Alle inzendingen over Gevoed door het vuur

En waar de reis begon op de windroos van het vuur, gevoed door teksten van een kwetsbaarheid, is slechts een welving in het aards gazon wordt de grond vruchtbaar op den duur. De tijd heeft daar geen verklaring voor. Dag vriendin.…

het laaiende vuur gevoed door jouw verlies is zelfs niet meer te doven met al onze tranen…

De droom in de slaap het licht wordt gedoofd sterren verdwijnen in nachtblauw op ongebaande wegen De aarde wordt gevoed stopt zich vol aan goed wacht op zaad geboren waaruit het vuur ontstaat van weer een nieuwe dag…

hart brandt onstopbaar onblusbaar voort gevoed door liefde of haat…

het was de natuur zelf die mij haar vruchten schonk als jongeling luisterde ik naar het gezang van de merels en dacht ik: als ik dat eens in poëzie kan omzetten het is mij echter nooit gelukt om een merel te worden…

De gloed, het vuur, de warmte, het uur waarop gebeuren moet door eenzaamheid gevoed Gebroken, woest en overstuur werpt hij een grote wolk van vuur Een hoge gil verstomt terstond een vrouw ligt zielloos op de grond Door pijn en woede destructief maar tevens kinderlijk naïef drukt hij zijn neus tegen 't slappe lichaam en zoekt en vindt…

waarom zou ik je nog tonen waar de wind schuilt in huis wanneer het bulderen begint het kind hokt in hoeken tussen niet goed en verkeerd verdunt zich in woorden en wat het bloed met haar doet het raam houdt de nacht vast drijft de meeuwen uit haar hoofd ik was de maan en het galmen van het water terwijl het zeezout…

ik schreeuw luidkeels in de stilte op een kale, verlaten plek neemt hij mijn stem over weet hij waarom ik huil waarom het vuur van de zomer mij ontvalt in ieder woord dat ik leerde en dat nu onverdraaglijk door schaduwen gevoed wordt door handen die mij tegen de nacht aandrukken, gezichten die voorbijkomen, vastgehaakt aan begin en…

wij branden al inferno's die hitte hebben we gevoed de warmte deed goed in eigen zweet en tranen kwamen we samen in het stromen van ons bloed nog heeft het rood ons niet verblind dansen blauwe vlammen zachtjes hun verlangen laat de wind ons raken dan kan het vuur in eindelijk ontwaken een laatst inferno maken…

Als je denkt: "ik ben verslagen", is de nederlaag een feit. Als je denkt:ik zal niet versagen", win je op den duur de strijd. Als je denkt: "ik kan het niet halen", is de tegenslag op til, want het overslaan der schalen, hangt voornamelijk af van wil. Moedelozen gaan ten onder, door hun twijfel, door hun vrees. Vechters winnen, door…

hoorde je stappen in de gang van weten zag het koppie buigen voor de grote bogen van vergeten naar de zaal van samenkomen fel brandden daar de vuren gevoed door mistige sculpturen die orakelden in vlam op hun vorm en kleuren dansten wij al lang we zijn gegaan langs de kantelen weten het bestaan van die kastelen in de lucht maar…

Hij zei er is maar een receptuur Smeed het met inwendig vuur.…

Ergernissen kunnen niet groeien, wanneer ze niet gevoed worden.…

een teken Het kwaad ontheemd Het helse vuur dooft Ik begeef me op haar terrein De toekomst belooft een hele fraaie te zijn…

Vandaag wordt het Olympisch vuur ontstoken Wat dan op reis gaat door nogal wat landen En daarbij heel de tijd moet blijven branden Of wordt er nog een stokje voor gestoken? Want als de storm in Tibet zo blijft razen Zou dat de vlam wel eens kunnen uitblazen…

Met de hand over zijn hart werden de dagen glad gestreken een lang gekoesterde wens rimpelt mee met zijn oude lijf zijn vuist milder geworden ondersteunt in mindere tijden de levendige beelden in het hoofd alle droombeloftes ten spijt doen zijn verstilde hart tot levenslust aanwakkeren als wapen tegen eenzaamheid.…

Uit het niets ontstaan Enkel gevoed door liefde Wees welkom mijn kind…

in jouw sporen verwelkten de bloemen al gauw zodra de dorstige zon opkwam slurpte ze de dauw kleuren en geuren die de wereld op fleuren met bloemen in de knop gebroken nog voor ze zijn ontloken…

die niet uit zal komen Ach, meisjes (arme meisjes) nemen ze ginds wel ....Zonder verplichtingen ....en zonder weerstand ....Tegenstribbelen bloedt dood Ze spugen op hun werkhanden verheugen zich op slaande vuisten ....Vrede is hun wereld niet ....Ze zijn geen kinderen meer ....en lachen om onze zorgen Aan onze borst hebben we hen gevoed…

onecht kind van gespeelde liefde met harde hand uit 't veld geslagen in vuur gesmolten vanaf 't prille begin door niets ontziend leven gewalst & geplet in mallen gegoten in duigen gebogen in plannen gesmeed staalhard geslepen met woorden gevormd & in regels geperst door ouders van goud gevoed met de angsten van lood…

Uit twee vurige stenen vonkt het vuur, ontstaat naast pijn de warmte waar verlangen op ontdooit, spelend plooit een naam tussen je borsten gedrapeerd door je wilde haar, beproefd in vlees en bloed, ik door de krachtigste tintelingen ben gevoed, loop op de wateren van temperament op dit late uur of in zeven sloten tegelijk…

zijn gevoed…

zijn gevoed…

Bleek licht in de morgen, Menig beweegreden gespeend van zegen... Veel gericht op eigen baat en tegen het eind van de dag blijkt leven een hard gelag. Dan later pas als het duister wordt, kleuren vervagen en de wil verzwakt, men meer zwijgt dan spreekt, terwijl de adem afneemt met de dag en ijdel- heid verdwijnt, dan blijkt het leven…

even geen geweten, even geen angst geen hoop voor morgen geen vrees van gisteren want dit is vandaag en alleen mijn ster zal glinsteren de waarheid komt plots terwijl hij er altijd al was de leugen regeert maar nu komt de waarheid van pas ik heb altijd van je gehouden het speelde in mijn hoofd maar ook een stille liefde moet gevoed…

De liefde die ik voor jou voel is geen obsessie maar een fascinatie simpelweg gevoed door jouw stijl, jouw gratie.…

Het was water en vuur: mijn innerlijk uur, per seconde dat wegtikte. Het is mijn grootste strijd om dát te overwinnen door geen oorlog te beginnen. Het zal de schoonste overwinning zijn wanneer ik eindeloos een ander mens kan beminnen.…

door liefde Ga ik met vuur bewijzen Ik zal groot in overleven zijn…

Gebaren Gewassen Gekleed Gelegd Gevoed Gewekt Geleerd…

eerst is er de verwachting gevoed door schoonheid: de gerijpte vrucht van een idee daarna bij ontwakend licht raakt men op een werkelijkheid gericht…