Door donker omsloten.
De sterren waren het licht op mijn pad
ik had een lange weg te gaan.
Het donker had mij omsloten
totdat ik de sterren aan de hemel zag staan.
Nu kon ik mijn tocht gaan vervolgen
en voelde mij niet zo eenzaam meer,
want behalve die flonk'rende sterren
scheen nu ook de maan op mij neer.
Het licht aan de hemel verschenen
maakte schaduwen rondom mij heen,
een wonder die ik mocht aanschouwen
omdat met het licht, mijn angst weer verdween.
Zo doolde ik uren door de eenzame nacht
om zonder angst mijn reis te vervolgen,
waar ik aan 't eind de zon op zag komen
en de nacht door de dag was verzwolgen.
Inzender: Janny, 7 februari 2004
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid