Alle inzendingen over Oorlog avondrood dood

In de schemering, Vallen donkere schaduwen, over de stad heen. hoop en angst vermengen zich, en de nacht omarmt stilte.…

Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo levendig aan of ze weer bestaan niet dood zijn gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo verdrietig aan dat ze niet meer bestaan noodgedwongen zijn dood gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt de oorlogen herleven zoveel verschrikkingen begaan waanzinnigheid ontstaan, verslaan Dichten…

och, mocht u mij toch horen liever werd ik niet geboren om te groeien naar de dood toe, bespaart u mij het kruis van de weg naar avondrood laat mij in de moederschoot…

o, vrouw die eenzaam achterblijft in het verwaaiend avondrood o dood, o stem de nacht is groot en sterk de stem die tussen slaap en morgenrood roept uit het nieuw Jeruzalem.…

de avond heeft haar gal gespuugd in het rood van laatste uren mijn kamer is in vuur gezet door zon gebakken in de muren ik hield de vensters dicht de stroom emoties binnen het enige dat ging bestond uit wat emotieloze zinnen dat waren mails die om hun schaduw logen er is geen licht dat ooit zijn waarheid kan ontlopen ik was er…

Verlangen blijft en ook het dromen van morgenlicht en avondrood, van steeds weer vruchten aan de bomen, van leven tot voorbij de dood, van tederheid en mededogen, van kijken vanuit kinderogen, van Gods erbarmen groot.…

de zon kust de avond... de avond bloost…

Brandend avondrood onvoorstelbaar mooi gezicht siert de horizon.…

je lippen sjansen je ogen smeken je borsten dansen trillend vol vuur hoeveel? mij te duur!…

bomen snoeien kil de lucht in stukjes avondrood vol ontwaakt de maan…

Tussen avondrood en ochtenddouw, komen mij steeds dromen, gauw, soms zijn het mooie dromen, die naar ik hoop eens uit zullen komen. 'k droom vaak van een mooie aarde, waar iedereen elkaar laat in zijn waarden, geen honger wordt geleden, de oorlogen zijn uit een ver verleden.…

Oorlog Door racisme Blank tegen zwart Er vallen veel doden Angst…

Morgen kan alles anders zijn de dag ruikt naar avondrood de hand die gisteren leven vatte voelt de overmorgen-dood begrijp de geur van bloemen proef de kleur van de maan die engelen tastbaar bezingen voor hen die gekleurd verstaan.…

Ons erfgoed is dat wat men ons nalaat, de erfenis van de oorlog een gebeuren wat men haat. Doden ontelbare doden hebben die oorlog tot gevolg gehad, doden die we herdenken. Dat is ons erfgoed en geven we onze kinderen mee. Diezelfde kinderen die geen notie hebben van oorlog en verminkingen.…

Ze liep de oorlog uit tot er geen oorlog meer was. Hij draait nog weleens haar stem haalt een verdwaalde schouder op drijft een lach de woestijn in slaat de traan dood die meezong. --------------------------------------------------- uit: 'Zal ik je wijzen waar ik woon', 1967.…

Oorlog in mijn hoofd ruzie tussen beide ze blijven allen schreeuwen ze blijven allen strijden Oorlog in mijn kop er zijn zoveel gewonden en als dit nog even doorgaat zo word ik straks dood gevonden Oorlog in mijn hoofd ik geef het bijna op en er is niemand die ziet dat ik een slagveld verstop…

na elke oorlog moet iemand opruimen de demonen de laatste kogel het heilige gelijk het opperste kwaad de muren het prikkeldraad na elke oorlog moet iemand blijven op verstikkende zwarte grond om plaats te maken voor het rouwen om verdwenen geliefden de dood van het kind na elke oorlog moet iemand zich vasthouden…

krijsen stille dood het polsendikke bloed verbrandend in de stank van oorlog in dit land zing mee zing mee de zangeres is rood haar lied gaat dood zing mee zing mee…

een fladderende vlinder vlucht schichtig in het avondrood gevolgd door de... vliegende dood ondervindt hij op zijn weg veel hinder geen weerstand en geen kracht de dood komt steeds dichterbij zweeft vol van furie en razernij op zoek in deze enge rode nacht grijpt hij gulzig zonder… hinder mijn hart gebroken, hij was verloren het…

Er is een voetbal finale Ook een oorlog Hier en daar Er is een moordaanslag Op een school Kinderen Er is een voetbal finale De boodschappen duurder Er is een voetbalfinale De olijfolie De wijnoogst is mislukt Er is een nieuwe telefoon En nog wat oorlog En graan en bier En dood Er is een voetbal finale…

kleuren van de dood vermengd met flarden avondrood De waterrand slijpt in mijn land een eindeloze reeks van dagen beantwoord stemloos alle vragen van boerenvolk en adelstand terwijl ik hier beneden rust en het zonlicht mij weer wakker kust Weer boven lacht het herboren land golfjes kabbelen door mijn haren bij de delta wachten de jaren…

schilder weer de luchten in het avondrood botters die op water rusten het getij is dood slap hangen zware zeilen de lijnen zijn gezet als straks de vloed op komt vult zich vanzelf het net geen vis ontsnapt aan het kielhalen mijn dagelijks broodje kan ik zo betalen…

Is dit nou oorlog Die doden en geweld Door deze domme oorlog Word ik gekweld Door medeleven?…

De grote oorlog die we voerden – al wisten we niet waarom – was het bewijs van onze liefde, even onsterfelijk als de veldslag. Want we deden nog de moeite elkaar te overtuigen; slechts zwijgzame onverschilligheid had ons kunnen doden niet de grote oorlog…

Gij zult niet doden, Oorlog is vanaf heden verboden.…

moeizaam sparen gelegenheden genoeg maar emoties laten zich nu niet meer bedaren de liefste dingen zijn ons afgenomen door op afstand te coronen alles wat van waarde is wordt nu door het negeren opzettelijk gemist ik heb je handen genomen samen hebben wij ze gewassen in de zee van onze dromen heb je heel even geknuffeld in het avondrood…

Als het avondrood de hemel kleurt zo wonderlijk, zo mooi en puur lijkt alles zich te koesteren in haar gloed in dit moois der natuur. In vroegere tijden, bij het zien van dit wonder ging men over tot het avondgebed overdacht men de dag, want men wist het kan niet lang meer duren, de zon gaat weldra onder.…

Avondrood zo warm zo zwoel Het mooie strand verlaten en puur Mijn voeten spelen met het zand Terwijl ik naar de horizon tuur Alleen het zachte ruisen van de zee De wind plaagt mijn krullende haren Tranen lopen over mijn wangen weg Herinneringen zullen eens verjaren….…

'k hoor je zingen in het avondrood ' k zie je sluikse haren op je schouders bloot 'k denk eraan hoe je stem mij roert 'k zie mij al door je blik gevloerd 'k vind je een en al een stukje hemel 'k mag je toch zo lekker aards 'k hang een beetje aan je lippen kon ik aan je keel maar even nippen…

Met gesloten ogen volg ik haar boodschap en voel ik het avondrood als de deken die we gaan delen met warme sterren en een glimlachende maan die ons alles gunt wat we naar onze dromen willen meenemen. Waar we weer niets meer zullen denken en veranderen in de silhouetten die elke droom een dansende liefde geven.…