Alle inzendingen over Onverwacht bezoek

Ze belichaamt het huis dat haar bewoont van binnen uit verteerd de kamers altijd leeg dragen de sporen niet van onverwacht bezoek Het knaagt aan haar zodat ze 's avonds de treden van de trap doet kraken en troost vindt in zijn echo Soms laat ze de deur op een kier het licht nog even aan voor de kinderen in haar hoofd ze weet dat ze…

Er komt nooit onverwacht bezoek als ik ben opgetut wel, als ik in pyjama loop en sta mooi voor schut. Als ik opgemaakt 't dorp in ga kom ik niemand tegen ga ik snel in slobbertrui is 't dorp van bekenden vergeven. We willen altijd tip-top ogen dàn voelen we ons goed maar is 't niet de uitstraling die er veel meer toe doet?…

een kraan het hoog geluid van liefde fluit een waterstraal die onverslapte aandacht tikt een dronken boodschap in de brievenbus een onverwacht bezoek aan de deur gevonden de zee die door de straten weifelt de zon een onbeholpen minnaar op mijn huid en de doofstomme takken van de bomen in mijn ogen et cetera Tenzij ik jaren op je wachten…

De bel, onverwacht bezoek: een heer die mij verzoekt mee te komen, het moet ik ben gearresteerd maar alleen voor nader onderzoek 'Maakt u het niet erger dan het is!'…

Breekbaar als porselein poreus als craquelé Emoties stromend als golven van de woeste zee Maar van binnen sterker dan de hevigste storm Neem ik al mijn herinneringen met me mee De nachten die komen gaan weer langzaam lengen De afstand tussen ontmoeting en afscheid realiteit Dromen over jou komen me onverwachts bezoeken Maar het wakker worden…

Wat neem je mee op reis of inderhaast bij overstroming bij aardbeving, explosie of bij fel uitslaande brand bij onverwacht bezoek van ongenode gasten Je geld en smartphone in een tasje als survivalkit?…

Zou je uitnodigen maar hebben hond in de pot graag! ben gek op hond…

Daar zit je dan en hoe bezorgd, je sprak afgemat je woorden vlak gingen te keur en te kust maar stelden mij niet gerust wel meer op mijn gemak Je zag er niet goed uit met het grauw al onder je huid en een magere oogopslag zo midden op de werkdag en van de weeromstuit Sprak ik in ongeveer jouw taal maar met een zacht vocaal bracht ik…

God woont ver weg. Ik heb zelfs zijn honden nooit horen blaffen. Ik heb van zijn brood gegeten maar ik verleerde van hem te spreken. Hij schreef mij nog wel eens en vroeg het dan weer: waar is je broer? Wel, zijn Volvo staat hier voor de deur, zijn groot licht gericht op de hemel. Hij gaat juist vertrekken. Van auto's houd ik alleen in…

op onverwachte tijd en plaats onzichtbaar voor het oog maar met een vaart nauwelijks te benoemen, raast en snoeit hij schoonheid plat, velt daarna oude bomen, vernielt het huis, herinnering, bekleedt alles met zijn lelijkheid om twijfel te voorkomen knaagt rustig voort, rooft dan de kracht knakt de wil: geen lieve moeder die hier helpen…

De duiven van Hemzelf veilig Bijeen in de Nieuwe til - Werd onverwacht de eigenaar Bij zijn afwezigheid Door het dievengilde Met een bezoek vereerd - De duiven van de man Waren nogal gewild - En werd de trotse eigenaar Totaal onverwacht getild…

De ontbijttafel is net gedekt als iets van buiten mijn aandacht trekt dat lichtvlekjes op de muur doet bewegen heel subtiel, haast verlegen De balkondeur open ik blij verrast voor deze onverwachte gast, die ik met haar gouden stralen maar al te graag naar binnen wil halen want al is zij niet door de weerman voorspeld ik ben erg op haar gezelschap…

Het mens-zijn is een herberg elke ochtend nieuw bezoek, vreugde afgewisseld met depressie en ook de flits van inzicht komt als een onverwachte gast De duistere gedachte, schaamte en venijn begroet ze met een brede lach ze komen slechts de boel ontruimen om voor jou weer plaats te maken [vrij naar Rumi, een bekende soefidichter]…

