Alle inzendingen over Omsloten

Door twee handen omsloten de parel van smaragd. Positivisme wordt geboden Stralend in al haar pracht. De vleugels ontluikend. Tegemoetkomend aan de openheid. Omsloten handen ontvouwend. Wegvliegend in alle vrijheid.…

Maar altijd wel omsloten met uw eeuwige liefde.…

voeten lopen in eiwit van zee boven mijn hoofd wolken in dooiers van geel leven omsloten in kalkschaal van dood…

Heel mijn leven is omsloten door Gods werkende wijsheid.…

Het donker had mij omsloten totdat ik de sterren aan de hemel zag staan. Nu kon ik mijn tocht gaan vervolgen en voelde mij niet zo eenzaam meer, want behalve die flonk'rende sterren scheen nu ook de maan op mij neer.…

je gunde mij die reis door mijn gedachten ze zochten zelf hun plek daar waar geheimen wonen in zoete bosbesblauwe kinderbomen in late zomerzon de liefde verdwaald en teruggebracht tot stilgezet, maar gulzig groen liet jij me schrijven tot gedichten herhalen tot geloven toe met keer op keer doordachte woorden…

Een kledingstuk dat moest verhullen Het weinige op moest vullen Een blik omsloot. Petticoat dragen, Aandacht vragen?…

Verborgen in 't donker Gevangen gezet Omsloten; uterus Gegroeid als kool Ontwikkeld brein Gebroken vliezen Vrij; Kuperus…

Het rood van de bloemvorm nog door vijf groene bladeren omsloten. Wanneer het eerste groene blad zich onthecht krijgt het wonder van de schoonheid een gezicht. Onwetend dat na die schoonheid ook dit leven eens weer zal worden afgesloten.…

Smalle Ee en De Veenhoop spreken op fluistertoon innig tot elkaar baren gezamenlijk een jonge maar sterke zucht die wijdte en verte zoekt over bloeiende velden waait in het dorp Oudega geeft hij de kerk -reeds vele eeuwen oud met een ietwat scheve toch stevige toren- een opbeurende zoen vol jeugdige levensmoed de wind belandt tevreden…

ik neem je mee naar mijn achtertuin daar is de blauwe lucht van jou buigen bomen over je hoofd zwemmen vissen in de lucht groeien bloemen door je heen daar ben jij omsloten door het groen van de wereld en van niemand…

Je borstkas toont geen beweging meer, Weldra zal het zand je hebben omsloten - Maar wat jij dacht en zei in jouw leven Zal ervoor zorgen dat jij voor altijd Lijkt te zijn gebleven.…

Wie was het die ik daar tegen kwam een lichaam zwevend betrad mijn pad akkoorden die ik nog nimmer hoorde beroerde mijn gepijnigd hart Mijn armen omsloten een omhulsel ik voelde de zachtheid van het bestaan tedere handen streelden mijn wangen glimlachend ben ik meegegaan…

In de verte klinkt de echo van de nachtegaal maar er is niets wat ze hoort of ziet ze is door nevel en gedachten omsloten.…

Er blinkt iets Een nieuwe sleutel tot geluk Maar ook een kleine traan van iedere herinnering De deur gaat dicht maar niet van het hart dat dit huis omsloten heeft De deur gaat open Een nieuw begin Geluk & liefde een traan blijdschap Vult de kamer…

Eenzaamheid lees ik in je ogen stilte heeft je hart omsloten gevangen in eigen onvermogen. Richt je blik naar het licht probeer de zon te zien zijn warmte weer voelen. Kijk naar het mooie om je heen dan zal eenzaamheid verdwijnen kan het leven je weer omarmen.…

in nevelen, zacht omsloten dit verkilde hart nog éénmaal stel ik het open als het breken van de nacht want niets zijn mijn dromen die berusten in het lot hun verwachting gaat verloren in het zoeken naar geluk met op hun weg de beklemming van stille eenzaamheid waar in nevelen doorbroken mijn hart verschijnt…

in nevelen, zacht omsloten dit verkilde hart nog éénmaal stel ik het open als het breken van de nacht want niets zijn mijn dromen die berusten in het lot hun verwachting gaat verloren in het zoeken naar geluk met op hun weg, de beklemming van stille eenzaamheid waar in nevelen doorbroken dit hart verschijnt…

Het leven door glas omsloten, wasemt kleurloos. Bevangen door de vorst, rinkelen sprieten bij een zuchtje wind, en kleurt de winter bleek van schrik.…

Vol leven zonder geluid stil omsloten - open voelend vollopen soms sterk gekruid Is het voor hem? voor haar? voor Het Antwoord? De stem, de lach om wat komen gaat? Of omdat iets niet meer bestaat?…

als het kookpunt is genaderd en de stoom de tuit ontsnapt bereid ik drank van verse kruiden terwijl mijn hart naar adem hapt warm mijn handen aan jouw adem leg mijn vragen in jouw schoot verlies de angst om te verdwalen omdat jouw hart mijn hart omsloot…

De landerijen waren omsloten door water en rietpluimen. De min nam plaats achter het valgordijn en de schuifdeur. De wielen van het rijtuig hadden iets wolligs geraakt. Het valwild bleek een kleine knuffelvos, niet veel ouder dan het bakerkind. --------------------- uit: 'Vallen', 2012.…

Omsloten door een laagje roest, liggen in de kern van mijn hart, de resten van een verloren liefde, die alleen jíj nog weer opbloeien laat.…

liefde omsloten door haarzelf kreukelend in slaap van intimiteit in besef van het niets waaruit het ontstaat bedekt over nieuwe lagen van aarde verborgen in zomen van toekomst bedekkend dwalend in gedachten ontluikend in stille sprongen van oneindige lentewinden koesterend en strelend in elkaar opgaand ritmisch bezielend als ooit tevoren…

De narcose van verliefdheid bleek uitgewerkt, hebbelijk werd onhebbelijk,de afstand versterkt Wat eens zo aantrok stootte drastisch af, overduidelijk over,definitief,dus delf ons graf 'Samen' is gestorven,'n wel zeer pijnlijke dood, rest mij folterend gemis van wat m'n hart omsloot..…

Elke ochtend die zijn glimlach deed ontwaken bewaarde ik als liefdesbrief - geparfumeerd met rozen omsloten door een kleurig lint - mijn ogen zogen zinnen vol verlangen en de schoonheid van diep blozen maar het schrift vervaagde tot slechts een punt nog zichtbaar was vanmorgen wiste ik de woorden omdat een ander zijn lippen las…

jij en ik groeiden aan de zonzijde van het vrijgekomen land de nacht viel langs glooiende trechterheuvels enkel ons einde droeg een krans van stenen in de oase van samenhorigheid stapte ik over ijzige dagen en zag hoe vlak keien mijn graf omsloten in de weidsheid van stilte vlak voor het portaal naar een vrije wereld…

De stille nacht heeft mij omsloten en van de wind, die in zachte vlagen over dit land komt aangestreken ben ik mij ineens weer bewust. Het is hier, aan de rand van dit stille donk're bos dat ik mij weer één voel met de bijna verweesde Natuur.…

Hun stammen omsloten met de schors ik hoor ook het ruisen van de wind. Zouden ze mij wat willen vertellen? Ik kan er alleen maar naar gissen. Zijn het verhalen vol van belevenissen van de bomen die staan te dromen?…

De duizend kristallen van het mulle zand omsloten haar tere voeten. Haar glimlach was doordringend haar ogen spraken boekdelen haar hart was vol van liefde Die liefde was…. voor mij.…