Alle inzendingen over Nooit voorwaardelijk

voor een keer opende ik mijn ogen en liet mijn graf begroeien met een teder lijf lippen drukten zich op mijn open mond en enkel jouw stem deelde de stervende vogels in mij uren zochten alleen nog maar jou en alles dat ik in mezelf had verlaten ik wachtte op je woord maar iets werd terug niets; ik werd weer zoals voorheen…

Wie vrouwen mint om schoonheid is niet wijs, het is als tunnels graven onder ijs of bouwen van een woning op los zand, zulke domme dingen vragen toch hun prijs. Maar minnen wat niet schoon is, is van Lotje, niemand woont graag in een smerig krotje of neemt verheugd een koeienvlaai ter hand, wie wordt verliefd op neuzen met een snotje? Houden…

De voorwaarde verkregen wordt bij de opwekking van de nieuwe morgen.…

Toch weiger ik de daders aan te klagen, Nee, ik doe als Karzai en koop het af: Ik geef die lui gewoon een half miljoen Op voorwaarde dat ze het nooit meer doen.…

wat men mist in dit land zijn de poorten naar voorbije tijden in eeuwige ruïnes onafgebroken tekens voor onze nederigheid het besef dat vóór ons reeds van alles werd en was gebruikswaarde is voorwaarde voor het voortbestaan van bouwsels als kastelen men sloopt geschiedenis als voorbije onwaar hooguit is er restauratie tot iets wat nooit…

welke nooit, nooit in te schatten zijn!…

waarschijnlijk moeilijk of nooit maar als ze elkaars emoties maar kunnen meevoelen en lezen dat is het belangrijkste die voorwaarde is in wezen genoeg voor een liefde die zich mogelijk tot een ware ontplooit…

Ook voorwaardelijke liefde maakt blind, ik heb het mezelf aangedaan, nu snap ik de hint. Er staat een andere maan. We waren verliefd zoals het moest zijn, Zonder gezeur, zonder nooit te hoeven gaan, Onze gedachte, toch niet op een lijn. Maar ik weet het, er staat een andere maan.…

God verzekert je van de eeuwigheid na je aardse tijdelijkheid maar in de kleine lettertjes staat wel met KOEIENLETTERS geschreven Zijn voorwaarde; de voorwaarde van “Mijn schuld, mijn schuld, mijn grote schuld” na luid schuldig geroep, gejammer en/of geschreeuw keert Hij levenslang uit na je overlijden het eeuwige leven op een nieuwe…

Want zonder plannen te maken, Kunt u nooit bevlogen raken En raakt uw geest verlept? Werk daarom steeds conceptueel, Dan wordt succes uw deel. Het lijkt haast of het vanzelf gaat, Als u weet waar u achter staat, Het is een voorwaarde en niet additioneel. Een juiste conceptie Is altijd nodig in mijn perceptie.…

is liefde dan altijd aan voorwaarden gebonden je leert al jong de regels van het spel men vindt je lief als je gehoorzaamt je taak vervult een ander helpt later zijn er die op je rekenen voor wie je zorgt je nodig bent anderen die je bevelen gebruiken afhankelijk maken het blijft verbazen is er geeneen die van mij houdt gewoon…

Als aan de minimum eis: onsterfelijkheid, eeuwige jeugd zonder lichamelijke of geestelijke ongemakken voldaan is, zouden we er eens over kunnen praten of het de moeite waard is je ergens voor in te spannen. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1938-1998', 2000 L.Th. Lehmann overleed 23 december jl. op 92-jarige leeftijd.…

er nog zijn die te koesteren vermeerdert de zilverberk zijn overdaad in het zaad van ieders denken, altijd kiemen zal in winden die nog niet kennen, in de vruchtbare huidplooien van de grond waarin een betere waarheid in ontstond wat leidt tot een universeel gedrag waarin iedereen zichzelf wel in herkent omarmt zonder enige voorwaarde…

