Alle inzendingen over Hendrik IV

voor buurman Hendrik *…

'Wat loop je vreemd, Monique,' zei Hendrik. 'Staak dat gauw!' 'Bespaar me jouw kritiek,' verweerde zich z'n vrouw, die vreemdging met de buurman, waardoor ze Hendrik griefde. Ze zei: 'Kijk niet zo zuur, man. We doen aan naastenliefde.'…

goed als het dan moet als het werkelijk niet anders kan laat dan het zonnetje maar schijnen als je mij maar niet lastig valt met positieve gedachten hendrik…

de lezer is de koning de dichter is de nar die hem bedient en na gedane zaken weer naamloos in het niet verdwijnt hendrik…

Ik ben een zwerver overal, een doler en een vagebond en een, die uit zich zelf geen pad, geen ommekeer en geen uitweg vond. Ik ben een napraatpapegaai, ik ben een open spiegelrond, des Eeuwigen gesproken woord, het hapert in mijn stamelmond.…

Minerva vond de veldfluit uit, En speelde ’t eerste lied, Aan d’oever van Permessus vliet Gebukt in ’t jeugdig kruid. De bosgoôn sluipen op de klank Bedeesd en luistrend aan, En laten kruik en druivendrank Voor deze wellust staan. Wat zong zij? Van de bergsneeuwleeuw Die Hercules verwon; En hoe hij bij een meisje spon, Hij, monsterschrik…

De arbeid maakte de verhoudingen Der mensen en de strijd van hunne klassen. Het bezit is uit de arbeid opgewassen En de strijd om 't bezit, het goudene. De adel vocht tegen de koningen, De burgers tegen des adels woningen, De burgers wierpen koningen en adel Uit hun trotse en hoogverheven zadel. De slaven vochten tegen hunne heren…

Gepeild heb ik hun namen, vele malen What’s in a name, en geven die ons hoop? Of wacht ons zo’n beruchte leugensoap? Het antwoord zit verstopt in initialen Zijn daar de juiste bij? Zwaar voelt mijn hoofd: Weer geen HG die doet wat het belooft…

In 't pandje van Van Ooi tot Atteturmen zit 'n kinderboekenantiquariaat en zo het vaak bij oude boeken gaat het wemelt er van dikke boekenwurmen Eén van die wurmen is een reed'lijk ouwe hij woont al jaren in een woordenboek en doet aan wetenschap'lijk onderzoek zijn naam is Willem-Hendrik van Nassaue Die Willem-Hendrik is een allesvreter…

Ik baal van deze monarchieterreur van oeverloze stroom oranjebitter, van dat oranjeglitter en -geschitter, dat wauwelende Willem IV gezeur… Voor iemand zonder dit soort interesse is deze tijd één lange kreuningsmesse!…

mijn handen kunnen beter zien dan mijn ogen mijn vingers voelen meer dan mijn oren kunnen horen mijn zwijgen zegt meer dan al mijn woorden hendrik…

het is aan te bevelen bloemen in den knop te breken want voor je het weet is een ander je voor geweest hendrik (met posthume excuses aan Willem Kloos)…

Daar kwam onze Hendrik niet verder mee, dus vroeg hij het aan een dronken Rus die naar leugens stonk; -Pinoccio-, ‘Nossa betekent neus’, gromde de Rus nasaal richting Reggio. Hendrik werd vermoedelijk radeloos, zag een spoorloos kind, zonder familie, met sinofilie als hobby, dat ‘Nossa’ oplas als: ‘Nee zei dat het A was’.…

O, Lucebert, Couperus, en Hendrik R. Marsman! Waarom konden jullie het wel en Kennik R. Geensnarsvan!…

mijn lief heeft een zwarte ziel gedekt door een roomblank lijf dat leidt af dus duurt het altijd weer even voor ik ben waar ik wezen wil hendrik…

’t Begon op een zomernacht, bijna toevallig: Terwijl zij zich aan het venster koelde, Droomde haar lieveling bang en woelde Zich bloot. Zij vond haar, omziend, bevallig: De handen naast ’t hoofd geperst in ’t kussen, ’t Dek afgegleden, de knieën hoog En zelve in zachte boog. Zij wilde kussen, Zacht, dat ze niet ontwaakte, maar ze bewoog…

