Alle inzendingen over Leed angst liefde

Aarzlend spreekt de mond der nonne Van haar liefde voor een koorknaap, Die het wierookvat eens zwaaide In de kathedraal van Burgos. Aan hem denk ik altijd, _ snikt zij, _ Aan zijn schittrend schone ogen. Juan was zijn naam. Zijn vader Was een arme schapenhoeder.…

Mijn angst groeit. Ik raak vermoeid! Ik ben je liefde niet waard! Ook al heb je ze verklaard. Ik duw je ver weg van mij. Iedereen blij! Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

Wanneer de dood ons omarmt, maakt hij aan ons leed een einde. Eenzaam en alleen blijft hij achter. Zo krijgt de dood ons leven lief. Zonder liefde kan hij niet bestaan. Wanneer we de dood omarmen, kan vrede worden geboren. Kunnen onze angsten sterven gaan.…

Wil je even bij me zijn kun je dat verdragen de angst en de onzekerheid mag dat even vervagen Even delen lief en leed zo samen er voor elkaar bevrijd en toch gevangen het goud dat ik bewaar Jij hoeder van mijn liefde mijn maatje voor altijd jouw hart zo vol van leven houdt mij in deze tijd…

Het diepe donkere leed aanschouwen. Verontwaardiging, boosheid... Emoties bewaken. In wie of wat kunnen we nog vertrouwen? Er heerst een wervelwind van angst en chaos. De wereld is uit balans. Oorlog, economie, klimaat, laat het los. Geef wanhoop en verdriet geen kans. Laat je niet meeslepen in polarisatie.…

zie mijn twijfels weet mijn angsten voel mijn tweestrijd hoor mijn kreet kwijt mijn schulden houd mijn aandacht lieg mijn waarheid schrijf mijn leed proef mijn liefde kleur mijn dagen steel mijn blikken poets mijn hart lees mijn woorden streel mijn zinnen merk mijn schikken deel mijn part…

wie ben jij als je je wonden likt je angsten als moedermelk drinkt? tel jij de dagen meet je het leed kleur je de macht vervorm je de vragen? wie ben jij als je de deuren sluit de lasten als een ezel draagt? vang jij de vlinders ontdooi jij de beelden boetseer jij de liefde blijf jij het raadsel?…

worden gehoord Liefde diep vanbinnen…

Koortsachtige trillingen Onder gesloten oogleden Krampachtige ademhalingen Die de borstkas doen bewegen Het lichaam heeft zich neergevlijd In een zee van oneindig witte lakens Te zwaar is het hart met al zijn kilheid Voor dit lichaam gehuld in ‘t boetekleed Parelachtige zweetdruppels banen zich Over de klamme huid een kronkelweg Leugenachtige…

Dat ik hoor haar vermaan, verneem haar troost, haar liefde tot mij en de angst voor haar kroost. Laat mij de nacht tot vriend; de dag is wreed. Te nacht komt mijn dode en sust mijn leed.…

frustrerend bekoelen Ontrafel angst en liefde geloof, vertrouw en praat laat alle angsten los voor echte liefde is het nooit te laat…

En toch hoor ik de lente zingen al is er nu ook zoveel leed. We kunnen toch mekaar omringen met zorg en liefde zoals ‘t heet, want enkel klagen helpt niet leven; een beetje moed en dapperheid kunnen toch mensen vreugde geven waar angst en droefheid deze tijd ons lot bepalen.…

Wie ’t spoor in de bossen bijster raakt is daar aan de dood gewijd, en liefde zwerft argeloos en naakt door ons donkere hart en de tijd en wij kunnen niet redden, het leven is wreed en het lot een verscheurend dier en angst om zijn liefde is ’s mensen leed door al zijn dagen hier.…

Pijn verdriet Een rotgevoel Zijn of niet Maar met een doel Is de Schepper dat is de vraag Ja, hij troost ook vandaag…

En wij, die uwe gaven eten, wij rusten in uw blijde haard, en zien, ons leed bijna vergeten, uw hand die stil de kruimels gaêrt; en slapen in uw tere zorgen, en raden niet hoe, troost-gewijd, gij, voor u-zelf misschien verborgen, van lijde' een béetre liefde zijt.…

