Alle inzendingen over Ochtend schoonheid

Ochtend schoonheid dauwdruppels kussen dorstige blaadjes Hoe plots verschillende schitteringen aandacht trekken om mijn lichaam in beroering en vervoering te brengen zowaar het breekbare-en-kwetsbare geraakt Waar komen ze allemaal vandaan daar ik hen nog niet eerder heb waargenomen.…

Het antwoord komt ochtends met de zonneschijn die alles een schoonheid geeft die ik nog nooit eerder zag. Daarna blijf ik een poos in de wow toestand aan de voet van de ochtend met de taal van mijn hart.…

Vederlicht, vlijt ze haar voet in het betraande gras. ontroering druppelt uit haar met dauw bedekte ogen over het gulle schoon van een nieuwe dag.…

Een intense lach bloeit tijdens de dageraad zonder mascara op een fluweel zachte huid gevangen in euforie.…

Die ene ochtend Dat jij naast mij lag In het eerste zomerlicht Je ongeschonden schoonheid Ongeremd vol overgave Aan je dromen lavend Uitgerust ontwakend Open je de ogen Vol van vuur…

ik ween zoals de haan kraait als het ochtend wordt mijn oog een diamant zonder karaat mijn stem een klank zonder toon en rondom mij niets dan schoonheid zo ik een tak was terstond liet ik mij afzagen ---------------------------- uit: 'Gedichten', 1981.…

hoe ik ook zocht me binnen de grenzen van een verpakte ochtend te weren het gestremde liet me in zijn traagheid onweten schreeuwen over waar of onwaar de roos binnen de waan schoonheid verder draagt…

Die ene ochtend Dat jij naast mij lag In het eerste zomerlicht Je ongeschonden schoonheid Ongeremd vol overgave Aan je dromen lavend Uitgerust ontwakend Open je de ogen Vol van vuur…

laat me zwemmen in jouw ogen vang me met jouw vlindernet door de schoonheid meegezogen versier me met een veldboeket vind me in het ochtend gloren zoen mijn lippen urenlang door de liefde uitverkoren samensmeltend bij zonsondergang *…

Verrast door ontwakend bloot beken ik me schaamrood Het is de schoonheid die me raakt kleine geluidjes die de ochtend maakt de zon op je gezicht met lach van spelend licht Zo volkomen klaar ben ik voor dag en dauw Zo gelukkig wil ik zijn als nu, met jou…

Ik heb deze ochtend in jouw armen gelegd verwonderd over zoveel schoonheid lachen ogen spontaan geluk achter glas tracht ik weemoed te vangen doch het vlies te dun om zelfs maar broos te zijn laat zich net niet vastleggen…

Elke ochtend vroeg zie ik de blozende Roos van de eeuwige lente met haar frisheid, spontaniteit, vreugde en jeugdigheid. Gedurende de hele dag vergezeld ze me bij al mijn bezigheden op mijn donkere én lichtende pad zonder dat ze maar iets van haar schoonheid verliest.…

letters liggen her en der verspreid bijeengeraapt weven ze niet de woorden welke deze ochtend nog spoorloos leken woorden vol hartstocht die schoonheid doet versmelten bij het ontdekken van de eenvoudige waarheid die aan de voeten van een ieder ligt -die maar horen wil-…

Uniek, prachtig, waarachtig, in alle schoonheid een juweeltje van een ochtend. Mist en zon geeft een prachtig symbool aan het mooie natuureffect die in al haar glans aanwezig is.…

Dwalend door verlaten straten van mij onbekende kille steden doodstil door Jan en alleman verlaten opgejaagd door spoken uit het verleden wandel ik op een vroege zaterdagochtend aarzelend door mijn hoofd op zoek naar zekerheden waarvan ik denk te zijn beroofd. In een kluwen van verlatenheid en nijd die de liefde even deed verzwinden. ben…

Met vredige hand strijkt zaterdagochtendlicht over Nederland…

Uitgestrekt, mistig en nog stil leunt de stad tegen de duinen uitkijkend op het natte, groene achterland ontdoet ze zich van haar nachtelijk vocht. Slechts een vale bleke zon komt op het mag nog geen dag heten gedempt licht verdringt de grijze schemer en doet de nacht vergeten. Schaduwen glippen geleidelijk geniepig weg langzaam verdwijnt…

het zuiver, onbegrensd kristal van koel en leeg in niets bestaan Ik zou mij willen klampen aan de schoonheid van dit moment om de dag niet verder in te hoeven gaan…

