Dakloos
Nog even en dan moet ik ook mijn huis verlaten
omdat ik de rekeningen niet meer kan betalen
en omdat ik uit liefdesverdriet gekrompen ben
tot een wanstaltige tuinkabouter. Kapotgeramd.
Met mijn scherven dwaal ik zielloos voort,
eet uit de vuilnisbakken bij de Mc Donalds,
koude Cheeseburgerresten, wat patatresten en
soms een halfafgekloven Big Mac. Halfopgegeten
sausbekertjes lik ik uit alsof het truffels
betreft. Ik rook gevonden sigaretten en ik
slaap in een park onder enkele lieve bomen.
Soms dwaal ik in het holst van de nacht nog
langs de Willem Tombergstraat, waar mijn laatste
ware geliefde woont, kijk verdrietig omhoog naar
haar slaapkamer, waar we eens...
O God, laat me nu maar sterven!
Geplaatst in de categorie: verdriet