Hartenkreten

hartenkreet (nr. 58.597):

Oeps... Foutje

Fouten maken, dat mag
is wat ze zeggen.
Dat is ook wat ik dacht,
alleen wat ik nu pas weet is,
’t geen waar ik ’s nachts van zweet,
dat ik niet bang ben voor het maken van een fout,
maar voor hetgeen daarna.
Het geschreeuw, het drama, de verwijten.
Zo zijn wij toch niet getrouwd?

De consequenties zijn niet mild,
waardoor niemand een fout maken wil.
De angst voor het maken van een fout is er niet,
maar wel voor wat erachter zit.
Dat is iets wat niemand ziet.
De angst voor onrechtmatige beschuldigingen,
voor ongelijkheid, woorden en geschreeuw.
Alles om je tot het volgende te dwingen:
het nooit meer maken van een fout.

Het gaat zo diep, dat ik minder van mij houd.
Ik ben mijzelf kwijt,
alles proberen om het goed te doen.
Bij het fout doen van het kleinste
heb ik al spijt.
Dan ben ik kwaad op mijzelf,
wijs ik mijzelf compleet af
en wacht ik — met zweet onder mijn oksel —
op mijn straf.

Dus, het maken van fouten,
mag dat dan eigenlijk wel?
Ik denk: het afkeuren gebeurt te snel.
Ze zouden dat anders moeten doen.
Met begrip, liefde en aandacht,
en met een héél klein beetje meer fatsoen.

... Dit gedicht gaat over dat iedereen zegt 'fouten maken mag, dat is menselijk.'
Toch is het in mijn wereld en mijn beleving niet zo, gezien er vrijwel altijd direct consequenties op staan. ...

Schrijver: Jessica van de Geer
18 april 2025