Toch zie ik aan de horizon op een zandweg witte paarden naderen ze zijn te vroeg om echt te zijn meer schoonheid kan de dag nu niet omsluiten.…

Nu de ochtend kriebelt trekt zij langzaam de deken weg zonnestralen nodigen mij uit op te gaan in hun schoonheid vogels zingen een lieflijk lied waar ik met volle overgave op in ga de wind geeft me 'n duwtje wanneer zij mij onhoorbaar ten dans vraagt om zo deze dag te beginnen…

De nacht heeft mij Met niets ontziend Mededogen tot rust Gebracht - donker Dat als een deken Mijn onrust heeft Toegedekt - en als Ik wakker word is Mijn deken vervangen Door een dun laken Van lichtvoetigheid Gewichtloos gemaakt Door kunstig geweven Gesponnen zilverwerk…

Zon die stralend De tere blaadjes Van de rozenboog verwarmt, Schoonheid die mij toelacht Op dit vroege uur; Vogels die er nog niet zijn Slapen een gat in de dag, Bijen die al druk op zoek zijn Naar bronnen voor hun honing, Zonnestralen die het donkerste duister Doorboren alsof het inktzwarte er niet is En ik die in mijn hart dat…

Mijn gedachten harken de duisternis bijeen In de groeven landt mijn spleen Een dag opent traag zijn luiken Mijn tuin aan ideeën netjes geschoffeld Angsten, onzekerheden weggemoffeld Een frisse herfstgeur dringt zich op…

benen Ik mag haar warme genegenheid en charmes even lenen Een serene oude abdij helpt mijn hart haar flinke dorst te lessen Omarmende warme tederheid kus ik zacht, ze houdt me bij de lessen Helblauwe wolken tillen mijn allermooiste dromen ter hemelen Je reikt me je sierlijke hand dus ik beloof je plechtig niet meer te kemelen Die oneindige Schoonheid…

ze druppelde glinsterend groene voeten in het koude ochtend gras spiraalde ronde speelse vormen in haar gaan door het nat licht scheen alle kleuren door gebroken stralen van de ochtendzon feeëriek danste zij met de frêle schaduw van haar beeld vonkte volmaakte schoonheid in het langzaam doven van haar ochtendsleep…

Elke ochtend die zijn glimlach deed ontwaken bewaarde ik als liefdesbrief - geparfumeerd met rozen omsloten door een kleurig lint - mijn ogen zogen zinnen vol verlangen en de schoonheid van diep blozen maar het schrift vervaagde tot slechts een punt nog zichtbaar was vanmorgen wiste ik de woorden omdat een ander zijn lippen las…

Dat ’s ochtends de liefde zich ontplooit; dat het in haar zo blij en levend is; dat het zich te vaak aan twijfel vergooit; dat het nooit is zoals zij wil dat het is; dat alleen zij, LAIS zijn einde is; dat al de schoonheid veel te snel vergaat; dat het zich in niemand anders nog ziet; dat de mens vrij denkt maar briest als een paard; dat het…

Droom tenslotte, uit jouw denkraam verzenman van de droomdans in het zwijgen toegeluisterd begrijp de billen van de dames en fluister hen een droom toe, voor het ontwaken in de ochtend waar enkel schoonheid met de vraag wankelt tussen toedienen en niet te verstaan slapen de nachten, bloemen aan wilde zee, vertrouwde walmen.…

In prachtige kleuren verrijkt de ochtend een ritueel in mooie stilte. Het is fantastisch als je het rijp op de daken ziet liggen. Een koude morgen gehuld in fraaie kleuren. De dag in al haar schoonheid moet dan nog beginnen. Geniet, er valt zoveel te winnen op deze dag die voor ons ligt. Foto Dick Voogd…

Kijk, daar loopt een ranke gele Blomme. Haar naam? Die felle blonde? Voor zeker Margriet. ’t Kan me echt niet schelen, verdomme. Zo’n lichaam? Mijn liefde straalt, jodelt zijn levenslied. Ze verdwijnt, ik blijf achter, als een stomme. Wat ’n blaam? Margriet zingt, lacht met mijn liefdesverdriet. Mijn stoer imago wankelt naar…