Alle inzendingen over Im memoriam

Wohin die Vögel fliegen will ich sein in Afrika im Winter im Frühling zu Hause wo ich meinem Geburtstag feiere mit den Meinen. Die Sehnsucht nach weißen Neuschnee, die Düfte im Gebirge Sie bleiben Geburtstaggeschenke wie ich in Freiheit verpackt.…

Voor Wim Brands hoe eenvoudig het kan zijn soms zoals bij die aftandse piano als grof vuil bij de straat gezet en de voorbijganger die vanuit een ooghoek de rammelkast ziet staan de deksel openslaat en vervolgens nog een aardige ' la valse d' Amelie' van Yaan Tiersen ten gehore brengt waardoor het leven plotseling toch in een ander…

Ik neem mij voor, om je vanavond te zoeken zoeken in de langste nacht, neem het baken van licht mee in de hoop, ergens een sprankje van je te kunnen ontdekken in de Bijenkorf liggen onnoemelijk veel voetstappen, die men onmogelijk zouden hebben uitgewist, al kwam er géén reactie op de kaart die ik hen stuurde, of ze jou gezien hadden, of van…

(Uit: "In Memoriam", WEL 1976)…

Van mij geen ~In Memoriam~ voor drs. P Want wat ik schrijf is brandhout naast het Loofhout dat hij dee…

Nee ik ben je niet vergeten zat niet om woorden verlegen, nee opgeslokt door de tijd om te zorgen maakte dat mijn zinnen stil vielen wel heb ik je opgezocht nog altijd vlinder jij door mijn gedachten ik beeld me in hoe je nu in het leven zou hebben gestaan als tijd je een boeket aan mogelijkheden had voorgehouden waaruit jij kracht…

in memoriam pater frans van der lugt s.j. een tjilpende mus op de nok van het dak tot zwijgen gedoemd…

Sonja Francesca Pronk nimmer wordt jouw naam nog uitgesproken toch zijn de herinneringen nog altijd daar diep donkere geheimen blijven voor altijd vervlochten in jouw blonde haar verstopte je bewust de waarheid gemaskeerd door jouw ranke gezicht met je guitige lach de messcherpe pijn die in jou verankerd lag onontkoombaar haast…

je wilt het toch niet wagen een In Memoriam een dichter deelt royaal met taal geschreven zijn eigen wereld uit wordt dan gelukkig opgenomen in de eeuwigheid…

de stilte knaagt is ongehoord en onbegrepen daar het verbond intens was voor het leven moederinstinct juist nu geborgen in armen van engelen rust zij zacht *~ IM Elsa Tisseur ~*…

zoals ik was was jouw zijn was jij in mijn pijn was wie ik zag zoals ik was zoals ik ben in mijn zijn vanaf nu zoals ik voel en alleen jij jij weet zoals ik was lief dans mijn dans dans met mij en voel voel voel je hart mijn hart zoals het was zoals ik ben schrijf schijf over mij voel de echte jij en denk…

Mijn opa is nu nog verstrooider dan voorheen.…

6 mei 2002*****6 mei 2004 Pim Fortuyn Vol ongeloof hoorde je het bericht Pim Fortuyn neergeschoten welke gek, welk gezicht in welk brein was dit ontsproten. Hij was een man, goed onderlegd die heldere waarheden durfde zeggen die man moest het loodje leggen. Het hele land was terstond van…

Een lied altijd in bomen bewogen zal je gedenken. Leef ongebroken: in de wind weet ik je adem. Regen zal in trage tranen om je schreien. Vaarwel.…

ik lig in de tuin waar ik elke dag liep ik lig in de tuin waar ik elke dag sliep onder de lariks of pal in de zon het liefst was ik buiten zolang het maar kon ik hield zo van slapen ja dat was mijn lust en onder de struiken daar kwam ik tot rust achter de hosta en juist naast de roos een zonnige plek die ik dikwijls verkoos ik…

papperlepap, zeg ik ben een aardappel mijn appeltje -…

een stem valt stil.... mijn ogen tranen rust zacht jij die zoveel mooie momenten aan mij gaf zo warm jouw soul liet me dansend dromen "meet me in church"…

