Alle inzendingen over Janny van der Heijde

De nieuwe bakkers zwoegen in de tent Met zoetmakers en vetten wordt gesmeten Dat ‘t ongezond is, wordt hier straal vergeten Succes, dát telt bij divertissement Ze worden dikker, Janny en Robèrt Zo krijgt het format welverdiende flair!…

Het lage land waar slib en zand tezamen komen met wind bij eb en vloed, dat speels een zandhoop met wat gras verrijzen doet, verheft zich als een ereplaats waar vogels rusten mogen. De zee die gaarne neemt, knijpt soms een oogje toe door schitteringen op het eigen water en kent de rust waarin het pril ontstond, alsook de vraag, wat zal er blijven…

op de begraafplaats, Het marmer is bedolven onder bladeren, Nat,goud rood en groen, Kan nog steeds niet geloven Dat je er nooit meer zal zijn De kaars is aangestoken De raampjes van de lantaarn zijn zwart Net zo zwart als de dag dat je bent gegaan En niet meer bent terug gekomen Mijn haren zijn nu grijs Jouw handen gingen door mijn donkere…

Vanuit het licht van de lamp kijk ik naar jouw gezicht Je ziet mij niet...je ziet het niet... ziet niet wat ik je zo graag zou willen vragen er ligt een glimlach om je mond, een mond die ik duizenden keren heb gevoeld ik kijk naar je half beschenen armen hoe vaak heb ik die niet om mij heen gevoeld.. je lacht mij toe, een grap, die ik niet…

dag lief kind, zeg ik als je binnenkomt een klein kusje,klein want daar hou je niet zo van zo fijn dat je er weer bent, zeg ik Wat gaan we doen, knutselen bij juffrouw Josje? In de tuin wat doen? de stad in? Je tuintje is een grote onkruid bende... en de tuintjes van Ah is dat wat? Nou nee, mamma doet het ……

Talud is versteviging in kunstmatig aangelegde duinen - zoals bij Ter Heijde. In herfst en winter komen zij nu al jaarlijks bloot te liggen. Hetgeen wil zeggen dat de zee er bijna door heen zit. Het dure alternatief: opschuiven van de strandlijn.…

De iele duinenrij beschermt de huizen, die sober zijn geschapen door één hand. Een steile trap geeft toegang tot het strand en altijd klinkt een onheilspellend ruisen. Het dorp is voor de zee een onderpand, zij kan naar lust en willekeur beschikken, met overmacht of slechts met speldenprikken. De slapersdijk is voor het achterland. Een dorp…

Zondagochtend, In het opkomende ochtendlicht Zie ik de lijnen op je handen en je gezicht, Je mond een beetje open, staar je naar buiten En ik vraag mij af wat je ziet. Ruim zeventig jaren liggen besloten onder dat grijze haar Met zoveel, dat ik niet van jou weet, Wat was in die zestig jaren dat ik je niet kende? Welk geheimen ,die ik nooit…

De boodschappen in huis, De koelkast vol Kaarsen wachten , Niet samen de Kerst verwelkomen, samen toosten op een fijne Kerst …. Een paar tranen Wat is het stil …. Kerstdag een is voorbij Iedereen naar huis, De geur van uitgeblazen kaarsen , Niet na praten over het feest… niet nog even samen een borrel nemen, Niet even de armen…

rond het torentje van Ter Heijde werd blauw plotsklaps donker pikzwart afgetekend tegen wolken het strand lang breed leeg alles stond stil en zweeg de zee was waarlijk top ik kon nog precies rechtop staan in het zilte ruime sop kleren zichtbaar nog als hoopje storting naar benee met bakken oh heer dat had ik nu weer alles zou straks plakken…

meer dan vijftig jaar nu geleden dat wij naast elkaar op onze knieën aldoor rozenhoedjes hebben gebeden mijn vader stond op de Slapersdijk in de wacht met kijk op Ter Heijde achter de duinen Ary Storm stoere heyenaar ging later weer rijden altijd veilingvers zijn groentenwaar met naar men zei voor de reclame in helrood gerijmd…

en hij is er niet hij woont waar jij je woorden laat: op elke snipper schrijversgrief glanst de gouden regen de bodem van het glas fungeert slechts als een lens als jij -in tegenlicht- je teugen neemt zoveel liefde huist er in het vluchten van jouw pen Naar aanleiding van: Tonio Een requiemroman door A.F.Th. van der Heijden…

als meisje, late puber, keek ik verbaasd naar tante Antje die zo tot tranen toe bedroefd maar plotseling als na een tel weer schaterlachte alsof ze met een schakelaar dat aan en uit kon zetten en nee, het ging niet over koetjes, kalfjes 't was dan bittere ernst zo ook mijn tante Janny wiens tranen even snel weer komen konden en dan gaan…

Alleen met mezelf kan ik goed overweg Alleen met mijn handen kan ik maken wat ik wil Alleen mijn lippen kunnen zeggen wat ik meen Alleen mijn hart is vol met dat van jou Gewoon wat ik zeg wat jij hoort Wat ik nooit versta naar jouw woord Ik ben niet zo vaak Alleen wat ik ben.…