'n Uitgestoken hand ontroert 'n Schouder geeft steun 'n Vriendelijk woord zegt alles 'n Kus gemeend geeft liefde 'n Roos gegeven met gevoel 'n Onverwacht gebaar zegt alles héél onverwacht ...…

langzaam komen ze bovendrijven steeds één voor één het is soms niet te beschrijven ze gaan snijdend door me heen veel is er weggestopt nooit meer aan gedacht maar ik heb mezelf gefopt nu zijn ze er, volkomen onverwacht ik dacht dat ik het was vergeten dat ik klaar was met jou maar mijn lijf laat me weten dat ik nog steeds van je hou…

embryonaal gevouwen werd ik wakker warm gehouden door het witte dekbed versterkt door de kat in de schoot gelegen en de poes vond knieholten telefoonstekker uitgetrokken eerste beker koffie smaakt goddelijk zelfgemaakte tonijnsalade op wittebroodballade, tongstrelend wandeling in onverwacht zomers park trok mijn jas uit, stroopte mouwen…

Ongemerkt ben je Uit het zicht Verdwenen, Door mijn vingers Gegleden zonder me Ook maar een tel aan te raken - Nu woon ik In de lege ruimte Die je achterliet: Ramen en deuren Hou ik gesloten, Doe ze alleen nog open Als jij onverwachts Weer verschijnt…

Dan is er geen geloof meer in dat onverwacht, Maar blijf je alleen maar achter met smart.…

‘k Wilde die dag gemasseerd, bedacht welke vriend, vriendin ik zou vragen En append: De eerste zou reizen, dus kon niet De tweede ver weg, gebogen over buro hij En ik in de zon aan de vaart op een bankje, zag roeiers voorbij, honden waarachter baasjes zelfs één die mijn bankje beplaste Appte vriendin die zelf massage meer nodig…

vele kansen, vele wegen door het lot aan ons gegeven Zomaar onverwachts Zomaar op je pad Als je het niet verwacht…

haar kamer is doortrokken van de geur van lakens die al ongewassen drogen ze schaamt zich voor 't fysieke onvermogen al jaren staart ze hoopvol naar de deur die af en toe de gasten binnenlaat dan voelt ze wat afstandelijke kussen ze speelt de vreugde, maar ze hoopt intussen dat iedereen zo snel als kan weer gaat het wachten is alleen nog…

Soms Betrap ik me Ben ik weer Aan het dromen En zoeken Mijn gedachten Jou op Brengen ze me Naar eerdere Heerlijke momenten Dan weer naar Nog te verkennnen Tijden en plekken Kom je zo Ook eens Bij mij Op bezoek?…

Er wordt gebeld Terwijl we niemand Echt verwachten Ik kijk stiekem En jij gluurt D'r zit weer Een nest Jehova's In de buurt...…

Nee Ik zoek je toch niet op Hoezo dan zoek je mij op Ik drink geen koffie Dus die staat niet voor je klaar Nee Meestal wanneer ik op bezoek kom Breng ik een bosje bloemen Of kom ik met iets lekkers Maar jij geeft niet zo'n gebaar Nee Je komt Meestal onverwachts Je brengt al je zorgen en je ongeluk Blijft nooit al te lang…

In de spiegel zag ik dat ik net zo grauw was als de morgen want er hing een nevel van motregen rondom het huis snel knoopte ik mijn overhemd dicht en haalde een kam door mijn haar maar ze belde al enfin, het gaf toch niets meer we waren versteend tot beelden met de tafel tussen ons in en het dode oog van de televisie op ons gericht ik zou…

Openheid kenmerkt de blikken richting bezoek dat pas na enige aandrang kan beslissen de jas uit te doen, een stoel te pakken. Gesprekken vinden plaats op clichépaden met beveiligde onderwerpovergangen. Na het vertrek wordt een zucht geslaakt in bed en buitenkamers.…

In de gang van mijn leven, hier en daar verduisterd, was jij heel even het baken, dat weer richting gaf aan mijn weg. Als geschenk alleen jezelf, zomaar een bezoekje, spontaan en welgemeend, als mens, die weer voeding gaf aan mijn geest. In de spiegel van je ogen ontdekte ik mezelf en ik herkende het licht door je hart gekaatst…

Niemand kwam er. Hij werd steeds eenzamer En alsmaar bekwamer In het bewonen van zijn kamer. De ramen groeiden dicht Van vet en stof, geen zicht Had hij nog op enig licht Of schemering, een lichtgewicht Werd hij, vel over been. Een kapstok, zo ging hij heen. Alleen en alleen en alleen. Allang toen hij was heen - Gegaan, ging plotseling…

De koningin in Zeeland neergestreken En dus wordt elke tegel, boom en struik De brievenbus en mijn oranje pruik Met spiegeltjes op narigheid bekeken Zo zegt men straks na afloop van het feest Tenminste niet dat zij er is gewéést.…

Met ogen als meetlatten van precies zijn eigen lengte keek hij mij pasklaar in de etalage van zijn avond. Met oren die mij vertaalden in zijn soortelijk gewicht luisterde hij mij tot zijn woorden en namen luisterde aureolen om zich heen cirkels met de middenlijn van altijd zijn schedel. ----------------------------------- uit: 'Letters…