Alle inzendingen over KLoos-Barendregt

In gevangenschap Te weinig tijd, In vrijheid Ineens te veel - Wat door vijandschap Verdrongen werd Vecht zich in herwonnen vrijheid Een weg naar boven, Pijnscheuten die al lang Naar het verleden waren verbannen Duiken weer op In het weerbarstige heden, Steken de kop op Terwijl jij en ik Het hoofd laten hangen…

Ik doe mijn briefje aan jou Vandaag op de flessenpost, Geef het over aan De schuimende branding op Het Callantsoger strand, En laat het gaan, Ik hoop dat het Je ooit bereiken zal, En zal rusten in je Opengevouwen hand, En dat ik je Zal leren kennen, Ook al ken ik Mezelf nog niet - Misschien helpt mijn Noodkreet aan jou ook…

Later bestaat niet meer Het boek dat ik Nog schrijven zou Is er nooit gekomen Plannen zijn dromen Geworden, gedroomd Maar niet bewaarheid, Later bestaat niet meer Alleen het nu nog Alleen het moment Waarin we leven Vanuit een wijd besef Vanuit een wij besef Waarin we nooit Meer alleen zijn Nooit meer samen alleen…

het deinen van de zee is Kloos’ taal voor de kwal hij raakt aan lager wal de kwal wil weer naar zee de golven van de zee beheersen Kloos én kwal zee speelt als met een bal neemt soms de kwal weer mee de deining van de zee Kloos roept en juicht: hoezee neem jij de kwal weer mee? jawel, zij neemt hem mee: Kloos: ja!…

het zij voor altijd vastgesteld niemand is te vertrouwen nillens willens zal iemand ergens ooit iemand anders bedriegen beliegen diep gedacht afstandelijk ook laten we wel wezen maar je zal toch maar een keer de klos of lul geweest zijn…

Maar Klose wordt een standbeeld aangeboden, Fair play wordt vanaf nu op prijs gesteld. Miroslav Klose, sieraad voor de sport, Wordt door de maffia mooi in beton gestort.…

Klos. Kloos. Kous. Couscous. Koers. Kans. Klus. Kras. Kuns'. Close. Eenmaal ben je de klos. Ga je als Kloos door het leven. De kous is nooit af, tenzij je 'm aantrekt: die kans heb je diepgaand beschreven. Als couscous voor een Marokkaan vond je je koers bij De Gids. Jouw klus: krasse verzen storten waar mensen zweren bij Beets.…

wie als vrouw de draad verliest, daar is de man thuis meteen de klos. ook omgekeerd: waar de man elders liever garen spint en daar zijn klos achterlaat, die kan thuis nog moeilijk naaien.…

Vergaderen in zalen met klos klos keetjes akoestiek, over een nieuwe Friese wijk waar water zal gaan stromen, maar nu de balansboeken roet blazen tussen mannen waardoor hun gelach wat plukkerig wordt.…

Jij, Ik, Zo vaak onbegrepen Door mij, door jou Vinden elkaar hooguit nog In de regels van een gedicht - Jij gunt mij de wijn in mijn ogen, Om te laten stromen wat er In de diepte is, Alleen gun ik het mezelf Nog niet, ze is al opgedroogd Voor ze voor jou zichtbaar is…

Veel bomen maken samen een bos Haal je er teveel uit dan is het bos de klos…

als de maan in bleke schemering haar schaduw veranderend door het holst van de nacht mijn lief myn klos mijn schat in het verschiet tussen dag en nacht ou en my myn klos - mijn schat ou - jij…

Ik sta hier in dit bos Afgedwaald van de groepen en ik blijf maar roepen Hier sta ik op dit zachte mos zonder iets , ik ben de klos…

nu moest hij gaan slapen en was het kruisje de Klos.... ........x…

het is aan te bevelen bloemen in den knop te breken want voor je het weet is een ander je voor geweest hendrik (met posthume excuses aan Willem Kloos)…

