Alle inzendingen over Gerrie Nikkels

De pijn, het niet verwerkte Verdriet zit opgeslagen in Het gesloten hart - Het oog wil wel huilen, Maar de traan laat zich Niet gebieden, Vindt nog niet De weg naar jou, Tijd moet eerst vervloeien, Een weg banen tussen ons twee, Dan pas kunnen we weer Tot elkaar komen In ongesproken woorden Die meedrijven met de Nieuwe…

De tranen biggelen vanuit mijn ogen en stromen langzaam over mijn gezicht. Ze blijven gaan en komen vormen een gedicht over je leven : anders, alleen , zuiver. Heel stil word ik na zo'n bericht…

spanje dat geeft geen goed gevoel nederland o nederland kan jij nog wel wat doen jij bent al als een toeter van jouw grote vizioen toegift nederland o nederland nu waarlijk kampioen wel jammer van oranje en jouw dwaze legioen nederland o nederland jouw droom is met pensioen 't is spanje geen oranje jij werd geen kampioen gerrie…

met dank aan Léo Ferré een belegen porseleinen wasbak aan de straat gezet voorzien van nikkelen kranen waardoor geen water meer zal stromen...…

Op ’t nikkel Schittert een dubbelster, oranjerood Aan ’t einde van de laan, om me op te vangen, Staat, groot, de zon. Voort vlieg ’k, in vreemd verlangen naar iets — onzegbaar, tijdloos: liefde-en-dood.…

Maar als eerste dan de finish gepasseerd, maakt zich een enge vent aan je bekend. ‘Ik ben official hier. Ik zweer dat u mijn man bent. Wees niet bevreesd. Ik ben immers zelf gedrogeerd. Ik heb u afgeklokt. Het was een mooie tijd. Nu wordt het laat.’ Dit met de stem van een castraat. Je merkt hoe een knieschijf aan het trillen slaat en vreest…

Pas in de verste verte ligt het eind dat zo vaak veel te tijdig wordt bereikt, want plots een steek, besef, de Kneet bezwijkt net als hij met zijn vrienden lekker treint In één seconde komt alles voorbij: Parijs, de gele truien, valpartijen, het wereldkampioenschap, de kasseien, de stratenmaker was een echte kei Zijn vindingrijke tong zat…

Eksters leidt hij langs ’t nikkel in de kassa, de plukkers drenkt hij in de boomgaard. Romp zonder armen, mokkend crucifix; een zwam, onwelriekend aan de muur van stallen. Aluminium dagen, ijzeren jaren kloppend op de snelweg voedt zijn boodschap. Benzinepomp, vijfde evangelieschrijver!…

Wat zijn er weer veel mensen tien jaar dood Hun levenslopen worden doorgenomen Dat zat er vanzelfsprekend aan te komen Daar elke sterfdag tot ‘n mijlpaal noodt Zo dient voor prominenten het creperen Als opmaat voor geregeld jubileren…

En Gerrie deed zo vreeslijk lief tegen Adrie. Nou ik heb m’n portie weer gehad, mij zul je er volgend jaar niet vinden. Kerst is toch een vredelievend gebeuren dat je viert met dierbaren en vrinden en niet met lui die over ruzies zitten zeuren”.…

Op de dag dat iemand stak en schoot en sneed En een ander weer een opponent versloeg Kwam temidden van een kleine wielerploeg Een einde aan het leven van De Kneet Door toedoen van het onvoorspelbaar lot En niet door weer een zelfbenoemde God…

Leven is niet met glas, of nikkel of as afgedekt al zijn de dagen wel met treurnis doorspekt. Leven is niet enkel met as te vernietigen hoor eens komt de wereld de waarheid op het spoor.…

Het kabbelen zingt voor mij, alleen ik ben hier, het speelt met zichzelf en zingt zo mooi en helder voor mij, alles streelt mij met kleuren en houdt van mij het jubelt en danst bekoorlijkheden boven en onder verdwijnen ik besta, ik kan niet meer denken, voldaan zak ik weg in de geur van mijn zaad gekleed in vlekkerig licht van…

M’n fiets dat is namiddagdolen Van m’n Lentewitheid, in nikkel Farandole; M’n fiets dat is het klingen Van m’n veloschel, in zonnekringen. M’n fiets dat is het kettingruisen; Dat is het vlieden van de rode huizen Om mij heen; dat is de landweg, gans verlaten In z’n witte maagdgewaden.…