Alle inzendingen over Mocht

Donkere handen strelen door krullende haren voorzichtig wordt een zilveren ring aan haar vinger geschoven uit genegenheid is liefde gegroeid een winterlang zegt ze aarzelend ja een winterlang beaamt hij en de wind vlecht twee tranen te samen tot een lint van weten de maan vangt het liefdeslint en laat rozen bloeien aan…

Mocht het zo zijn, dat conflicten zich bekeren en als we wakker worden op een speciale morgen verworden zijn tot liefde zonder enig geweld, dat lelijkheid afstand neemt van eigen vorm zich vormt in alle schoonheid die al bestond wordt opgeteld, wel of niet vermomd zelfs een uitgebloeide roos in de lijst van neergang van z’n kracht…

Als ik nou eens mocht zeggen wat of er gebeuren zou dan zou ik uitleggen, wat ik helemaal niet wou. Geen oorlog geen ruzie, geen gezeik, alleen ligt wat ik voor het zeggen heb, buiten mijn bereik. Als ik mocht laten weten, waar ik het niet eens mee ben, dan ben ik niet ineens meer iedereens fan.…

Als ik iets mocht gaan kopen onbeperkt en lekker vrij Dan zou ik het wel weten en maakte iedereen blij Ik zou op mijn gemak gaan shoppen onbeperkt en erg graag De wereld zou het weten al is alles nu nog vaag Ik zou me laten leiden onbeperkt en vol begrip Dat zou toch echt fantastisch zijn en een onvergetelijke trip Ik heb nog niets…

Mocht je aan het einde van de straat Soms een Beer tegen het lijf lopen Pas dan op voor zijn klauwende poot En haast je twee zalmen te kopen Mocht je onverhoopt het pad Van een losgeslagen Olifant kruisen Wees dan waakzaam voor zijn slurf Verschrik hem met wat witte muizen Mocht je geheel tegen de verwachting in Tussen een groep Elanden…

niemand wist het de hand die zo sloeg zomaar aan zichzelf de verbazing uit de meute bezig met conditionering en wat dan nog geschreeuwd heeft hij het in wel duizend gedichten waarin hij gewoon hij zelfs zij personage speelde, uitspeelde in de taal die hij voluit dan toch beheersen kon en wat dan nog hij wist het sommigen hij wist…

Mocht ik je papa zijn 'k zou je voetjes...STRELEN Mocht ik je mama zijn 'k zou je stijlvol...KLEDEN Mocht ik je zusje zijn 'k zou alles met je...DELEN Mocht ik je broertje zijn 'k zou je nooit...BESTELEN Mocht ik je neefje zijn 'k zou je nooit...VERVELEN Maar...…

Je mocht komen, ja je mocht komen… En je kwam. Keurig in uiterlijk vertoon. Inwendig kreunend: ‘ Ik wil hier niet zijn.’ Iedereen kwam naar jou kijken. Keurig opgedoft in schone schijn. Maar lelijk door hun kritische blikken en bedekt gemompel in hun samenzijn. Jij gedroeg je goed.…

O mocht ik o mocht ik voor ’t heilig Tabernakel staan, o mocht ik o mocht ik daar brandend als een keerse staan, o mocht ik o mocht ik ontsteken daar en uitgegaan, o mocht ik o mocht ik naar Hem en in de Hemel gaan!…

Verslagenheid zoals het werd gedeeld in elke era weer wordt geproefd, tekens dat alles opnieuw gedroomd zoals het is niet zou moeten zijn wat anderen in verwachting beweren als de stromen in lief en leed even zijn gedroogd, maar haar littekens nooit en mocht verwachtingen ontstaan anders te beweren is dat een realiteit die mank gaat…

gedachten verscheurd door een wisselende ethiek zoals het werd gedeeld wordt en om private reden wordt gedoogd, zoals het is niet zou moeten zijn als de stromen bloed zijn opgedroogd, onvervalste gevoelens, waarvan de inkt van het moment niet drogen mag in een apocalyptische tragiek waarin ons natuurlijke gedrag verdrinkt mocht…

ze was berooid ze is verstrooid ze was zo mooi zo is ze ook ze had angsten ze zijn er nog zoals velen en haarzelf samen skydiven het was gezellig zonder parachute…

heel even mocht ik leven heel even mocht ik zweven heel even... heel even mocht ik wachten heel even mocht ik smachten heel even... heel even mocht ik komen heel even mocht ik dromen heel even... heel even mocht ik zingen heel even mocht ik springen heel even...…

woordeloos in open ogen drink ik de ruimte tussen elke stilte die je laat nazinderen als een droomvlucht op mijn wang blij en droef bonkt mijn hart van verlangen om zon-gevlinderd te grijpen naar het blauwe licht van ademloos wachten je handen raken zacht mijn roerloos denken verborgen in de troost van je streellichte lach zo…

Als ik jou vragen mocht, wat zou je antwoord zijn, als ik jou zeggen mocht wat zou je antwoord zijn, als ik je hebben mocht, wat zou je antwoord zijn, als ik je lenen mocht, wat zou je antwoord zijn, maar dan, Ik heb je geleend, ik heb je gezegd, ik heb je gevraagd en ik heb je geantwoord, dus ik mag je hebben.…