Willem Kloos snelt op de jongens toe, ik durf niet te kijken hoe dit afloopt, als hij ze maar met respect behandelt denk ik nog. als ik opkijk zie ik niet ver van de jongens een bundel met zijn gedichten liggen, het is de vraag of ze hem opmerken. antonie…

de dichter droomt van oeverloze stromen die traag door een oneindig laagland gaan hij peinst over de zin van het bestaan en wat er na de dood zo-al zal komen hij is een god in ’t diepst van zijn gedachten z’n ganzenveer bedwingt het perkament beschrijft de wolkenvelden die frequent extase of een zwaar gemijmer brachten hij weent om bloemen…

Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht, zilveren-zacht, de half ontloken maan, bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht, wier bleke bladen aan de kim vergaan; zo zag ik eens, in wonderzoet genucht, uw half verhulde beeltnis voor mij staan,- dan, met een zachte glimlach en een zucht, voor mijn verwonderde oogen ondergaan. Ik…

Het schemeren legt intiemheid in de wereld -- tederheid in mij.…

Ik wandel vrolijk door het bos maar voel iets in mijn dijbeen steken ik krab en weet: ik ben de klos waarna ik luidkeels uitroep: teken!…

Een naieve prins uit ons land Zette alle regels aan de kant Hij loog er op los Nu is hij de klos Trix las de waarheid in de krant…

Onder druk van Mijn ongehoorde verleden Zing ik het lied Voor jou zoals me dat Op het conservatorium Is aangeleerd, met alle Technische details van dien, Toch klinkt het anders Dan ik zou willen, Woorden klinken anders Dan ik ze bedoel, Vanuit het verleden Klinkt de pijn door In de klankkleur, en zing ik Alleen nog op gevoel…

in doeken en een toefje bont duffeltjes aan met lappen en scheuren, schamel en schunnig, verschoten kleuren, op weg de handen in de broek, de hoofden neer, de schouders zoek en om de neuzen onuitsprekelijk, gedoken musjes bij mekaar, de kleumenskou aanstekelijk en lippenmonden droef en wekelijk klos klos huiverend langs de open dijken schokkende…

Hij ging toen op Love @ Lycos en toen was Tineke de klos.... Zij hebben nu beiden geen eenzame nachten.....…

Twee vrienden in een auto reden achter elkaar een soort van race, de één nog harder dan de ander, wie zou er de klos dan zijn geweest?…

Nooit windstil De wind waait Dansend Fris uit het oosten Zwoel uit het westen Warm uit het zuiden Vooruit Waait de wind Fluisterend Zo zacht als fluweel Zo fijn als zijde Zo teer als spinnenrag Verder Waait de wind Fluitend Draad na draad Klos na klos Doek na doek Door Waait de wind Neuriënd Langs de zon Langs de sterren…

Zij is coureur in ‘t diepst van haar gedachten En klimt bergopwaarts door La Douce France Het grootse uitzicht brengt haar zelfs in trance En stimuleert tot ongekende krachten De finish daagt, ze ziet de letters staan Zwaar hijgend komt ze bij de Jumbo aan!…

Wie niet goed vangen kan is dus de klos, Hongaren zijn – zo lijkt het – van God los.…

Ik ben een god in het diepst van mijn gedachten Maar niemand ziet die god en wil er mij naar achten Ze willen dat ik pas in dagelijks bewegen Van hen die meten, wegen en verachten En honend roepen na mijn zegen Laat jij je vlug en zwaar verplegen. Maar niemand hier met al zijn macht Heeft een tehuis voor goden voortgebracht. Dus voel ik mij…

...toen hij verscheen scheurde de hemel in een wilde glans en één uur lang is het hier brandend licht en warm geweest. Niemand was zozeer mens, zo schaamteloos en zonder voorbehoud heerser en prooi; geen onzer heeft in heerlijkheid en pijn zichzelf zo reddeloos vergooid aan pracht en laagheid, niemand heeft ooit een kostbaar leven zo blindelings…