Alle inzendingen over Jas van de tijd

Maart roerde z'n staart wolken hingen boven de stad het hoofd zwaar Het is waar het weer is -zelfs door een weerman- onvoorspelbaar Wind speelde met licht venijn met jas en das ...tijd voor wanten De rondvaartboot zwaaide en zwenkte had slechts 'n handjevol klanten Maar voor mensen 'uit de provincie' 'beneden de grote…

ik leg het zomerjack weg en zoek de juiste jas voor de herfst van mijn leven, ongedragen met lege zakken, misschien ooit weer gevuld met tijd…

Seizoenen pasten je een jas je keek meewarig naar de knopen de binnenzak waarin wat wisselgeld geen meter kwam er aan te pas de zoom werd kort naarmate ingelopen dat hij je warm hield was het enige dat telt…

de tijd naar samen…

het was mijn vale jas wellicht nog door vader gemaakt van kleding in ruste of in overgang naar een tweede kans ja zo was nog die tijd en stond eens voor de Kodak niet meer wetend wie de spieker was ik was mijn vale jas met grote herenknopen op een kinderdracht waar mijn hoofd, bleek getint, uitstak boven volwassen revèrs wat…

dag oude vriend zei ik net aan het station of misschien dacht ik het alleen de weg wordt krap en ik moet achter je gaan lopen ik herkende je aan je jas nu over je smalle schouders als een vaatdoek op een houten stoel het stof paste zich aan je jaren aan…

Wie vaker een jas uitdoet die voedt mantelzorg!…

Heeft u het Boekenweekgeschenk in huis? Zodat u lekker zondag vrij kan reizen? Dan mag u zich heel erg gelukkig prijzen Dan heeft u ook een Ander Boekje thuis Die ouwe kwekerij, die leraar Frans… Geef mij maar een geschenk van Andermans…

De dag doet een jas van tranen aan ze knippert wat met haar ogen laat het zonlicht niet toe kijkt uit op het nietig bestaan zij zeult de tijd met zich mee telt de seconden laat de uren slaan de dag heeft een jas van tranen aan.…

de jas steeds losser rond doorgedragen schouders hangt alleen nog tijd…

een woestijnstop maakt winterhard de kou gebiedt in geleidelijke tijd sta op na het vallen geef het verlangen een jas vergaar koude-genen eist de tijd het is alles of niets wordt winterhard…

Maar eerst is er een oude jas. Nu hangt hij aan de kapstok, binnenkort wordt hij verbannen naar het hok. En eerst is er een avond waarop ik aarzel naar buiten te gaan. Buiten is het koud In gedachten trek ik voor het eerst die oude jas aan. Ik ben alleen op straat. Wie had dat durven hopen.…

Nu hangt die jas over een steen in de verlaten hof en ergens bouwt iemand zonder jas heel opgelucht, vol lof. (Vrij naar 1 Petrus 2 : 1 t/m 10)…

het tijdenspel doorstaan niemand met zoveel liefde ....niemand die zo weinig liefde geeft vanavond is mijn jas met balsemlucht doorweekt ruik hier van mij de geurige herinneringen!…

Mijn vader J was nog maar net gestorven toen mijn moeder A zijn nieuwe regenjas voorzichtig van de kapstok nam. Pas eens, zei ze, hij was er zo trots op. Daar stond ik dan en voelde aan de mouwen en bij het sluiten van de knopen hoe dood hij was en hoe ver weg mijn jeugd. Oud en zwak zou ik worden, in deze plooien zou mijn huid gaan hangen…

mijn jas waar ik eens in huisde is mijn jas niet meer is mij vreemd ik gaf 'm aan iemand van alledag waar is nu toch mijn jas het boekje, waar is toch dat boekje waarin ik alles noteer al is de pen verdwenen droogt de inkt langzaam op zo langs de lijn der vergetelheid vraag ik me af, wat voor dag 't is vandaag…

Ons weerzien, alsof de normaalste zaak van de wereld, het innig zijn, alsof altijd zo geweest het afscheid, alsof altijd zo geweest dat we gewoon los, los van elkaar ons leven leven als zo'n klikknoop van je jas, dicht lekker warm en open, luchtig, frisse wind erdoor, vaak is er nog een rits, maar die klik is het dekkende, finishing…