Als ik het mocht overdoen Zou ik weer met je trouwen Dan zou ik weer gelukkig zijn Aan die relatie bouwen Als ik het mocht overdoen Dan kies ik jou als man Als iemand me gelukkig maakt Ben jij degene die dat kan Als ik het mocht overdoen Dan werden wij weer een paar Ik weet het echt heel zeker Want wij horen bij elkaar…

Mocht je weten dat ik aan je denk dat mijn leven zich ontvouwt rond de plooien in de tijd van wel en niet dicht bij je zijn Mocht je weten dat ik aan je denk schenk dan leven aan mijn dromen zorg voor 't verdrijven van de tijd van dromen van tot werkelijkheid…

, en waarom je niet langer bleef ik begrijp het wel, maar als ik het moet uitspreken krijg ik nog kippenvel jij zit nog gevangen in het verleden, terwijl ik mijn weg probeer te vinden in het heden ik wou je zo graag helpen en heb het meer dan geprobeerd, ik wil niet ontkennen dat ik je mis ik heb nog steeds niet veel geleerd, maar het mocht…

Mocht het licht ons blijven leiden, licht dat warmte brengt en gloed; mocht het licht dat leven doet onze horizon verwijden, zien doen waar we moeten strijden; licht dat ieder mens begroet.…

mocht ik in een dichterslied de juiste tonen voor je schrijven gelijk vogelgeluk in oktoberbomen of wensbootjes vouwen als een kleine drijfveer voor je nog verborgen dromen wist mijn oog in een wenk het ontluikende te vinden mijn hand de juiste streling was mijn mond bij machte in verstaanbare woorden te spreken als een heling…

mocht ik al wat woorden laten bloesemen uit mijn hand kon ik al iets vruchtbaars achterlaten in een gedicht dan zou ik de mooiste zomer schrijven op een lijn van licht warmte wuiven in de nerven van elk beschreven blad och, hoe graag zou ik elk vers een signatuur meegeven uit mijn hart…

mocht ik ooit voorgoed verdwijnen zoals het licht overgaat in de nacht wanneer ik niet meer lente zal schrijven de vorstenwinter mij verwacht lieve lief beloof me niet te treuren als mijn klanken eens zullen doven zoek en vind mij rond de kleuren in de stille bloemenhoven daar, waar zon en schaduw elkaar tegen komen sta op en ga…

er vroren bloemen op het raam groeiend uit de hoeken ademen sloeg aan bloeide in een vroegere herinnering waar straatlantaarns lichte plekken gloeiden in de sneeuw en wij in vrije val de vlokken volgden elkaars ogen zochten warme handen die meer mochten op de afgeschermde plaats de intimiteit van dat moment bloemde op het…

Hoe ouder ik word, hoe meer ik stukken van mijn leven vergeet, het is precies dat ik ergens ben geraakt Allerlei gebeurtenissen zelfs enige persoonlijke herinneringen zo dichtbij en toch zo ver van mij, het hart en ziel volledig verdwaald. Als op een dag mijn geheugen zal kiezen om mij in de steek te laten, is dat heel vreemd want ik ben aanwezig…

Waarom mochten die Koerden er dan niet zijn? Een punt te maken, een stelling te nemen? Wederom gaat men voorbij aan het feit, dat die Kamer van ONS is dat wou ik ff kwijt!…

Het leven gaat niet altijd over rozen Onze Lieve Heer heeft je immers geen rozentuin beloofd soms moet je vechten gelijk een beest voelt men zich totaal verdoofd innerlijke moed vraagt dan om mentale kracht die jou geest niet breken kan ervaar dan dat er in de krochten van je ziel een onoverwinnelijke zomer bloeit met geurende rozen in…

daar lig je dan kleine meid ik had mij zo op jou verheugd maar het mocht niet zijn jij mocht niet zijn je hebt je steentje bijgedragen…

De avondzon scheen decoratief door ’t kerkraam van glas in lood historisch mooie beelden uit Bijbelse geschiedenis kleurrijk en devoot Het avondgebed kreeg vanzelf een diepere betekenis wijl ik in sereniteit mijn ogen sloot op dat moment een zangvogel de stilte onderbrak de metten en de lauden floot…

toen het regende in mijn hart leerde jij mij schuilen en ik mocht je niet danken toen het verdriet mij te veel was kwam je samen bij me huilen en ik mocht je niet danken toen alles donker was in mij hield jij mij in het leven en ik mocht je niet danken nu de zon weer in mij schijnt wil ik je alles geven en ik kan alleen maar janken…

Als je mocht denken Dat ik verzuip In dit moeras Dan heb je Het mis Als je mocht denken Dat ik hier Ten onder ga Dan heb je Het mis Heb je Ooit gezien Hoe sterk Dat ik ben Heb je Ooit gezien Hoe veerkrachtig Dat ik ben Mocht je denken Dat ik Door jouw ellende Mezelf verliezen zal Dan heb je het mis Dan heb je Dus…