Alle inzendingen over Logboek van de Poëzi

zelfde tijd het heeft alle zintuigen open het is levendig en kerngezond het heeft uw geschreven lijnen en trekken om de schaterende mond het lacht me aan, het zwaait me uit zodra ik weg kan lopen in deze couveuse is ze nog wel even en rest me nog voldoende tijd om het een definitieve naam en plaats te geven, totdat het in het logboek…

Twee letters twee cijfers MH17 en 298 maal een punt uit.…

De golven slaan haar logboek open Ik mag de glazen letters lezen Hoe stemmingen daalden en rezen Hoe krabbetjes het strand opkropen Hoe zij genoot van schepen slopen Om zeebanketten werd geprezen Maar ook hoe zij werd nagewezen Door tevergeefs op terugkeer hopen Van schipper, stuurman en matroos Maar buiten dat trakteerde zij Op schelpen…

liegen niet wij lezen onze wandeling door maagdelijk gebied geen strakke lijnen die de afstanden verkleinen maar speelse boogjes van en naar elkaar in het snijden lijkt de voetstap te verdwijnen op de platgestampte plaatsen van het land ook stukjes recht waar in samen lopen compromissen zijn gesloten pratend hand in hand in het logboek…

haar voorbij Het vuurwerk, knallende champagnekurken Het feestgedruis, rumoer en cocktailjurken ‘t Komt allemaal op jachtschepen langszij Zij heeft alleen iets met het jaargetij En met tegen de eeuwigheid aan schurken Of soepel als een peuter op zijn hurken De tijdstroom zien met al zijn muiterij Zijn dokken, loodsen en relatiescheepjes Logboeken…

de bootsman leest de reis van de golven het logboek dat al een poosje bij hem ligt de wilde vaart kreeg een ander gezicht toen hij door complimenten werd bedolven zijn verweerde gezicht sprak met het water dat vele jachten in haar schoot achterliet al werd hij mistroostig toen zij hem verried en hij de klos was in haar groots theater…

‘s Nachts deint het schip waarin ik slaap op dromen Elke morgen spoel ik aan op dezelfde kust, wordt er niets in het logboek bijgeschreven. Tijd om op te staan. Heel even zijn er zeemansbenen, wankel, het wiegen gewend van het bed. In de spiegel wrijft een vermoeide matroos het zeezout uit zijn ogen. Geluiden op het achterdek.…

Alleen hun spacelift-logboek is beduimeld, de muze in hen is allang verkruimeld. Zij rekenen, verdord door de techniek. Ze hebben dan een hoog IQ misschien, voor hun verstand geef ik geen ene duit. Men kan ze enkel opgetogen zien als weeral een raket de lucht inspuit.…

Iedere dag een nieuw Dillema om jouw ontrouw te maskeren het uitzicht fraai zie hoe het genieten is landschapswaarden, lijvige heuvels ruige rivieren, bibberende beken bomen die langs lanen staren bladeren melodieën logboeken vol groen en in het bij je zijn klinkt een lied van hetzelfde gezicht ogen die naar een verte staren is…

Alles wat ooit gelogen was, een logboek vol, wordt langzaam wit. Hij morst nog een beetje waarheid over de rand van zijn aarzelen. Zijn gedachten zinken verder weg, zo verdiept hij zich in duisternis, een verdwaalde wandelaar in de tijd.…

Dank Conny Palmen dat u wilde delen Met anderen hetgeen u hebt ervaren Het logboek dat u schreef brengt tot bedaren De dingen die in vele levens spelen De dood komt niet alleen de liefste stelen Maar ook een ik gevormd tot wij in jaren Afwezigheid daarvan kan zorgen baren Je valt uiteen en niemand kan je helen Je droeg een symbolon met een…

Guur is juli in de Lage Landen Als de Niets Vermoedend water maakt Overhelt, in al zijn voegen kraakt ‘t Logboek wegdrijft uit verdronken handen Nee, er is geen enkele hulp voorhanden Woest is wind bepaald niet welbespraakt Guur is juli in de Lage landen Als de Niets Vermoedend water maakt Brand een vuur en laat ook dit schip stranden Als je…

