Netgedichten

netgedicht (nr. 11.935):

Ter Heijde

De iele duinenrij beschermt de huizen,
die sober zijn geschapen door één hand.
Een steile trap geeft toegang tot het strand
en altijd klinkt een onheilspellend ruisen.

Het dorp is voor de zee een onderpand,
zij kan naar lust en willekeur beschikken,
met overmacht of slechts met speldenprikken.
De slapersdijk is voor het achterland.

Een dorp aan zee ... waar is de vissersvloot?
Waar zijn de drommen badende toeristen?
Bestaat er angst voor Nereus’ wrede listen,
gebrek aan ruimte in de reddingsboot?

De dorpelingen lijken optimisten,
’t vertrouwen in los zand is levensgroot.