Alle inzendingen over Huid van lavendel

van lavendel om ons heen.…

van lavendel om ons heen.…

Ach vlinder in spe de gevleugelde schoonheid van je blanke huid koolwitje van mijn dromen lavendel bloeit in mijn tuin…

De zon schijnt blauwe lucht De kou schrijnt een winterzucht De dagen lengen verlangen groeit Ik heb lentedrang naar al wat bloeit Groene blaadjes bries vol rozengeur Een bos lavendel mooie paarse kleur Zwoele zomeravond zon op mijn huid En eindelijk weer die verwarming uit…

De lavendel bloeit niet meer en overal liggen rozeblaadjes verdwaald door de wind die met mijn haren speelt mijn huid streelt als duizend zachte vingers in herinnering aan de zomer die laat verscheen in gekleurde vensters wensen in vervulling nam van de donkerzwarte nacht waarin ik wacht tot de monsters verdwijnen rozen weer verschijnen…

De lavendel bloeit niet meer en overal liggen rozeblaadjes verdwaald door de wind die met mijn haren speelt mijn huid streelt als duizend zachte vingers in herinnering aan de zomer die laat verscheen in gekleurde vensters wensen in vervulling nam van de donkerzwarte nacht waarin ik wacht tot de monsters verdwijnen rozen weer verschijnen…

met zachte hand ontrafel je de draden van het web dat ik spon je wilt mijn woorden als dromen te drogen hangen in de milde zon en na het drogen plooi je het bedlinnen voor de nacht die komt je kruipt lavendelblauw arglistig tussen het linnen om onzichtbaar mij te minnen.…

Lavendellippen bevochtigd door morgendauw kussen bijtjes zoet…

Het is lavendel dat uitgelaten lila halfweg juni plotsklaps mij zo boeit…

O, lavendel, wat ben je mooi met je paarse bloementooi die als vurige fakkels dansen op het ritme van de wind waarin de bij en de vlinder haar nectar vindt O, lavendel, zo geef je met je schoonheid weer geur en kleur aan de zomertijd…

Juli zal het zijn geweest Avignon op weg naar huis De geur van lavendel in zacht wit licht Waar denk je aan vroeg jij Je woorden van lavendel je lichaam zacht wit licht…

ook al veranderen ze nooit van vorm toch dragen ze leven in zich een geest in en uit de fles melk voor een kind een gierkelder met voor op het land indirect leven al jaren een norm gedachten verbeeld in steen marmer of hout dood omsluit leven hoe kil ook en koud iedere dooie vorm heeft zoveel te bieden aan inhoud…

één geurend moment dwalen door paarse velden, ontspanning en rust…

Lavendel is rustgevend en als ik ergens van houdt, dan is het rust. Mijn aardige buurman heeft onlangs een luchtballonvaart gemaakt en nu is hij dus volgens Franse traditie een baron geworden. 'Maar dichters zijn van nature van adel!', reageerde ik. Daarna ging ik aan de lavendelthee.…

Te nauwe doorgang onder te lage wolken, waar vinden dromen de kans gedachten te worden, het ontwaken van een klokje, een lelie, lavendel, de Venus van Velazquez, en hoe ze zich naar mij keert, week die huid en donker die vlok haar. Waar vind ik doorgang? Doorgang waarheen? Naast mij ligt afgrond, een deuk in de peluw.…

In het teken van tijd waar kwetsbaarheid dierbaarheid in haar licht vangt liggen wij in stilte met elkaar verbonden Ons zwijgen legt schaduwen langs ongezegde woorden Onze diepste gedachten liggen als gevouwen handen op ons lichaam te rusten Na dit afscheid lijkt alles voorbij…

simpelweg een koolwitje boven lavendel zijn duiken in de ogen van een vrouw vlinder op haar wimpers zijn hopeloos verdrinken in het blauw.…

Van indigo en koningsrood van waterverf en smaragdgroen van zonnebloemen en koolzaadgeel van koolwitjes op lavendel van al die dingen meer vertel ik als het zomert weer…

van ouds voor schoon bij was gekozen bij Toetanchamon in pyramide gevonden 'n parfumkruik lavendel in z'n tombe is er de tuin van eden op nageplozen adam en eva namen het struikje mee zonder lavendel voor geur geen leven beseften ze eenmaal buiten gedreven in de olie tegen pijn en zielewee twijgjes maken geesten sereen in tijd kussens…

warme zomerochtend een laken ontrolt mijn naakte lijf trots sta ik op, nog een beetje stijf door het open raam waait zacht de warme wind zoekt gevoelig mijn huid…

niet alleen ik zie het aan je ogen ik voel het om je heen en als je laag na laag onthult en open voor mij staat word jij, ben jij mijn prooi, een soepel beest dat gromt en kronkelt in de grond vol lust, zich dieper graaft ik dans hooghartig, neem je mee en breng je naar de rand ogen vol spiegels weerkaatsen je fluistert onder je huid…

met open ogen kijk ik naar hem die de wereld in een ander perspectief zette hij betaalde de prijs onze daden brachten hem in wankeling maar hij overwon in verbijstering in verzalving van gekerfde huid het geheim van liefde gekanteld in zijn lichaam in een tafereel van bloedend geluk…

Jouw handen op m'n huid die mij zachtjes strelen en als een piano bespelen teder, dan weer luid met hoge en lage toon dan besef ik het was slechts een droom een droom maar wel wonderschoon…

ik legde je in het afscheid en in het begin vouwde je lijf samen dicht tegen mij aan de warmte deed mij nachten en dagen overslaan nimmer zou ik jou in mijn dromen laten gaan ik geloofde dat de zon mij wakker kraaide en mijn liefde voor jou zacht spinde in mijn heide stille huis werd ik het meisje van zestien en al het innerlijke…

Onze zegen en buit, is het nut en niet de kleur van de huid!…

jouw hongerige ogen raken welvingen beroeren plooien zij heuvelen en dalen in jouw ogen zal ik meegaan van eb naar vloed en omgekeerd elke beweging zal ik volgen samenvallen met al wat er is aanzwellen zal ik met jou tot bliksem en vuur hartstochtelijk zal de nacht zijn huid na huid wegrukken huid - na huid - na huid tot enkel…

Je stierf oude jaren geleden toen waren onze vingers jong ze roken naar lavendel en prille tederheid we vulden onze longen met dromen in het rood morsten lentedagen in ‘t licht zo eindloos lief wat ik zag was het begin vogels daalden en verzamelden op je schouder de zomer verbleekte in je korte, bruine haar plots lag…

het lichaam losgemaakt van haar innerlijke bron vormt zich naar de regels van het grote monster de angst met de lucifer ogen niet wetende dat hij ons wil vermorzelen onder het gewicht van zijn scheve tanden en riekende mond vlucht ik naar de lavendelvelden met de kennis en kracht van hemelmacht ver weg van het kunstmatige…

opus operatum) van zekerheid binnen onze ogen een, twee, drie in de warme dans met geurend lavendel die het zonlicht aangenaam vangt waarmee je me liefkoost en aanvult naast mijn voeten binnen de tijd tussen binnen en buiten waarop ik mijn zevenmijlslaarzen uittrek ik leg lavendel blue zaad in je beide handen ik zing je toe van golf…

briesje, geur van lavendel rode lach vanonder zonnehoed doorzichtig haar knoopjurk danst ze door paarse velden en heel, heel voorzichtig dwalen prille gedachten…