Netgedichten

netgedicht (nr. 81.910):

De langste nacht van het jaar

Ik neem mij voor, om je vanavond te zoeken
zoeken in de langste nacht, neem het baken van licht mee
in de hoop, ergens een sprankje van je te kunnen ontdekken
in de Bijenkorf liggen onnoemelijk veel voetstappen, die
men onmogelijk zouden hebben uitgewist, al kwam er géén
reactie op de kaart die ik hen stuurde, of ze jou gezien
hadden, of van jou hadden gehoord, je hebt daar immers
decennia ’s gewerkt.

Je behoorde tot de Bijenkorf familie, die hecht was, heel hecht.
Als de dood bleven ze stil, waar kan ik je dan vinden,
dit seizoen is het jouwe niet, je had ’n
broertje dood aan de kou. Je hield van reizen, en dus ga ik
op pad, onderweg, naar daar jij eens vertoefde, om je te
vinden, in de regendruppels op mijn wangen, in de treinen,
die jij veelvuldig nam, om vrienden te bezoeken, om mee
op vakantie te gaan.

Aan levenslust geen gebrek. Museums werden veelvuldig bezocht,
ik zoek je in het Kunstmuseum, het Rijks, van Gogh, zo snel
mijn voeten mij kunnen dragen, zoek ik je in Het Louvre,
op de Chance de Lise, mijn hart raakt steeds voller,
door alle schoonheid, waar jij zo van hield, op te snuiven,
en zo kom ik uit bij de duinen van Den Haag, waar jij zo graag vertoefde,
vogels bekeek, en vastlegde, ik heb je gevonden in alles wat je zo liefhad,
en die je met liefde op de wereld hebt gezet.
Ik hou je voor altijd dichter.