Alle inzendingen over Gifgroen

Dit is geen gedicht over een vlinder en nog minder over een vlinder die in de buiken van verliefde mensen wil kietelen ik heb wel wat beters te doen ik ben op zoek naar een bloem Waar eens de tuin volstond met groen liggen nu tegels of grind of nog erger een kunstgrasmat met een kleur die van grote afstand al pijn aan mijn ogen…

‘k Zag ‘n vlindertje, heel gracieus ja warempel, ‘t vloog voorbij ‘n groen, gifgroen beestje ‘t is heus alleen gifgroen past er niet bij! Want bij zo’n mooi diertje Past alleen een lief gekozen naam!…

Geen reacties bij het in elk opzicht geslaagde, m.i. toch alleszins chapeauwaardige (waar blijft het hoedje?) snelsonnet van Theo Danes van vandaag? Oké, dan maar gelijk er eentje door ondergetekende uitgeramd als netgedichtsnelsonnet ...gratis en voor niks... _______________________________ FLETSE OGEN Vandaag bestelde ik een iets…

Er vloog een vogel op gifgroen een specht zei ik een groene specht hij boorde zich dieper nog in het alom donker groen…

druppels vloeien via lijf en leden in gifgroene schoenen ik smelt Rome niet!…

Tussen sleedoornwit en meidoornwit ligt een maand met sneeuw en hagel mei staat voor de deur de rododendrons bloeien in een gul gebaar zo koud de nachten de lelietjes-van-dalen gifgroen beven nog…

Jong verfrissend groen Altijd lief ik je Maar als slakken komen vreten Hun slijmerig spoor achterlaten En driftig strooi met slakkenkorrel Gifgroen Hen niet deert Nog jou Wil ik je verlaten Voel mijn nederlaag Vretend slijmerig verslagen.…

gifgroen je stille bes je ingesneden blad vol stekels hagen schragen blijmoedig hulst in deze dagen de zomer daagt bloedheet het najaar tot een steekspel uit rode bessen steken dan een heilig vuur in groene kragen aan.…

Met zijn handen, graaiend tussen gruwel en gifgroen, weet hij daar, in mum van tijd, een natte kartonnen beker met lipstick uit de hopen vuil te vissen. Hij droomt zichzelf een vrouw.…

ze kan niet kiezen tussen wit of rood en eigenlijk maakt het ook niets uit haar avond eindigt toch gifgroen de jaloezieën staan op stekeblind een stand die vastgeroest elke ratio met duisternis omzoomt met het mes op haar lippen snijdt ze zichzelf in de vingers door inktzwarte uitspraken pas in het nuchtere ochtendlicht bekent ze kleur…

Nachtraven schuifelen voorbij in een halo van gifgroen terwijl het aardvarken likkebaardend uit het keldergat kruipt, schetenlatend zonder enig fatsoen. Nachtmerries draven briesend door het dromende land, zoekend naar het slachtoffer, nietsvermoedend ingedommeld in het te benauwde achterpand.…

ze kan niet kiezen tussen wit of rood en eigenlijk maakt het ook niets uit haar avond eindigt toch gifgroen de jaloezieën staan op stekeblind een stand die vrijwillig elke ratio al duisterend in de kiem smoort met het mes op haar lippen snijdt ze zichzelf in de vingers met inktzwarte uitspraken pas in het nuchtere ochtendlicht bekent…

tijd gaf mij de pen met het gifgroene gal strijdbare woorden waren er al venijnig krassend schreef ik een vlijmscherp betoog als monoloog aan de dood fileerde gevoelens tot op het bot versneed lange jaren hakte relaties kapot als helse apotheose hing ik mijn testament zonder eeuwigheidzegel in het leven te drogen door waaiende…

Na de schok bij van het aanzien van de foto met een gifgroen aura omgeven Dring ik angstig door laag na laag in het aan mij toegestuurde onbekende leven De laan met aaneengeklonken bladerloze eiken toont zwart glimmende raven krijsend bijeen Hartverscheurende tranen wellend uit dode ogen verdring ik angstig het beeld vervagend uiteen…

geen blad bewoog de lucht was loom en zwaar beladen als in een hoofdpijndroom voelbaar hing de stilte om ons heen in een klamme greep van niet verroeren de klok tikte steeds luider de seconden af als bij het wachten aan een graf een flits verscheurde het donkere gifgroen de donder knalde raak onze actie kwam te laat in brekend…

