Alle inzendingen over H.J. Scheepmaker

Kon ik roerloos wegglijden uit de nacht; mijn dag begint zo waanzinnig fel. Al die ik vergeefs heb liefgehad, al wat mijn hart doet overlopen, door wat was, is de weemoed, omdat alles verloren gaat; huiveren heeft geen baat. Kon ik slechts de herinnering verlangen zonder blijmoedig begin, zonder stilte in de nachten, zonder begeerte. Ook…

Vannacht heb ik mezelf Met het badwater Weggegooid, Ben roemloos Door het putje Gegleden - Nu ik wakker word Trekt meteen Het doek, Trekt meteen De verf, En begin ik Met grote vegen En kleine klodders De diepste emotie Weer te geven - En herken ik Mezelf weer In het handschrift Van de verf…

Hersenschimmen op zeker moment vervagen Mensen, nu ook alias Bernlef verdwijnen Die twee vogels aangestipt in blauw slechts vallen op daar hij samen met die vogels de hemel schraagt H.J. Marsman/Bernlef; 1937-2012…

wat ik ooit heb geleerd over de nacht seconden worden kleine openingen waarin geluid kringelt samen met het zachte neuriën in de Najaarslaan dat, in gebed, nooit zal ophouden omdat jij, vastgemaakt aan het bloemenwit, ziet dat zijn liefde die je in jouw handen draagt het begin is van het eindeloos zijn opgedragen aan H.J…

Zo is dit vers een fake door H.J. Bosman. ----------------------------------------------------------------- Steeds meer op veilingen verkochte kunst blijkt vals, maar wordt desondanks vaak gewoon doorverkocht. (Trouw, 30-10-03)…

In de schaduw van een grote boom de ergste hitte wat ontvlucht leg ik mij neer en tuur wat loom naar de bijna oneindig lege lucht, waar net een wolkje de zon passeert meegedreven op een zachte wind. Ik kijk hem na geamuseerd het is net een spelend kind onwillekeurig lach ik terug en zwaaide zelfs heel even, maar mijn geestekind was veel te…

. ----------------------------------------------------------------------- uit: 'De gedichten' van Nico Scheepmaker (1930-1990)…

Scheepmaker (1930-1990)…

. ------------------------------------------------------------------------------------- uit: De kip van Egypte, gedichten van Nico Scheepmaker (1930-1990)…

Het feit dat ik in Holland ben geboren, en bovendien precies in Amsterdam, bewijst toch wel dat ik ben uitverkoren: ik kreeg de hamvraag en ik won de ham. Een ander wordt geboren in Vietnam of raakt bij voorbaat in Algiers verloren, maar ik, die zo terloops ter wereld kwam, mag rustig tot de blijvertjes behoren. En ook het tijdstip was…

Ik lees nog wel zo lief een detective als de memoires van Nadjezda Mandelstam. Een mens wordt wel eens moe van het gedram waarmee zo’n boek de mensheid wil gerieven. En dat geldt idem dito voor de beelden waarmee de televisie ons ontwricht. Met uppercuts slaat zij de ogen dicht van wie zich bij Mies Bouwman niet verveelden. Natuurlijk is…

De vriendelijke gewoonte van het leven beveel ik u en ieder hartelijk aan. Tegen de dood moet worden opgestaan, want in de dood is alles om het even. De vriendelijke gewoonte van het werken is ook niet iets om uit de weg te gaan. Het mooiste is het werken zonder baan, om vrij te zijn binnen je eigen perken. De vriendelijke gewoonte van de…

Je bent liever dan de nacht, en ook liever dan het afweergeschut dat de nacht blij maakt en opgewonden. Je bent liever dan het vuur van de zon en de schaduw van 't zonlicht op straat. Je bent liever dan 't water in de zee en nog liever dan de opkomst der maan en haar ondergang, moeilijk als ook bij een paard, eb en vloed, als dat sterft…

Zul je beloven dat je ouder wordt, ouder dan ik, omdat ik zonder jou het leven toch als tijdverlies beschouw? Een staande plant waar van de bloem verdort? Ik blijf wel leven, dat is geen probleem: nieuwsgierigheid drijft mij al jaren voort. Maar zonder jou word ik niet meer gehoord en raak ik van mijn eigen ik vervreemd. Het lijkt wat egoïstisch…

De wedstrijd was het juiste spiegelbeeld van die 2-1 in het gedoemd verleden. Eerst werd ik in de Hel gevierendeeld, en daarna kwam ik in de Hof van Eden. Twee-een verliezen of met 2-1 winnen: ontgoocheling of een uitzinnig feest. Je kunt er maar het best niet aan beginnen, dan is je leven wel zo kalm geweest. Ik vond het jammer dat wij…

Het is avontuurlijk te leven in een land vol elektriciteit, waar de dingen eendrachtig streven naar een beetje beweeglijkheid. Je drukt op een knop en ze zoemen, ze schudden, bewegen en draaien, of laten zich 'bruikbaar' noemen omdat ze op hun manier naaien. Maar in werkelijkheid zijn ze alle (contant of met winkelkorting) uit de hemel…