Jij jas om in te wonen elke dag droeg ik je behalve als je weg was om je te laten stomen Van spijker was je gemaakt je was zwart met een groene kraag alleen werd je jammer genoeg gekraakt Moest ik naar huis zonder mijn favoriete shell door de regen en kou wat een hel Ik miste je zachte binnenkant unieke kleuren en mooie vormen en dat…

Een rode jas daarop zag ik nooit meer, is meestal gekleed in mooi zwart leer. Haar zoontje trots naast haar in de pas, gekleed in z'n mooie nieuwe rode jas.…

Aan de kapstok hangt zijn jas Een jas die zijn leven droeg Nu alleen nog een stille getuige De dood kwam voor hem te vroeg Aan de kapstok hangt zijn jas Met de geur van bier en tabak Ver afgegleden van zijn normen Werd hij gevonden in een vuilnisbak Aan de kapstok hangt zijn jas Een jas die niemand heeft begrepen Het laatste wat hij nog…

het gemak van leven voelbaar in de stenen jas al weken uit het zicht van het bewustzijn de wind schuilt met de herinnering aan mist en regen terwijl de klok geen tijd meer tikt maar stilte ergens is het wachten op…

Ik heb een rode jas gekocht van zachte stof, licht in gewicht het moest er eens van komen ik heb een rode jas gekocht niet rood rood maar koraalrood goed op olijfgroen ribfluweel ik heb een rode jas gekocht mijn spiegelbeeld bevalt me wel ik fiets voorbij op ramen, etalages ik heb een rode jas gekocht die houdt me deze winter warm de…

Er was ooit een tijd, dat ook ik naar school ging graag of niet, je ging er was ooit een tijd, dat ik werken ging graag of niet, je ging Er was een tijd, dat ik verkering kreeg graag of niet, je deed er was een tijd dat ik trouwde, graag of niet, iedereen deed!…

Die daag'lijks met Mij meegaat, zonder Ooit kritiek te uiten In woorden of gebaren, Is allengs met mij Vergroeid geraakt, Elke naad, elk stiksel, Elke vezel ademt De mens die ik ben, Verdriet en geluk Wonen samen in Dezelfde zoom, Niet ik draag de jas, Maar zij draagt mij…

Eenzaam gebogen schuifelt de oude man door het verstrijken van de tijd getekend Het lichaam is een oude versleten jas geworden gevuld met vergeelde dromen Het sprankelende kind dat ooit was is vergeten gehuld in de nevelen van het geleefde leven…

zelfs het gedicht dat ik nu schrijf voelt als verloren tijd zo onstuimig lonkt haar tere pracht onweerstaanbaar betovert ze dan ook mijn blik, vertraagt zij m'n pas ik wuif haar na tot ze verdwijnt er dwarrelt nog wat bloesem op mijn jas, en op het pad langs de dijk…

Vier dunne pootjes bleke huid een schaap de sneeuw ontsnapt maar niet de rappe handen blaat het het is lente weg dat kleed die hete jas wil als de zomer was mijn jas vermaakt wil straks een trui wil er graag een die pas net als mijn afpakte jas graag los gebreid dus als het kan een beetje wollig…

ik pel behoedzaam elke schil van je lijf jas na jas ontneem ik je tot aan je naakte kern het doet je zichtbaar pijn en daarom zeker huil je mij…

Ik heb mijn jas maar uitgetrokken zij spande lood om mijn schouders En knoop voor knoop heb ik ontketend wat in het keurslijf gevangen zat Ik heb mijn jas maar uitgetrokken nu ben ik naakt maar zoveel lichter…

Toen het dak was gevallen knalden de vensters uit zijn hart braken zijn ribben in snikken en zoog zijn adem hem slurpend leeg Met een jas die niet van hem was liep hij weg -met de hond- naar een plek in het bos om zijn ogen te laten rusten in het zand De tijd was niet van hem evenmin het zand dat woelde hem was alles ontnomen hij had…