Toren boven stadsverkeer, Madurodam van kleine mensen; wolkenspiegeling in het glas, blauw gemengd, met gifgroen gras. Puik gebouw,oneindig licht, horizon met vergezicht; boven zeespiegel stijgt de toren, wolkenkrabbend, uit 't oog verloren.…

eindeloos ver, komen golven ruisend, over het strand dat glinsterend als kristal de koelte graag ontvangt een witte slinger van plezier spoelt over kiezels en rotspartij kust kleine kreeftjes, en stoeit met het gifgroene wuivend wier, daar waar het zijn einde vind huppelend als een spelend kind spoelt schuimend het water door tot waar…

Zie hoe de zon de aarde tot genezen slaat met elementen gooit het leven sommeert tot weerkaatsen tot kommen vloeibare ruimte tot vijvers van reflectie smeedt smaragd aambeeld van mezelf gifgroen met wat speelruimte de huid reeds bruiner mijn lichaam wuivend rimpelende golfjes lichtjes goud de gloed speelser dan ik zelf wil het lijf nog…

Eng en onbegrepen is ook de gifgroene slang in nijd die plotseling onder een deken glijdt; of het bloed dat spettert vanuit het niets in het rond, terwijl een argeloze in een douchecabine stond. Het zijn die onbegrepen zaken die de geest tot in de ziel raken.…

Oma's Droom Een smal boerenslootje zonder peddels Glij ik langzaam door turkooizen Gifgroene polders uitgestrekt piepkleine huisjes links en rechts Zó dichtbij het aanraken mogelijk aanééngesloten op een rij Bukkend onder een dwergenbruggetje spinnenwebben uit het gezicht halend afvragend dit Déjà Vú schitteren kleine raampjes Binnen…

Dan toont zich daar in de verte weer een lichtstraal door de mist gifgroen gras om uit te rusten zodat dat de weemoed wist.…

Ik heb zo goed als niets meer te vertellen de fles is leeg, wat rest is zielenpijn de eens zo blijde geest is knap vereelt slechts bitterheid komt er naar boven wellen mijn rijmpjes zijn inmiddels als azijn De harde bolster van de pit te pellen vertoont geen blank doch slechts gifgroen venijn de toverfluit wordt zelden meer bespeeld wat slagen…

Gifgroen. We ontdekten een “eekhoornhaarval” aan een beuk gebonden… Na oeverloos heen-en-weer geklets vonden we de loofbosgrondeekhoornschaamhaarvalstrik uit. Het laatste woord was voor ons Afwezigen halen nooit gelijk. Op zo een moment vraagt een mens zich af: Gaan we nu niet fors uit de bocht?…

in het scherm En play Al rijdend bekende klanken Herinnering beelden sfeer Snelheid neemt af Thuis verdwijnt Besluiten linksaf te slaan Een leeg parkeerterrein Stilte Het winkelcentrum gesloten Boven de winkels delen Drie verdiepingen hoog Mensen hun muren Plafond wordt vloer Vloer plafond Een huilend meisje op een balkonnetje Gifgroene…

Dwalen dolen dwarrelen De weg is ongericht Bestemming ongewis Schapen zoeken volgzaam Hun richting op de hei Volgen heidestruiken Dor gewas dommelt Camping Municipale Oorsprong van de Tarne Een plekje ideaal Grote keien in het water Tussenin kleine meertjes Een dunne gifgroene slang Waaghalzen duiken Op de hoogvlakte Riemen van…

gitzwart, gifgroen en azuurblauw, glinsteren mijn gedachten, kraakhelder sla ik jou open, een nieuwe episode, geschreven in de nieuwe wereld... Die nacht, zo donker ver weg gestopt, te gesloten om open te scheuren, leek net een onpasselijke alinea, van jouw gezicht dichtbij mij, maar mijlen ver weg...…

"Dat boeit me niks, 't was toch verkiezingstijd Of was je dat misschien alweer vergeten De Randstad onder een gifgroen tapijt Toch petje af, recht voor z'n raap die meid!…

Van meisjes knabbelend aan rood en gele tot gifgroene appels hield hij van. Het stonk naar Vim en Dettol in zijn praktijk. Kleutertjes gaf hij een schop onder hun kont als ze gilden van de pijn. Nou ja in ieder geval kleine kinderen dan! Op zijn zwart-wit televisie zag ik een tandenborstel en een tube tandpasta van zijn Nazi merk.…