Onze dagen worden langer, onze nachten worden klein onze stiltes worden dieper zou ik liever bij jou zijn wonen mensen altijd samen die elkaar steeds lieven hebben vogels nog een nest als alles anders is?…

Glas breekt als niemand kijkt het vergeet zich bijeen te houden. En niemand ziet hoe alles wat het was bijeen met zichzelf nu rent over de vloer als een kleuterklasje met speelkwartier over het schoolplein naar de zandbak waar alles vies wordt als kastelen worden gebouwd waaruit prinsessen worden gered omdat die vroeger, opgesloten…

Geef me vrede geef me liefde geef me stilte geef me rust geef me alleen-zijn geef me samen geef me lijden geef me pijn geef me alles wat ik zoek wat ik al heb wat ik nog wil geef me geven geef me krijgen geef me leven geef me terug.…

Decemberwind blies onze wangen rood We vierden dit jaar kerstfeest in Ter Heijde Met luchtruim-engelkens aan onze zijde De golven bruisten, gaven vreugde bloot De honden voelden alles feilloos aan De stemming en de blijdschap van hun bazen Bij het hotel konden je houten klazen Ter ere van Tsjaikovsky niet ontgaan En in de kribbe spartelde…

Fantoompijn A.F.Th. van der Heijden Anthony Musaba Kenneth Taylor Ki-Jána Hoever Melayro Bogarde Tonio De tandeloze tijd Op verloren grond Waait Connie Palmen In een zomerjurk Van Oek de Jong Ian Maatsen Lutsharel Geertruida Brian Brobbey Jurgen Ekkelenkamp Neráysho Kasanwírjo Quinten Timber Myron Boadú Lutovit Reis…

Kom bij mij langs En treedt mijn kamer binnen Geef mij je hand en loop met mij wat rond Het is een kamer vol herinneringen Die vlek daar op het kleed is nog van de hond Dat theeblad op de tafel met die stenen kommen is nog van het vaderlijk huis Ik heb er heel wat thee uit gedronken met mijn moeder;want, ach, die moeders…

Zo langzamerhand voel je toch het einde naderen. Het bloed vloeit langzaam door de aderen De gang wordt trager en mensen lopen je voorbij. Hoe kan dat nu, je loopt toch net als zij? Ach, daar moet je niet op letten; God heeft voor elke leeftijd zo zijn eigen wetten. Een troost heb je, dit te weten: God is getrouw…

Zo langzamerhand voel je toch het einde naderen. Het bloed vloeit langzaam door de aderen De gang wordt trager en mensen lopen je voorbij. Hoe kan dat nu, je loopt toch net als zij? Ach, daar moet je niet op letten; God heeft voor elke leeftijd zo zijn eigen wetten. Een troost heb je, dit te weten: God is getrouw…

Janny Flikkema…

(voor Geert van Oorschot) Hij stootte Wolkers, Mulisch en Van der Heijden van zich af, boorde in alle drie een kris, verguisde hen tot in het graf. Reve en Hermans wist hij wel met egards binnen te halen, hij gaf ze drank en lellebel, bewierookte hen in alle talen.…

dorpspad tussen grillige stammen moeizaam in de mist vol goede moed slenter ik schoorvoetend ‘k vertel via de hobbels verhalen van vroeger aan kronkelige wortels ‘k ben groen van angst honderden jaren lang gewillig naast elkaar herkenden mij niet meer hoorden wel mijn liedjes krakkemikkig en krom bewegend op hun benen met krakende…

lichter dan een veer geworden omhul ik mij met louter lucht uit het zuiden, uit het noorden zolang de wind me maar bevrucht lichter dan een veer geworden val ik in slow motion neer en als je luistert hoor je woorden die ik uitspreek keer op keer kijk mij wuiven naar het broze of naar reflecties in een plas naar wat beweegt, vol is van…

De slaap wil niet komen ik tel wollige schapen en als ik uitgeteld ben komen de zwarte vogels gelukkig heb ik een kat.…

Soms heb je geen woorden is er elders te veel onverwerkt verdriet, spant men witte olifanten voor wagens ziet men onnadenkend domweg realiteit niet. Gaan de dagen daar rond en rond en rond, zijn oude zaken aan voorhoofden af te lezen waar niets anders is dan deze zeurende pijn zonder kansen dat het daar ooit anders zal zijn. Wat is onvermogen…

tafel volgden de bogen en punten als opa na de fles blanke vla zei dat hij even ging liggen en oma daarna op de bank in de voorkamer tussen het bespreken van de laatste showbizzroddels met de ogen begon te knipperen sloop ik langs mijn snurkende opa met de vier weken oude panorama uit de leesmap naar de wc in de schuur om te lezen over janny…

nieuw dispuut 'Met zweepjes vrij en blij' Wij maken man en naam bekend zonder opschepperij Met Christiaan van Veren is een vrouw rap uit de kleren Dat is wat je verwachten kunt bij veel van deze heren Helaas moeten we zeggen dat het veelal daarbij blijft Het vinden van ons knopje is iets wat niet echt beklijft Ook Philip van der Heijden…