Alle inzendingen over Om nooit te laten zw

te laten zwijgen, zonder opgeheven hand.…

O wat is het zwoel vandaag dansen de vingers gracieus en traag haar lichaam naar omlaag lippenrood fluweel gordijn laat zwieren zwiere zwier zwie zw z zwiezwiezwwzwwwwahaha…

Ik heb je nog zó gewaarschuwd, huilde de moeder tegen haar dochter die zwanger was En een gewaarschuwd mens telt voor twee, bromde de vader die altijd de juiste dingen op de verkeerde ogenblikken zei.....…

Impulsief en onvoorwaardelijk. vroeg je mij ten huwelijk, die dag. Tussen twee zoenen, klonk het antwoord zacht: “Ja ik wil, maar ‘k poets niet jouw schoenen.” Ik hoor nog steeds jouw schaterlach.…

Vaak het hazenpad of vluchtweg genomen Verbaast me heden niet Erg gevoelige tevens zo sentimentele zieltjes Zo makkelijk te verpletteren vernederen vergruizen Harde tante nooit geweest Spijt me ook niet echt Verdriet en geluk zo puur intens Onrecht wacht op herstel Fraaie dichtenvrienden en mijn kinderen Eigenwaarde nam en neemt toe Fraai…

Ik ben aan het huilen, De tranen rollen over mijn wangen, Maar ik blijf stil. Ik ben bang dat mensen mij ontdekken. Bang dat ze de ware ik zien, Bang dat ze me een watje zouden vinden, Bang dat ze een mening vormen, Dus ik blijf stil…

Laat me eens je handen zien. Hier, kijk maar even. In elke hand staat een letter en als je ze leest, staat daar: Mens werk. Het staat daar geschreven.” Ik keek en begreep, dat ik moest werken om te leven. Nu ben ik oud, in mijn handen staan ze nog geschreven. Oude handen, wat meer gerimpeld en ze gaan wat beven.…

Bladeren dwarrelen rondom mijn hoofd, geruisloos naar de koude grond. Ze zijn van alle toekomstige illusies beroofd. gestorven aan het jaargetijden front. Verkreukeld is hun hart van goud, zij werden helaas voor het hier en nu te oud. Neem voorzichtig er eentje van in mijn hand, en wens mee te mogen zweven “naar mijn verloren vlinder” aan…

U die nooit los laat Wat Uw hand aan ons begon Voor U is loslaten Een onmogelijkheid Toch vraagt U ons Om U te volgen en Alles los te laten Dat ons vasthoudt in de tijd…

Om ons voor opvoedfouten te behoeden, Te zorgen dat de boel niet wordt verknald En redden wat er nog te redden valt, Komt er een cursus ‘Hoe je op moet voeden’. Voor opvoedfouten geldt goddank verjaring - Hier spreekt er een met levenslang ervaring.…

De trossen gaan los en zilvermeeuwen verschijnen Met sierlijke bewegingen buitelen ze hier door de lucht Zo eindeloos bevlogen tussen land en wad En soms bijna roerloos zweven ze even op de thermiek naar hogere sferen Na een duik in zee glimt hun verenpak als gepoetst zilver in de zon Krijsend vliegen ze rakelings over zilt…

Luister naar het gezang van de wind dan weet je dat er een God bestaat waar men zich op deze aarde bevind het is voor het geloof nooit te laat.…

is verdwenen Dàt is dierengedrag Met jou weet ik zeker Dat je komt en weer gaat Ja ik houd van die onrust Nooit te vroeg Nooit te laat…

Opkroppen kan niet meer, Open je ogen en laat het gaan, Eens moet het komen Het is nooit te laat!…

waar naakte waarheid zich aan mij vertoont kus ik jouw onschuld weer in gretige kinderogen kleed ik je koude lijfje met omarming streel ik je schoonheid met mijn blik bewonder hartstocht en verlangen laat ik je nooit meer gaan.…

De voetbalbond wil voortaan twee arbiters Daar één arbiter veel te weinig ziet, Maar onze jongens baat zo’n regel niet Wanneer ze dreigen af te gaan als gieters. Dan krijgen ze, als Nederland weer speelt, Straks twee maal negen kaarten uitgedeeld.…