Zij waren liefst bijeen onder het koele linnen Der ruwe lakens over de brede sponde Zo dat zij omhelzende zich nog in een Tweevoudig gewaad, een legertent bevonden. Door de gordijnen woei dan de avond binnen, Een zachtzwoele die goedvond dat zij zich vonden, Maar eindelijk koel werd en week. Meestal begon de Nacht tegelijk met de insluimring…

Afscheid Zuster, zie, wij zijn te zeer gelijkend; Nooit zullen wij zalig zijn: een paar - Hoe ’t geluk, vermeerdring te bereiken, Altijd zelf ontmoetend in elkaar. Voel hoe zuiver wij zijn evenhogen, ’t Tederst van mijn borst jou treft en streelt. Onze nadering komt toebewogen Geen gestalte, steeds een spiegelbeeld. Voel, hoe ’t steeds…

Niet uitgestoten en niet opgenomen, Geen vreemdeling en toch niet een der hunnen, En niets haar eigen, alles gunst of leen. Zij zijn de meesters en zij kunnen Altijd haar leven binnenkomen, Dat zij, zo altijd eenzaam, nooit alleen, Niets houden kan voor zich en om zich heen. Waar zou zij heen gaan? Midden op de vliering Heeft men een kleine…

De zee, het enige leven dat strekt Van begin tot einde - Terwijl alle andre, voor kort gewekt, Gedwee en weerloos verdwijnen - Geeft in eeuwige breking De grote, zachte verzekering Dat, wanneer allen versterven, verstijven, Zij bevallig zal blijven. En als ik ga gehaast, Genaderd en genaast Door de jagende dood, Hoor ik de troost Van …

In deze tuin zijn saamgelegd geelbruine en witte en zwarte stenen, gevoegd, gezocht, dat elk wat zegt met een allengs opkomend menen, bedoeld door een die niet meer is de velerlei gevormde vlakken, en met in de vakken voorzichtige betekenis, gebleekten in het aangezicht der zon, gewassen door de regen, rillende open plekken tegen het…

Uw nauwgezetheid is beducht Mij ‘over 't paard te tillen.’ Maar is er iets wat u belet Dat gij mij in de zadel zet? Gesteld - dat gij 't zou willen.…

Waartoe dient muziek heeft het tot doel emoties op te wekken door middel van klanken? That is the question, dear Watson. Het gaat in muziek niet om emoties an sich, onze gevoelens bevinden zich immers niet daar maar in onze eigen leefwereld. Ze zijn verbonden met onze ervaring en met onze verstandelijke beoordeling van…

Eer de tuin 't vertrouwen vindt Zich de volle bloei te geven, Staan de meisjes er in, beven, Willen wel, neen nog niet leven En uit enge angsten streven Tengre handen tegen wind. En zij gaan met schuwe voeten, Als door zwaar gewaad gedrukt, Traag, bevreesd en toch verrukt, Houdingen zoekend die zij moeten Vinden om hun droom te…

O DOOD vlies van de torengracht en wreed gewekte kreet der zwanen, de angst vloeit klam toe door de lanen en stolt rondom de pijlerschacht. O krimpend hart, dat uit de sprong der wurgende belagers hoog naar boven omhoog zich worstelde sloven aamechtig sinds het zich ontwrong, walmende lamp, die opgetild met floersen roet het smeulend…

Gezinshereniging, een heikel punt Voor Bikker en voor Kaag is het wel slikken Het CDA moet ook de wonden likken Dit kabinet is geen vervolg vergund Ik denk, terwijl ik deze regels schrijf: O lieve god, bespaar ons Rutte V…

u wordt gemaand de naaste lief te hebben al was het maar dat deze zich in voorkomend geval geroepen zal voelen u terwille te zijn want anders kan het menselijk ras het wel schudden hendrik…

hij wilde witte wilde schoonheid scheppen en graven in zijn zwartste dromen maar verder dan wat grijs gebazel vermocht hij niet te komen hendrik…

Hij die als een gedreven boei Wars door de schimmige ondergroei Van ons bliksemschichtig bestaan Zijn pantergang is gegaan Wiens dwarse vlerken zich ontvouwden Tot een zinslijpend gevaarte Van vliesvleugelig aangrijpende Verlichtheid en klaarte Hij de introspectieve extravert Eigenhandig, gevoelig en ad rem Die krachtens zijn bronstig…

mist boven het water de zon is een schijf een stern duikt naar vis tussen de rotsen klokkend vaart een boot naar huis hendrik…