ik had erom gevraagd een kleine bloem in groot vertrouwen geplukt vanuit een twintigjarig strandgebied zuiver, slank en wit nu slechts nog een koestering heel stil rond virtuele blaadjes, uitgegroeid tot enkel nog herinneren waar moet ik beginnen? vroeg ik zacht ik ben ver, verloren in een land van kou ik dank je voor de jonge vrouw…

ergens nog een kus in grijs… als ik dan buig in licht devote knikken tot mijn knieën aarde raken zacht en ongerept ik ben behept met deze gave tot ze adem vangt en zingt: een zuiver lied verdriet is tijdloos, ook na zoveel jaar ik zoek je, vind je -telkens weer mijn kind dit blind zijn schuurt en schuurt in glasgebonden ogen waar…

Stralende ogen, Stem waarin de Liefde voor het Leven doorklinkt, 'k Omvat met mijn Warme handen je Knie die net Een tik heeft Gehad in de wedstrijd Van deze zaterdagmorgen - De pijn waardoor je Huilen moet verdwijnt Als sneeuw voor de zon - Nu zo maar hard en Meedogenloos uit Je leven weggerukt Gezonde jonge man,…

Kruin uit die Prachtige wilg Voor jullie huis Weggeslagen door De najaarsstorm Die over ons land Trok toen het Daar de tijd Voor was - En het hart Uit jullie midden Weggerukt door niets Ontziend verkeersgeweld…

In liefde opgedragen aan Hennie Dagenlang had ik je hand vastgehouden, Om je tot in de eeuwigheid niet meer los te laten - Ik weet, het was tegen beter weten in, Zoals je weet geeft liefde niet zoveel Om het verstand - Want bij het ingaan van de vijfde dag Moest ik je loslaten, je toch laten gaan, Naar je eigen horizon…

10 jaar na dato hebben wij samen geen geschiedenis gemaakt kunnen we samen niet achteromkijken naar ons…

Zo veel jaren zonder Ook maar een probleem Het levendig licht Verschaft over ons Sprankelende pianospel, De noten zuiverder Te voorschijn doen komen Dan ooit voor mogelijk Werd gehouden - en nu Is het draadje in je diepste Kern gesmolten, Het licht gestorven Boven het toetsenbord - Muziek die zonder dit Licht, zonder dit…

Een zachte bries fluistert je naam, voor altijd draagt ze de melodie van dit lied, diep raakt het mijn hart, ik voel me zo eenzaam, omdat je zo een leegte achter liet. Hoe bewogen was je korte leven, zo jong toen je het thuisnest verliet, er was nog zoveel te beleven, maar de draagkracht van je vleugels was er niet. Mijn hart kent geen lente…

vandaag verliet een dichter de aarde zijn woorden blijven hier nu is het aan ons om ze verder de tijd in te lezen of ze geluidloos als een traan op het mos te laten vallen…

Im-po-sant!!…

ik slijp mijn dagen aan botte stenen vlak en nauwelijks door te zagen het is geen tijd om te wagen het is van binnen in stilte wenen de lente is vals gestart ondergesneeuwd met wit en zwart een vleugel is al vallend gebroken lijmen ligt niet voor de hand ik heb mijn pols nabij mijn hart gestoken zal moeten wachten op het licht dat landt…

toen ik jou te grave droeg mijn handen wit mijn schouders blauw door onvoorzien één mondhoek hoog een mondhoek laag geen schraag voor jou waarop de stille kist, ik wilde warmte onder lichte planken de banken van het hof vol zomerzon bloemen rond te zware voeten, wuivend gras en in mijn lijf slechts de herinnering van wie je was…

Zo tedere schade als de bloemen vrezen Van zachte regen in de maand van mei, Zo koel en teder heeft uw sterven mij Schade gedaan, die nimmer zal genezen. Eens, toen wij na de nacht tesaam verrezen Lagen de rozen vochtig en gebroken, ik en gij Wisten die lange nacht de regen, ik noch gij Konden van teerheid immermeer genezen. Gij hebt de…