De loop der historie verloopt zéér weloverwogen, ook al dacht en denkt men van niet. Alles ligt vast en is tegelijk vrij gelaten. Wij zijn een speelbal op de golven; afhankelijk van de golfstromen. Mensen zijn mieren in het zand: proberen hun eigen luchtkasteel onafhankelijk te bouwen. Ik doorzag alles. Het was het énige wat het leven van…

herdenk de doden herdenk oorlogsslachtoffers  herdenk ze steeds weer…

Als ik belastingenveloppen open Dan val ik bijna elke keer in zwijm. Viel dát nou maar eens onder briefgeheim - Dat ik daar met een boog omheen moest lopen. Met veel plezier voldeed ik aan mijn plicht, En liet ik zulke post hermetisch dicht.…

Alsof het nooit anders had bestaan. Liefde blijft over als sterkste herinnering. Er was en er is altijd wel iets om voor te leven. Telkens een nieuw gegeven in beleven en geven. Ik laat mijn hart hier, voor een deel, achter dat was het laatste wat ik mocht vergeten, van mezelf. Er resteert enkel nog een dieper weten!…

Af en toe kom ik het verleden tegen zoals op die zonnige winterdag liep ik voor mijn lange schaduw uit heb voorzichtig oude grenzen verschoven naar nieuwe dagen, mijn leven is niet af wil gegeven tijd op vleugels dragen ben nog niet klaar voor het gedolven graf in die schaduw laat ik weemoed los zoek beschutting tussen stilgevallen lucht…

....... dank je wel! Soms word je zo fijn geholpen zelfs na 'n verlopen 'last minute' welke geheel verwijtbaar is aan jezelf dat het je wezenlijk dankbaar maakt en je die dankbaarheid wil delen vooral met degene die zo fijn hielp! Dank je wel, ......!…

Idioterie, heeft nooit iemand geholpen dat doet het nu evenmin al die slachtoffers en vluchtende mensen wat heeft het in vredesnaam voor zin? Zorg niet dat men je gaat haten dat kleine beetje mens wat -het nog niet doet hou op met je te verlaten op kogels, doden en land veroveren. Stop de oorlog want er is er geen: die winnaars kent!…

Van de week was ik op Texel. Er was een bruiloft daar. Ik was ook uitgenodigd, en ik dacht: “Dan ga ik maar.” Ik zag er alle schapen, ze leken op elkaar. Maar ook zag ik de koeien, hele witte, ik keek er vrolijk naar. De bruiloft was voortreffelijk, met champagne en met heel veel geluk. Daarna allemaal in de bus, voor een reisje, over…

Op de rug van mijn geest werd met zwarte inkt geschreven als graffiti op een verouderd hart en op ongerept papier, ook wat de prullenbak niet vrat, ontdaan van alle franje en een kortstondig streven had. Nimmer bleef een onbeschreven blad waarmee de wereld werd volgeklad, onverschillig voor de dood en voor het “zijn”, onfeilbaarheid…

Men zegt dat onze welvaart best kan groeien Mits er maar stevig ingegrepen wordt: Als in de WAO flink wordt gekort En als men elke uitkering gaat snoeien. Want hoe meer armoedzaaiers er straks komen Hoe beter - volgens rijke economen.…

Het glinsterde en glom vandaag in het firmament het lot is er geland en heeft er eventjes wellicht onverplicht toch heel kort een hart verpand tussen de seringen en sneeuwklokjesboom aanbeland. Oh mensenkind met je smalle snuit liefde komt er soms op die tedere manieren uit. Er zijn zoveel soorten vreugde naast ook verdriet die een ander steeds…

Ook ik was bij de lessen vaak absent En slaagde dan ook niet voor mijn tentamen Of was het sloeg, ik zou me moeten schamen Met spelling ben ik ook niet zo bekend Want wat ze vooraf aan mij toevertrouwden Dat moet je ook maar net kunnen onthauden...…

Als de avond begint te vallen, en mijn omgeving langzaam slapen gaat. Loop ik altijd nog naar buiten, om te kijken in de lucht. Hoe het kleurenspel van de nacht, de aarde verovert. De dag van nu, na gisteren verdrijft. Ik droom dan al van morgen, wanneer het licht er gelukkig weer is. Ik droom ook van een vredige wereld, maar meestal…

Verwijder beide borsten preventief Als je de pech hebt van verkeerde genen. Die aanblik, als je borsten zijn verdwenen... Maar ja, je hebt het leven heel erg lief. Dat hartverscheurend ogenblik van kiezen... Je leven of je borsten gaan verliezen.…