Als, bij moe-tanend avond-lichten, angst daalt in onze aanwezigheid, zijt gij 't, die voor onze aangezichten de vreê der avond-lampe breidt. Wij zitten en ons leden wegen, zwaar van stil-naedre dage-dood; gíj hebt zacht woorden die verplegen, en breekt het vredige avond-brood.…

Knopjes Had je maar een knopje Dat bepaalde hoe je dacht Ook voor elk van je gevoelens Nou, dan had ik echt veel macht Want ik zou ze vaak indrukken Echt waar, bijna elke dag Voor een vrolijke gedachte En een hartelijke lach Ook moest er nog een knopje zijn Die aan ging en ook uit Ook eentje nog voor zachter En natuurlijk een voor luid…

Hij bleef maar janken de koning der Franken toen Frank uit de mode raakte en Per als naam furore maakte. Hij zag de bui al hangen met zijn appelwangen als hoogste aller heren aanstaand koning der Peren…

ik droeg alles behalve je kleding voorbijgaand aan het kind zijn jouw leed angst en boosheid op schoudertjes teer een volwassen geest in kinderlijf zo klein om echt te bevatten maar schijnbaar groot genoeg om jou te dragen…

er geen kind hoeft te verstijven Van angst voor beelden op te harde schijven De oogst vernield door kolonistenwijven Van Palestijnse Westoever olijven Ik zal geen zout in oog vol haat gaan wrijven Maar kan geen leed van gisteren verdrijven…

Ze leden aan de moeder aller kwalen: de sterf'lijkheid - en die had toegeslagen. Er is iets, dat m'n levensvreugd bederft: de angst, dat ik hun ziekte heb geërfd.…

En zal altijd die liefde in mijn hart bewaren als een kostbaar iets! We hebben gedeeld lief en leed. Het leed dat je niet makkelijk vergeet... Er is al zo'n lange tijd voorbij sinds je leeft aan mijn zij. Ik hoop dat er nog vele jaren zullen komen, dat we nog samen van onze liefde kunnen dromen.…

Er was rouwe op het huis, Er was rouwe in de kluis, Toen de Heer ons gebed had verworpen; Want zo lang als hij leed, Ging een biddende kreet Als een offerand op uit de dorpen. Toen de doodsmare kwam, Zie, mijn wangen zijn stram, Maar ik schreide als het kind van mijn kindren!…

Angst is een slechte raadgever, die term begreep ik nooit want angst - en raad geven, zijn twee aparte compartimenten. Angst voor spinnen of aardbevingen laat zich zelden of ooit binden door een horde complimenten. Angst een slechte raadgever, nou dat mag ik hopen want bij angst laat ik mijn emotie volop rennen en lopen.…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

Niet ieder lied zal straks gezongen zijn; er blijven droefheid, leed en pijn en heel veel vragen, angst en zorgen, maar bij het krieken van de morgen klinkt toch heel zacht een nieuw refrein. Laat het voor jou ook Pasen zijn en weet je hart bij Hem geborgen.…

hoe vloeien angsten uit bevroren lichamen? hoe pompen harten de gejaagdheid uit lijf en leden? hoe bannen bange hoofden demonen uit oren en ogen? hoe spannen spieren samen tegen spinsels in de kop? bezwijken we voor de Elfenkoning die ons lokt naar de andere zijde?…

Zie ik dat menselijk leed Een vrouw met open ogen die niet zien die niet praat, niet denkt die niet weet die nooit meer iets vergeet Zie ik een wereld die rond haar is waar ik barmhartigheid bespeur maar ook het mededogen mis Zie ik een wereld die over haar denkt en praat zij die haar willen laten leven met liefde als terreur en…

De tranen stromen langs de verweerde groeven tijdloos is verdriet.…

huilt hij harder dan zijn tranen stromen want op de vragen die er in hem komen vindt hij geen antwoord meer misschien En in zijn onmacht sluit hij dan zijn ogen voor al hetgeen waar hij geen grip op heeft zodat hij schijnbaar rustig verder leeft met voor zichzelf geen mededogen En zo gevangen in dat hulpeloze zwijgen draagt hij zijn leed…