Alle inzendingen over Ik besef

Schoon is de dag zonder zorgen Schoon is de dag van de lach Schoon het besef om te leven het besef dat je ook huilen mag...…

Besef je wat het met me doet als je me lief aan zit te kijken met je prachtige bruine ogen zodat vlinders in mij neerstrijken Besef je wat het met me doet als je zachtjes tegen me praat me vertelt wat je van me vindt terwijl je me met kusjes overlaat Besef je wat het met me doet als je jouw gevoelens wilt delen merk je dat je door dit…

Als na de winter de kachel uit kan, besef je dat de winter, een winter is geweest. Als na een jaar de kalender weg kan, besef je dat een jaar, een jaar is geweest. Als na je pensioen het werk is gedaan, besef je dat werk, je werk is geweest.…

In mijn ogen is besef Vertraging van licht In mijn ogen is leven Dragen van besef Koesteren van licht…

hij glijdt weg bijna ongemerkt zonder sporen van herinnering geen besef van dan alleen nu telt heel even…

kalm maar opgewekt drijven watervogeltjes in de stille sloot van de wilde ruwe zee in het geheel geen besef - tanka - uit "De Zee en Ommelanden"…

Het is niet te versmaden Dit bloedeigen smachten Het evenwel verbeiden Gezond en o, zo zoet Dat de stilte het bedekt Want dit duurzaam besef Draagt een zacht moment in Vertraagde eindeloosheid…

Vandaag kwam het besef in volle hevigheid neer Het besef: ik ben je kwijt En shit, wat doet dat zeer Steeds hield ik nog hoop dat je er wel komen zou Maar ik wilde niet zien dat je dat zelf niet wou Je wilt niet echt uit de ellende al zeg je nog zo hard van wel Zet dan die verdomde stap eens! de eerste van 't hele stel!…

Pas nu besef ik hoe lief jij naar mij keek toen -- ik bij je wegging.…

donkere weken gaan voorbij zonder enig besef van tijd doelloos zoekend hoe komt het dan dat je niet slapen kan? rusteloos woelend plotseling is het Mei... je was jezelf even kwijt grandioos joelend besef je de winterblues is weer voorbij!…

Onder invloed van het beeldscherm besef ik zachtjes, luidkeels, gierend van de pijn in mijn hoofd in mijn lever in mijn maag dat het leven in mijn hoofd zich afspeelt in de onderbuik van dagen die veel te lang duurden. Ik besef in zestien miljoen kleuren dat ik niet leef, dat ik nooit geleefd heb.…

Ik denk te kijken, maar het zien is er eerder – dan ik het besef.…

De oude geit staart naar mij en ik besef dit -- is wat afscheid is.…

Jij ligt te slapen, en ik besef, er is niets -- niets belangrijkers.…

Geluk is iets stils, het is het vreugdevolle -- besef te bestaan.…

dat bij jouw dood, mijn besef begon. god had moeten weten, dat ik kapot zou gaan aan verdriet, dat jij, het mooiste wat hij mij gestuurd had, mij veel te snel verliet god had moeten weten, dat je voor mij alles was, dat je zo veel op mij leek, maar dat besef ik nu pas....…

weer mijn gezicht zoveel gelachen en ook zoveel gedeeld ik besef nu pas dat dit het gevoel is wat we eigenlijk zoeken en nu pas vonden…

afgesplitst land hemel komt los van de aarde oorsprong op afstand aloud besef verzonken in vergetelheid…

Wat draagt een gezamenlijk besef bij aan de waarde van het leven terwijl landen in oorlog zijn het geweld niet kunnen stoppen de bron van kennis geplengd met zware tranen in een poel van lief en leed de wereld niet-verder verdeeld het gezamenlijk besef..…

Het besef hoe groot het heelal is, maakt de mens -- zowel klein als groot.…

Zomaar ineens besef je hoe kracht verandert in kwetsbaar zijn Zomaar ineens ervaar je het loslaten Zomaar ineens zie je en help je waar mogelijk is... En zomaar ineens sta je er samen voor En naarmate de tijd verstrekt besef je Dat het ook zomaar ineens voorbij is…

Een langere weg klaagzang geen idee waarheen nergens naartoe vliegend in de ruimte geen besef van tijd liggend in de verte iedereen verdwijnt liever staande elfen en feeën leven of stilte luid of dood…

Op een grauwe dag, In een duistere plek, Omringd door demonen Kwam ik tot het besef, Niemand is gek, Jaren was ik niemand En verdreef, Dat waarvoor je leeft De wil om te leven, Veranderde in een lust Om te zweven, Richting de dood Na honderden doden te zijn gestorven Kwam ik tot het besef, Niemand bestaat niet En tegen…

dat plotse besef hier en nu een helder moment is dit alles beleefd, meegemaakt ? en dat kind dan in mijn hoofd.....…

en dan lig je op je sterfbed en plots besef je de bereidingswijze voor een perfecte beetgare pasta…

Het verdriet, de wanhoop en de pijn, het bracht me verder tot een nieuw besef van gelukkig zijn.…

Scherp besef van tijd.…

Het intens besef van eindige aardsheid rilt huiverend langs levenslust. De tijdelijke bevriezing verdwijnt in het besef van eenvoudig geluk, leven te ademen.…

Zonder jou heb ik geen steun Geen zin, om door te gaan Zonder jou is er geen leven Geen reden, om te blijven bestaan Zonder jou ben ik zo zwak Geen kans, om te overwinnen Zonder jou staat de tijd stil Geen besef, zo leeg van binnen Zonder jou zijn de dagen donker Geen enkel licht, dat er nog is Zonder jou duren de dagen langer Besef je…

Hoog, boven op die toren, besef ik dat ik heb verloren, Hoog, boven op die toren, besef ik dat ik de moed heb opgegeven, wil niet verder leven. Hoog, boven op die toren, doe ik een stap naar voren. en terwijl ik val, bedenk ik me...…