dat je bent…

Anders wordt het echt ongemakkelijk: dan worden die gedachten bang.…

Gedachten geven je soms vleugels Gedachten zweven op papier Gedachten kunnen dwalend dolen Gedachteloos zit ik nu hier Gedachten naar een ver verleden Gedachten reizen op en neer Gedachten reizen door de toekomst Gedachten vervagen iedere keer Gedachten zijn soms heel verwarrend Gedachten lopen doorelkaar Gedachte, dromen, Gedachten zijn…

ik leef in mijn gedachten rennend door een tunnel van angst muren kijken mij dreigend aan de angst is overal, in mij, naast mij, voor mij, achter mij, boven mij ik ben vervuld van angst hijgend ren ik door naar het streepje licht in de verte eindelijk kruip ik uit de tunnel naar het licht ik voel dat mijn gedachten de angst…