Alle inzendingen over Naïviteit

Ik verlang terug naar dat kind Zo onbevangen rennen in de wind Vrolijk enthousiast altijd vertrouwen Elke dag spelen van het leven houden Ik verlang terug Naar mijn naïviteit Zonder zorgen….. ben het even kwijt…

toen je vroeg blijf je voor altijd bij me in de eerste minuten van onze ontmoeting kon ik niets over mijn lippen krijgen in mijn naïviteit zocht ik naar een echt antwoord op een vraag die niets betekende later begreep ik dat ik volmondig JA had kunnen zeggen omdat jouw ‘altijd’ dat moment verwoordde en ik al die tijd daar was…

Door naiviteit gaan dromen, dromen tot mijn spijt...…

In een sluier van verwarring Omgeven door diepe pijn Verlies ik al mijn vertrouwen Het is een groot afscheidsfestijn In ogenschouw genomen Dat deze vriendschap was Ruw verstoord uit de illusie Zie ik je werkelijkheid pas Hoe moet ik ooit weer in iemand geloven Mijn naïviteit is ernstig vervuild En mijn openheid zal steeds meer doven Ik…

soms droom ik het grote diep en ik duik in al mijn naïviteit jeugdige zorgeloosheid en zweef ja weer op verwachtings - volle wolken en ik lach en gil en proest als nooit tevoren en ik leef en zweef en iedereen mag het horen ik leef en duik en zweef en droom soms wel…

Hij verkocht zijn ziel aan de duivel om mij te laten werken in de schaduw van de nacht bracht dit hem die hopeloze macht Hij verkocht mijn ziel aan de duivel verkrachtte mijn ziel misbruikte mijn hart maar bovendien wist ik diep van binnen dat ik dit verdien Mijn naiviteit verkocht zichzelf en nooit zal ik vergeten dat deze mij nooit…

In de zeik genomen Is het u overkomen Laat het je welkome Op de korrel genomen Je hebt niets vernomen De naïviteit ten top Voel je de flop De associatie Die we vernamen Kende geen namen Deze creatieve geest ten voeten uit Lacht in willekeur voorzichtig In je vooruit Afgezeemd in een gebaar Weet u het nog? Wat is uw bezwaar…

Er stromen rivieren rond jouw naïviteit het is zomer, je roept een ober je vraagt vriendelijk om innerlijk licht alsof zwaartekracht niet meer bestaat weemoedig meewaait met de wind nu al mijn woorden zijn verdwenen je glimlacht voortijdig naar een kind rozen bloeien sober, je voelt je onbemind over wat jij mij aan diepte bracht de horizon…

Opgesloten in je net Van lange, zwarte haren Je staart in je gedachten Zomaar wat vooruit Op volle kracht probeert Mijn geheugen te bewaren Wij, verkleed als twee prinsesjes In een zorgeloze tijd Even nam naïviteit Ons nog onder haar vleugels Een glazen schild voor even, Maar de last werd toch te zwaar Het brak, ook jij, ook ik, ook…

Ze zegt dat mijn ogen zo afgesteld zijn Door het kinderlijk vertrouwen in mij, Door de onbegrensde naïviteit waarmee Ik de wereld in kijk - Ze nemen alleen de waarheid van Leugenaars waar, van voorliegers, Van bedriegers met een open oog En hun gesloten hart.…

De echo van jouw afwijzing klinkt nog altijd kil en onverminderd door de spelonken in mijn hoofd Grenzeloze naïviteit maakte dat ik in jouw woorden heb geloofd Ik zag geen compassie in jouw ogen toen ik schreeuwde zelfs niet toen ik zweeg Je leek volkomen onbewogen je uitdrukking was koud en leeg Ik begrijp niet hoe jij al die…

mijn hoofd stak strijdend boven het veld met rozen uit nieuwsgierigheid, haat-liefde prikkelbaarheid, was mij niet vreemd niet wetend van mijn goed bedoelde intenties, de vraag of ik wel het juiste had gekozen kwam door naïviteit niet in mij op mijn waarheid waar ik bang voor was kwam tot werkelijkheid voordat ik kon bukken voelde…

ziektewetbudget pauze en privé-leven chargeren de orde mondjesmaat nuances energie geconcentreerd op collega en input de A-viertjes verlagen de roeping professioneel op pad met discussie en strijdbijl keuzes passen zich aan gooien de inhoud van de studie kwetsend als tijdbom op het bureau verantwoordelijkheid slaapt cursorisch gevormde naïviteit…

ik vecht me omhoog in wanstaltige arrogantie promoveer op mijn zieke inborst en klim hoger op vanwege slinkse achterbaksheid ik behoor tot de top dankzij rigoureuze veelzijdigheid en domineer dankzij professionele hebzucht dan word ik afgeperst vanwege mijn enorme rijkdom en tenslotte / kaltgestelt vanwege onthutsende naïviteit…

Voor de zoveelste keer van naïviteit beticht. Levenslessen zijn weer duur betaald, En weer geen certificaat behaald. Intuïtie heeft mij moeten leren Mij tegen list en bedrog te weren. Maar hoop had mij weer in haar macht En heeft zo weer mijn ziel verkracht. Eerlijkheid werd weer zo verpakt, Dat het met leugens werd beplakt.…