Daar gaat-ie dan! Ik heb het nog beleefd, geen sterveling die mij dit af kan pakken. Hoe zette hij zijn schaduw niet te kakken, al zat die nog zo aan hem vastgekleefd. Hij kon zich in een elftal vertakken: zo'n man die alles neemt en alles heeft maar op z'n tijd ook wel een bal afgeeft voorzien van alle denkbare gemakken. Daar gaat-ie…

Terwijl je slaapt, onder het laken, tegen het licht dat je bedreigt, wil ik een vers dat niets verzwijgt, een sprei van liefde voor je haken. Ik heb je lief, en liefde stijgt tot boven de gedeelde daken waaronder wij het samen maken wat anderen eronder krijgt. Jij bent wat ik ben. Ik ben jou. Jij bent mijn eerstgeboren vrouw. Het leven…

Poëzie is als je het hart opent met een zilveren sleuteltje dat ook op een fietsslot past Het doet er niet toe wat de dichter beweren wil als het maar waar is voor tachtig of honderd procent Soms worden de woorden zwaar als van goud, en blijven niet drijven En soms is een zeepbel genoeg om het barsten der aarde te zien We moeten…

De zee is de zee, een geweldig vat waarin dood en verderf regeren. Ik neem op zijn tijd een verfrissend bad, maar leer toch de dood niet waarderen. De zee is als zee ook een levensbron, dat kun je bij iedereen lezen. En toch zit ik liever terzij in de zon een beetje mijzelf te wezen. De zee is de zee, het domein van de vis, en de draagster…

Mijn goudvis leidt een kalm kloosterleven in zijn eenzame rechte waterbak. Van hoek links naar hoek rechts duurt maar even ook al zwemt hij op z'n dooie gemak. Elf vingers waren toch zeker genoeg (of had ik het verkeerd gezien misschien) toen ik, verlegen, vijf ervan vroeg (en waren't er vervolgens maar tien)? Hoed u dus voor de onevenheden…

H.J. Vermeulen, debet, zeven kisten, schrijft hij, een zwijgzaam man, die in de boeken, cijfer bij cijfer, nimmer zich vergiste, een vreedzaam man, correct, die nooit zou vloeken.…

Het allerliefst met jou in wuivend gras en drinken, zittend op jouw jas uit de fles witte Zuidafrikaan die in jouw tas was die wonderwel perfect op temperatuur was Lang turen over het kanaal ver langs de brug en luisteren wat de bomen ruisen en zwijgend verder fietsen, want geluk moet je niet hardop noemen De rest nippen we thuis, in…

Ik zie een kleine mens halverwege de akker staan in een zachte najaarszon. Gebogen, bijna biddend. Hij ziet me niet. Zijn handen steeds opnieuw de aarde tegemoet, verzorgend, bewerkend, liefhebbend. Zijn lichaam in diezelfde schoot nu, omarmd. Als ons iets is geleerd, dat in de aarde niets sterft maar slechts wacht op nieuw leven…

Bernlef (H.J. Marsman, 1937) schreef gedichten, (kritisch) proza, toneel en documentaires. Hij ontving voor zijn werk talloze prijzen. Dit gedicht verscheen in de bundel 'Ben even weg' (1965).…

Ik zit hier eenzaam en alleen. Met alledaagse rommel om mij heen. Maar,dat is eigenlijk maar schijn. Straks zullen ze allemaal weer bij mij zijn. Je streven is er op gericht, Kijken naar ieders vertrouwd gezicht Dat is je tot taak gesteld. Als zij zitten in hun stoelen. En zich veilig weer voelen . Weet er immers toch geen een, "Moeder voelde…

Kijk hier, zijn bed. Te vies om aan te raken. Die stank van bloed. Dat bloeddoordrenkte laken. Een triest gezicht. - Maar wie had ooit gedacht dat 't oud karkas nog zoveel bloed zou maken? ----------------------------------------- uit: Enclave-74 kwatrijnen, 1986…

Mijn hospita brengt mij mijn avondeten en veegt het vloerkleed aan, terwijl ik eet. Ofschoon ik liefst de waarheid maar niet weet, vraag ik haar schor of zij iets weet van Greetje. Zij laat de schuier rusten op het kleed dat, op de rand na, in de volle breedte haast al zijn bloemmotieven heeft versleten. Ik slik en proef de zoute smaak van…

Ik had die winterdag, twee jaar tevoren, het bos bezocht. Tegen het strakke blauw, scherp zichtbaar, was van waterdam en dauw een groots, stram woud van beelden ingevroren. Verstijfde arenden, met kop en klauw, gedrochten, vlerken, hertshoorn, duivelsoren. Toen, bij een berk, als uit zijn stam geboren en daaraan vastgegroeid, iets zwarts. Een…