Nu mijden we elkanders breedtegraden en schrijven in ons logboek: kalme zee. uit "Verzinnen", in eigen beheer uitgegeven bij Unibook.com gezongen versie van dit sonnet te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/…

te omarmen als tektonische platen van verschillen drijvend nader tot elkaar, een brug te bouwen om niet meer op te halen die kleine tevens grote stap gevoel vrij te uitspreken te erkennen, die ideologie krijgt toch de overhand in een dialoog is eerste stap dat racistisch individueel of institutioneel gedrag wordt geschrapt uit het logboek…

twee zeewaardige karvelen een kraak met vierkant getuigde mast varen uit de haven van de Zilvervloot een landtong nabij de zuilen van Hercules hij vervalst tijdstip en afstand in het logboek om de matrozen niet van hun moed te beroven op zijn hoed plant hij een pluim, kruipt uit zijn huid waant zich op het grote oosterse schiereiland maar…

Garen spinnen, Draden spinnen Levenslijnen In de hand, In het hart, Die waarheid duiden In de gewonnen Werkelijkheid van Het gedicht, Die inzicht geven In wie ik ben Zonder dat ik Mijzelf ooit Gekend heb…

Een van de meest fameuze reizigers naar verre oorden hield een logboek bij van zijn vaart aan boord en van alwat hij zag en hoorde Hij was een kuifje eerste klas althans avant-la-lettre maar tooide zich, eenmaal auteur, modieus met een Latijnse naam Jan Huygen van Linschoten werd zo Lynscotius zijn reisverslag zynde Voyage ofte Schipvaert…

de avond de avond valt mijn wereld gaat op in zwart zwart het duister sluit om mijn hart zwart ik ik val de avond de avond valt schemer zwart…

een beweging gevormd door haar hand een klank gevormd door haar mond de nacht gesheiden van het zwart de stilte gehuwd met het woord wanneer haar ogen mij verblinden wanneer haar lippen mij verstommen dan zal ik de liefde beleven…

mijn liefde een kleurschakering op haar palet van woorden waaruit haar penseel herinneringen opdiept die ze neerstrijkt op het doek van haar zelfbeeld niets weerhoudt mij te beminnen niet haar vlammende blik die mijn ziel schroeit niet haar treffende woorden die mijn hart verwonden ik een levenloos lichaam deinend op door liefde en bloed…

Dauwdruppels op het gras, zij weerkaatsten mijn gevoel. Verdriet van mijn ziel.…

De zon straalt vreugde. Laat zijn liefde zien aan ons, kijkend wat er komt.…

Het leven lijkt nooit zo kostbaar. Niets anders is waar. Het leven door Gods handen gegeven, en door een en dezelfde handen weggenomen. Hij schenkt ons het leven. En bezorgt ons het Beloofde Land waar wij over dromen. Hij schenkt de weggenomende het leven van zijn dromen. Op aarde wordt er iemand ontnomen. De liefhebbende wordt het verdriet…

Iemand sloot de deur. Nu zijn wij met ons tweeën, mijn kamer en ik.…

Je zegt: Wanneer ik boos ben kan ik water worden, sleep ik woede mee, spoel alle nijd mijn bedding door en waterval mijn schuim over een rand zodanig vloekend dat god zelf schrikt. Je zegt: En dan is het weer over, daal ik verzachtend neer in een kom tussen bergketens, verbreed de glinstering tot glans en spiegel. Ik zeg: zo ken ik…

Zo had ik je nog niet gezien: terrein wuivend van gras speciaal ontsloten voor de voeten van wandelaar ik Je bent mijn glooiing zonder slangenbeten, peilloos diepe kloven, prikkeldraad of paden. Je bent als kon ik in je thuiskomen: lief lijf, zacht jachtgebied.…

Je was nog jong en je zat daar op bladeren van een vroege herfst, zó buiten ruimte, buiten tijd, zó vlinderlicht en opstijgbaar, los van de aarde, waar ik zwaar aan liefde lijd die nimmer sterft.…

O Neêrland! stuur toch, blij te moe, Uw kroost naar mijn collèzie toe, De beste school die ooit bestond Op ons gezellig waereldrond. Men leert hier aan de lieve jeugd Het Engels, 't cijfren en de deugd: Men zingt er en men leest er En elk diner, 't is geen bedrog, Vindt gij als thuis, ja beter nog, Vooral dat van de meester: En ieder bed…

Zo had ik je nog niet ontmoet, zo dansbaar en doorschenen, zo thuis bij discolicht zo snel wer- velend in die muziek van jaren her. Ik heb je lief, mijn ster.…

We keken naar de film, er vlijde zich zoveel herkenning tussenbeide dat ademloosheid zich ontspon alsof een eerste liefde aanving. Ik begon je aan te raken, te verleiden tot zachte weerstand. Van terzijde keek ik naar je smalle mond waaruit ik één voor één verstond, wat wij wel wisten, maar niet zeiden: stille geheimtaal, diepste grond.…