Wij als vliegers, een metafoor op de frêle schouder van de vrijheid, naïviteit tegen het contrast van het firmament waarin iedereen zich herkend, ontrolde het ragfijne touw van mystieke dromen, waarna zij - voor ons aller oog als marionetten en tevens onbestemde toeschouwers - de ontwarde kluwen van alle minderheden zichzelf ontrafelen…

het was het kind in mij dat preekte woorden van goedheid en vrede niet van kwaad wilde horen dat de mens schijnt aangeboren het kind is dood het preekt niet meer ik wurgde het zelf in mijn schoot om zo zijn naïviteit te smoren het zijn gróte kleren die ik draag en op mijn schouders zwaar het weten van het kwaad dat alom woedt met wortels…

Fok onwetenheid Fok naïviteit Fok scheinheiligerds Fok Sletjes Fok players Fok mensen Fok slijmerds Fok de goeie En de kwade Fok het leven Fok de maatschappij Fok de regering En de naieve bevolking erbij Fok alles Fok iedereen Jullie kunnen me wat Fok oorlog Fok vrede Samen leven kunnen we toch niet Fok dat Fok vrij zijn Fok gebonden…

Schoonheid en naïviteit in ‘n dodelijke catwalk bepaalden haar lot.…

Dreigementen kunnen mij niet langer leiden Belofte en schuld laat ik achter me Mijn God maakt deel uit van mijn Ik Wanneer ik samenkom in eenzaamheid De samenloop van omstandigheden Welhaast vanzelfsprekend Mijn jeugd in de verte zichtbaar Als een onontwarbare kluwen Gesponnen door ego's Groter dan liefde Zie ik mijn eigen idealen Mijn naïviteit…

Zij eten het vuur dat ontvlamt uit de oogopslag van de morgenstond en weten van geen ophouden Als de vrouwen in het veld de zaden schalks uit hun schoot werpen ontspruiten nieuwe liefdes Luierend in de bomen zweren de mannen een te dure eed alsof zij bereid zijn om voor het geringste te sterven In hun naïviteit drinken zij de dag vaarwel…

roep ik uit om mezelf te kalmeren De schemering laat romantiek achter goed verborgen in mijn naïviteit maar ik blijf verhalen over sprookjes met eeuwige liefde En word telkenmale tot de orde geroepen, zo lijkt maar door wie, wat en met welk gezag Alleen de natuur kan mij op de knieën krijgen: de aardse eeuwigheid is schromelijk beperkt…

Onbezonnen in een waas van naïviteit Vol van verroering raakte ik mezelf kwijt Stukje bij beetje gaf ik mezelf aan jou Vervuld van liefde en bovenal trouw Mijn kwetsbaarheid getoond zoals nooit tevoren Innige warmte, tederheid ik was in jou verloren De passie vurig en vragend om meer Het pijnlijke afscheid telkens weer Het emotiespel fel…

't Bangst Veel verdriet, laatst en in het heden Door geschiedenis vandaag, ontstaan in 't verleden Iedereen, helder en bewust, naïviteit overboord Iedereen als wapen geen mes maar een woord Bezinning is op zijn plaats, nu echt Huil, bid, lach.…

te wachten op zo'n revelatie Ik wil niet delen in die Mayalaise Uiteindelijk dans ik mijn eindpolonaise Maar ga mij nu niet voortijdig gezeggen Dat ik morgen, om acht uur, het loodje ga leggen Dat doemdenken hou ik maar ver van mijn bed Het leven is waar ik mijn zinnen op zet Ik laaf me aan zalige onwetendheid 'k Ga henen in heerlijke naïviteit…

Bereidt de mens met een gespeelde naïviteit nog steeds al de benodigde ruimte te geven. Een benodigde ruimte die zij krijgt; wanneer zij in duurzaamheid beseft, dat zij als een goed huismeester dient te zorgen voor het leven.…

Op een stukje stam een hart gekerfd in de bast samen voor altijd Weet je nog de schemering die de eerste avond verlichtte met twinkelend licht van gekleurde lampen Hoe onze zintuigen werden geprikkeld door dosis naïviteit en onbevangenheid om zo reizen te maken naar diepte en verte.…

Hoe fijn het is om dit allemaal van dichtbij mee te maken terwijl jeugdige onschuld en naïviteit dansen op één lijn waar ook fracties heel en schoon elkaar kruisen die bijzonder uniek smaken doordat men elke keer weer kan genieten van het leven en de liefde delend met ieder van ons.…

Hoe fijn het is om dit allemaal van dichtbij mee te maken terwijl jeugdige onschuld en naïviteit dansen op één lijn waar ook fracties heel en schoon elkaar kruisen die bijzonder uniek smaken doordat men elke keer weer kan genieten van het leven en de liefde delend met ieder van ons.…

Mijn kaarten op de tafel je hebt ze al gezien de heer ligt op de grond ik heb enkel nog de tien Ik wachtte op de dame maar die bleef in het spel een spel dat ik niet winnen kon ‘k bleef achter met de nel Oh het schudden ging me veel te snel ik had alleen maar oog voor wie er aan de tafel zat ik zag niet wie er loog Dit was ook niet een…