Een winterlang

Donkere handen strelen
door krullende haren
voorzichtig wordt
een zilveren ring
aan haar vinger
geschoven

uit genegenheid
is liefde gegroeid
een winterlang
zegt ze
aarzelend
ja een winterlang
beaamt hij

en de wind
vlecht twee tranen
te samen
tot een lint
van weten

de maan
vangt het liefdeslint
en laat rozen bloeien aan de hemel
in de donkerte van de nacht
de doorns
waren te heftig
voor in haar eigen voortuintje
en de vrouw
draait aan de ring
om haar vinger

het is te kort
fluistert de wind

Schrijver: windwhisper, 19 oktober 2009

schorpioen49ziggo.nl

omdat het niet mocht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 860