Alle inzendingen over MC²

Ik zeg JA! Tegen alles wat je maar wil Ik zeg JA! Maar ik houd het stil Zolang je maar bij me blijft Bewogen en bedrogen Steeds weer verstijfd Door je blauwe ogen…

Wanneer ik 24 word Zal ik weten wat ik eis van het leven Doelloze dromen die stoppen met zweven Wanneer ik 24 word Zal ik alles weten over iets En iets weten over alles Wanneer ik 24 word Draait de wereld niet meer rond mij Kom ik terecht in een heuse 'maatschappij' Wanneer ik 24 word Ben ik een man met een job Loop ik…

Ik wandel in de stad zwevend tussen mijn zwalkende gedachten Plots loopt een oude man mij voorbij En ik struikel dankzij een gebroken kassei De oude man stopt Bekijkt mij beklagenswaardig aan en wandelt vervolgens voort.…

De danser (E, de Tijd) die rondjes stapt en reikt naar Ruimte (zij, MC kwadraat), u vraagt zich wellicht af waar dat op slaat. Welnu, dan heeft u het niet goed gesnapt. Hij wil haar, denkt u, want hij vindt haar lief maar volgens Einstein is dat relatief.…

MC² is nu niet langer E. We reizen naar ‘t verleden, het idee! Ik kreeg net uit de toekomst dit bericht: “Jouw snelsonnet Marcèl, is zeer gedegen En niemand gaf jou lager dan een negen”.…

hij was niet zeker of hij de volgende stap zou stappen want die verplaatste lucht en kon ontaarden in een orkaan zoals eerder voorspeld maar dat ging toen over een vlinder hij aarzelde evenzeer of hij de volgende denk zou denken want als die zou leiden tot E = mc³ was het eind niet zo zeer zoek dan wel niet meer opportuun hij hief…

licht is overal even snel ondanks de zwaartekracht die alles tot de hete kern dwingt het punt waar de steen vlam vat stel dat de ruimte stil stond omgrensd door vaste sterren als waakhonden, roerloos dan kan het rekenen beginnen zoals de baan van een kogel in het wilde weg gelost de loop loodrecht omhoog ontsnapt hij aan een vrije…

Ik was vanochtend even in het ziekenhuis als je dat ziet en meemaakt, 't is net een fabriek, dan weet je zeker wat je nooit wilt wezen: ziek maar ja, artrose, 'k heb tot mijn tragiek wat gruis dat tussen wervelschijven van m'n nekkolom als zand dat daar niet thuishoort m' immobiliseert knarst, schuurt, obstructie pleegt en pijnlijk irriteert…

Hier volgt een inhoudloze mededeling U denkt wellicht hij schrijft dat uit verveling Een lofzang die het grote niets bezingt Het onaanwijsbare dat ons omringt Het woordeloze Zijn van heel het al Waar e gelijk is aan mc kwadraat Dat over een miljoen jaar weer vergaat En wederkeert tot stof in berg en dal En dat als mengsel, voor het…

Met mijn scherven dwaal ik zielloos voort, eet uit de vuilnisbakken bij de Mc Donalds, koude Cheeseburgerresten, wat patatresten en soms een halfafgekloven Big Mac. Halfopgegeten sausbekertjes lik ik uit alsof het truffels betreft. Ik rook gevonden sigaretten en ik slaap in een park onder enkele lieve bomen.…

Met zijn muil vol zweren Lalt hij over een verre oom Die hem inwijdde in algebra Met ontstoken tong Dramt hij maar door Over abstracte dingen Die hij niet begreep Toen hij nog lag te woelen In zijn wieg van watten Nu is hij heer en meester Over oerknal en zwaartekracht Reikt hij naar de rand Van zwarte gaten Speelt hij met e=mc²…

Een kind dat opgroeit op een boerderij Blijkt goed gewapend tegen allergenen Het kan zich daar van jongs af al in trainen Ikzelf ben niet van allergieën vrij En welke ik als ernstigste beschouw Die doet zich nu juist voor bij Boer Zoekt Vrouw…

kom binnen roept het konijntje jij hebt mij op aarde gered bij deze zeer boze man was het totaal geen pret hier een hemelse bloemenkrans met worteltjes lof een stengeltje met honing erbij op aarde heb jij heldhaftig werk verricht nu met engelen eeuwig vrij voor alle kinderen wereldwijd ben jij een blijvend voorbeeld…

Haar lievelingsformule E=mc² heb ik gelijk ook maar wit geschilderd. Het gaat echt niet meer. Er is te veel gebeurd. Ze werd steeds gekker. Ze ging gedichten maken enkel met behulp van de bijzondere tekens van het toetsenbord. Urenlang moest ik naar haar diep gravende duidingen luisteren. Ja, het ging echt niet meer.…

Licht lichter en lichter Dicht dichter en dichter het luwen traag en trager nog een paar laatste seconden die eeuwigheid worden de hersenen de uitval elektronen die in de kern vallen de waarnemingshorizon eeuwig vallend het massief zwart gat de genade die pijnloze dood wordt raakt nog aan de neuronen het laatste contact met de verzuchtingen…