Kwetsbaarheid die Kracht is, voorwaarde Voor bezield leven, En de blauwe regen Die overvloedig Bloeit, maar toch Buigt in aandachtige Nederigheid…

ik ben bereid de stelling aan te nemen dat elke mens gelijkwaardig is aan de ander op voorwaarde dat we het dan wel over hetzelfde geslacht hebben remy…

Want de regels voor geluk, hebben nooit bestaan. Voorwaarden voor succes, blijven niet voor je klaarstaan. Ik wel, en dat heb ik altijd al gedaan. Verlangens en het onbereikbare, versmelten langzaam samen. De pijn is dan niet te verklaren, En begrijpen deed niemand het, behalve dan ik, dat is dan nog het rare.…

Ik wil verdwijnen Naar het onmogelijke Op een onmogelijke manier Met onmogelijke voorwaarden Was het maar mogelijk…

Pas als het aan al die voorwaarden voldoet, Besteedde ik mijn tijd weer goed.…

De tijd verstrijkt voorwaards heden wordt verleden beklemmend voor druk een afspraak met pad concreet door een stip vier letters markering van bestaan…

in de binnenwereld waar deuren nooit sluiten en muren doorloopbaar zijn gelden altijd regels zo moet je introvert zijn geen oogopslag durven zien noch de uitgestoken hand aanvaarden van wie nochtans je buurman is en ook niet van een ander de voorwaarden zijn simpel niemand laat je binnen en nog minder weer buiten je gooit je eigen ruiten…

opponent onvast tussen kaken die terugbeet om die visvreter te kraken met meer grip naarmate de tijd voortvlood tot dhr zwan die aan de kant zijn fiets tegen de boom parkeerde het spartelbeest herkende als piranha erkend happer in mens en dier die men later determineerde tot ondersoort pirapitinga via aquaria hier uit de Amazonerivier onder voorwaarden…

"De dienaar van het volk" van Oekraïne Wordt uitgenodigd voor een onderhoud Op voorwaarden, met Poetin Vladimir Alleenheerser, despoot en een tiran Edoch, Zelensky heeft een wensenlijstje Dat alleen HIJ zijn volk dient: Vlodymir…

Binnen het lichaam werd geprotesteerd Over andere voorwaarden gedebatteerd Dat zijn dan van die dagen Waarin men om opslag gaat vragen Of anders de boel gaat vertragen. Het oog won de slag En kreeg oogopslag.…

Maar hij zei nooit meer, dat hij hield van mij.…

blijf liever met mij alleen veilig en vertrouwd ik ga nergens heen dit is wat ik heb opgebouwd na alle ervaringen uit het verleden heb ik er genoeg van ik heb genoeg geleden voor mij nooit meer een man!…

Nooit vocht één ongelijker strijd dan jij tegen dit sterven de harde onafwendbaarheid die langzaam jou ten grave leidt .... om Leven te verwerven. Nooit bad voor iemand ik zozeer dan jou en voor jouw leven gaf aan jou liefde keer op keer en aarzelend slechts leg ik mij neer: er valt niets meer te geven.…

Nooit meer die krachtige handen die mij verwennen Nooit meer zitten op die mooie buik Nooit meer liggen in die gespierde armen Heel even, voordat ik weer verdrietig in mijn armen duik Nooit meer samen de liefde bedrijven Nooit meer samen onze verhalen delen Nooit meer deze herinneringen voelen Alsof alle rozen sneller vergelen…

Onze avonden zijn voorbij er is alleen nog een lange vlucht naar huis De laatste aanraking in de vroege ochtend is voorgoed voorbij Ik wil je nog één keer vasthouden maar het zal nooit meer hetzelfde zijn Je wacht en weet niets meer te zeggen het is tijd voor mij om te gaan Je hoeft niets meer te zeggen omdat we 't altijd zullen weten We…

Nee, nooit, nooit meer!…

Nooit meer zal ik dat zijn, het kleine woordje ''VRIJ'' ik kan het hem nooit vergeven...!…