Alle inzendingen over Glijdt

Wat heb ik met mijn jeugd gedaan? Was ik er met mijn verstand wel bij? Nu ik oud ben en het einde nadert, zet ik alles even op een rij. Het was mijn leven, hoe ik het ook bekijk. We waren arm, maar toch ook rijk. Waarom nam ik de beslissingen, die ik toen genomen heb? Waarom duurde het zo lang, dat ik kwam tot dit besef. Nooit…

Een moment aan de prille aanvang van het belovende jaar volgens teleologie ik vooruitloop onder een lichte vorst; op sneeuwwitte tegels plots mijn schaduw glijdt in gebaar, licht van glijdende mobiliteit de verlichte toekomst morst.…

ze valt ze voelt hoe ze valt wel duizend verhalen diep valt ze ze glijdt ze voelt hoe ze glijdt langs gladde wanden van taal glijdt ze hij zwijgt ze voelt hoe hij zwijgt over verhalen in duizend talen zwijgt hij…

Die blik Bis Tepelend Van links naar rechts Glijdt mijn hand Van Haar heuvel Staand. Rechtop In De diepste Krochten van Haar lijf Staande ovatie Perfecte eenheid Ejaculatie *Deel van een zin uit een hoeveelheid aan prachtige regels uit de AWB-thriller 'Niets dan de waarheid' van David Baldacci.…

Welke kleur je ook hebt, geloof mij of niet Als blanke vla, bruin, zwart, geel, geteint, rood Iedereen is het zat, discussie dood Zowel die over suikergoed, Sint als Piet Echt iedereen die door een schoorsteen glijdt Wordt met een kop 'zo zwart als roet' verblijdt…

Deze ziekte heb je niet alleen, Beetje voor beetje glijdt je partner weg.…

Zijn oog glijdt aan het vreemde oog dat haar oog is Zoals een zeil aan d'einder schuift Daarvan gij denkt nu schuift het om de einder om Maar lang zo glijdt het zijn glijden al maar door Zodat het roerloos hangt aan d’einderkom Of roerloos ligt in d’einderkuip…

En de rozenkrans glijdt door haar hand Pijnlijk vermoeid doet ze even haar ogen dicht Ze voelt zich zwak, volledig opgebrand Zo vaak al gebeden, laat me komen naar Uw licht En de rozenkrans glijdt langzaam uit haar hand…

Een traan glinstert eenzaam in mijn oog Glijdt over mijn wang Laat een pad achter Een eenzaam pad vol verdriet Het verdriet van jaren eenzaamheid Glijdt langs mijn neus en mond Streelt mijn kin en verdwijnt Ik zucht diep Het is voorbij…

Sierlijk glijdt de zwaan op het rimpelloze meer zo ontroerend mooi…

De hond rent binnen, glijdt uit over de vloer, en -- snuffelt aan mijn stoel.…

Er glijdt een traan over je wang Ik lees het verdriet in je ogen Je voelt de leegte, het gemis Het leven heeft je bedrogen Je weet dat het zo beter is Het einde is gekomen Maar met haar lichaam en haar ziel Is haar liefde je ontnomen Er glijdt een traan over je wang Ik blijf nog even wachten En sla mijn armen om je heen Maar kan je pijn…

Wederom ‘glijdt’ de € naar beneden en toch: is de recessie geen gevolg van de nieuwe betaalmogelijkheid? Is er nog iemand die dit betwist?…

Zon in de winter glijdt langs huizen en velden rust tot het voorjaar.…

Olieglinstering, hitte druipt hete dijen, de zon glijdt jouw lijf.…

weer heel even vorst en iedereen glijdt voorbij: de koning en jij…

Als los zand glijdt het geluk door mijn vingers, ik heb het in mijn handen maar durf het niet vast te houden.…

[Haiku] een golf glijdt langszij even schommelt de kano op rimpelend licht…

Dat glijdt over een wangetje Omlaag als op een glijbaan. Zomaar, een traantje gelaten. Dat sijpelt uit een mond, Lost op in een kussen. Zomaar, zonder het te weten. Zo, als een druppeltje, Een druppeltje lichaamssap, Parelt, glijdt of sijpelt Leven, de lust uit mijn diepste wezen.…

Over schapenruggen glijdt de zon richting een glimlach om mijn mond.…

zoals ze geruisloos uit haar dag en kleren stapt zo verstrengeld met mij in haar dromen glijdt is zij me liever dan lief…

In het zwembad glijdt een jongen rennend uit - dat was het dan buiten knikt vol onbegrip een meerkoet ja en amen…

Nimf der sneeuw glijdt In stijl een Col af, Op Lat In wax, En je weet Niet wat je ziet.…

wolk glijdt voor de maan maan schuift achter wolken weg wat beweegt mijn blik…

hij glijdt weg bijna ongemerkt zonder sporen van herinnering geen besef van dan alleen nu telt heel even…

De spanning glijdt naar buiten, het leven vertraagt.…

Zachtjes glijdt de nacht langs muren en ramen fluistert een geheim alleen voor jou alleen vannacht…

Mijn leven glijdt Als zand tussen mijn vingers Naar het eindpunt, Waar elk korreltje verdwijnt In de woestijn van d’eeuwigheid.…

Als de nacht de vorst bemint en reuzel langs hete hangijzers glijdt wordt geloven of niet geloven een ijzig koude strijd…

'Morgen' wordt veel te gauw 'gisteren' 'jong' verandert zo vlug in 'oud' 'toekomst' glijdt razendsnel naar 'verleden', daarom wil ik 'nu' niet missen..., voor geen goud!…