Alle inzendingen over Mijn muze

over velden Zo vroeg ziet men de schone Muze zelden…

Een muze hoorde ik zingen een muze zag ik dansen met klanken van viool en harp vermengd in wervelend gedicht een muze heeft mij zacht gestreeld en heeft mijn lippen geopend ze heeft mij hartstochtelijk gezoend deed mijn hart van liefde overlopen helaas is mijn muze heengegaan maar heeft haar zang achtergelaten zodat ik nooit met een mond…

Vertel me: waar vind ik een muze? Het maakt me niets uit hoe ze heet, al is het Elly, Ans, Ageeth, Nadine, Jill of desnoods Suze. Vertel me: waar vind ik een muze? En ik bedoel geen lustobject; mijn vrouw is immers al perfect. en ik bemin nog continu ze. Vertel me: waar vind ik een muze?…

Zij was zijn Muze helaas zag zij hem niet staan zijn liefde werd alleen maar groter hij kon zijn Muze niet laten gaan Het verlangen naar haar bleef groeien ook al kwam er een nieuwe liefde in zijn leven hij deed zijn best niet te vergelijken maar die ander kon ‘het’ hem niet geven De Muze was gewend haar zin te krijgen en hij deed alles…

van het liefdesdicht, Erato en die van lyriek, Euterpe en Kalliope, de muze van filosofie, het heldendicht en retoriek Melpomene, de muze van het treurspel, de tragedie vaak voorgesteld met knots en zwaard of masker in de hand en op het hoofd een krans van druivenblâren alsmede Polyhymnia, de muze van de retoriek maar ook…

aan met uw bezwaren Want daarvan krijg ik het benauwd Het is toch zeker niet mijn fout Dat muzen zich mij openbaren…

Toch zal mijn muze weer bij mij komen is het niet echt dan wel in mijn dromen.…

Zoals jouw wereld muze is. Misschien. Nergens anders heb ik je lief, dan in ons hart dat altijd klopt. Zo nabij voel ik het leven hier. Waar je je nu bevinden mag. Ver weg van mij vandaan. Altijd ben je muze. Altijd nu en hier.…

verschijnt mijn muze die me uitput me gebruikt mij bevrijdt die me meeneemt naar de diepte van hooggelegen dalen waarin ik val zachtjes vrij naar beneden glij struikel over de tijd tijd waaraan ik mijn woorden voor hem wijd ah mijn lief mijn muze jij die mij begrijpt…

en ik zou je muze zijn in de oorsprong van jouw verborgen inspiratie in al mijn schoonheid stond ik voor je en jij zou later schrijven over hoe de gedachten zich keren over de zijde van ijdelheid over verlangen en verdriet en het vuur van je oeroude bloed de laatste stralen van de avondzon weerkaatsen in mijn straat van de muze…

en ik zou je muze zijn in de oorsprong van jouw verborgen inspiratie in al mijn schoonheid stond ik voor je en jij zou later schrijven over hoe de gedachten zich keren over de zijde van ijdelheid over verlangen en verdriet en het vuur van je oeroude bloed de laatste stralen van de avondzon weerkaatsen in mijn straat van de muze…

het avondje was op bezoek ik was weggegaan --------------------------------- uit: Mammoeth Mijn Muze (1968)…

de muze is meedogenloos wil het bij de ene dichter niet lukken dan flirt ze met de ander…

Een muze fysiek te willen veroveren is natuurlijk waanzin, daar leent een muze zich niet voor, ook al wil je niets liever dan dat, wees wel, daarna zou ze verbleken als muze, zou ze van sappige inspiratie overgaan naar frustrerende writersblock, dus, dombo, hoeren zijn zo slecht nog niet.…

Jij bent mijn muze mijn bron van inspiratie woorden van liefde rollen over mijn lippen als ik aan je denk - liefste…

als jouw schoonheid mag zijn Dat het de straling heeft van jouw gezicht Gekleed in gewaad van doorzichtig satijn Pas dan, mijn muze, is het een waar gedicht Kom dan zitten aan mijn zij en leidt mijn hand Mijn muze, aan jouw zijn heb ik mijn brein verpand.…

ik zocht mijn muze op toen op mijn lievelingspad een eekhoorntje uitgelaten met zijn staart mij groette bij 't scharrelen zonder toom onder een beukenboom ik kon mijn ogen niet geloven toen ik het wonder zag hoe mijn muze omgetoverd voor mij aan 't scharrelen was op zoek naar inspiratie puur van betovering kreeg ik het lumineus idee…

hij is niets meer dan de schaduw van wie hij zou willen zijn als hij bewonderend kijkt hoe zij haar schoonheid draagt want zij is de vraag die geen antwoord kent en woelig raast in zijn gedachten zij, die niet weet dat ze zijn muze is…

Nu al dragen de muzen een nieuw lied met hen mee. Nu al verwelkomen zij mij uit een toekomst, en lijken mij te melden op zekere tijd reizen wij met jou mee. Heden ga ik op weg en in mijn hoofd klinken de stemmen van de muzen.…

de dichter heeft mijn ziel betast de schilder opende mijn ogen de componist streelde mijn oor en de beeldhouwer nam me bij de hand met de andere zwaaide ik verlegen naar de muze aan de overkant…

vandaag worden de ramen van mijn verzen gedaan zouden mijn woorden mij nu beter verstaan ---------------------------------- Mammoeth mijn muze (1968)…

achter de muze waar je van houdt…

Goed, zij kwam dus langs en ze wilde blijven en ik zei: da’s prima, maar even geduld want eerst moet ik nog heel lief over je schrijven over hoe jij mijn dromen en dagen mooi vult En ik schreef geweldig, want zij was mijn muze ik dichtte haar mooier nog dan ze al was (kon even niet komen op ’n rijmwoord op muze maar ’t maakte niet echt…

losgetrokken uit het NU ga je voorbij aan wat is en beseft zonder muze is er leegte het voelt als groot gemis....!…

soms droomt hij in een slaap die hem niet toebehoort hij doet alsof en voelt zich zonderling bekoord ----------------------------- Mammoeth mijn muze (1968)…

die jonge vrouw rekt haar fuik zeggen de netten sluik ------------------------ uit: Mammoeth Mijn Muze gedichten van een leraar (1968)…

Wat moet men toch met de Muze? Na haar ontwaak, verdwijnt de slaap en rest er slechts de poëzie De gaap met de dageraad, de haat jegens haar mijn gedachtes, de woorden Zullen nimmer verwoorden; de indruk die zij achterlaat……

het licht hebben gedragen verbaast door de maakbaarheid van de muze,wat rest zijn alleen maar vragen.…

Inspiratie, voorheen de gefleste geest Verstrikt en volkomen lamgeslagen Writersblock waarvoor de dichter vreest Muze van duizend-en-één-nacht en dagen Bezorgt illusies van alle dagen feest Blijft één nacht om inspiratie aan te jagen Inspiratie, thans de geschreven gedachten Vrij en volkomen vrij van vragen Muze van duizend-en-één-dag…

dat je nooit denkt: dit is het verlossende woord de vullende regel de verhoopte redding maar trop is te veel en mooi is nooit minder en daar op rij drie de hoog begeerde blond geleerde schikgodin, dwepend met al mijn muzen (zeg me niets meer van de muzen, ze sluiten mijn ramen en mijn deuren) ik ben meer van de toevalligheid…