Alle inzendingen over Pont-Uilen

Tuinschilderijen lijken het, die twee vrijwel gelijke Sneeuwuilen, die verbouwereerd toekijken op de gasten van De Pont met blik van nauwelijks gezond Waarvan jij denkt: 'Pardon'? 'Heb ik iets verkeerd gezegd'?…

stonden we bij de pont een hele massa en een vrouw die de Spits uitdeelde en de Metro met een mooi gebaar kwam de pont aanvaren zo vol met mensen zou je wel naar al die gezichten willen kijken en ze soms zoenen maar je wacht eerder op hun snelle vertrek je ziet ze lopen van de pont voor je zelf de pont opgaat en de regen…

De boot is aan maar zij vaart van kade naar kade niet wetend waar aan te meren de kracht van de vooruitgang vast geketend onrust in haar hart doet weten vergeten de pijn moe gestreden laat stormwind razen wolven maken plaats voor een hemel vol sterren in de nacht…

de veerman op de pont belaagt het water keer op keer overwinnen zal hij dat wat zijn vrouw nam rusteloos frommelt hij aan een sigaret hoort de takken in de noordenwind het is kalm aan dek zoals bij hem in huis waar koffie en muziek zorgden voor een thuis onbewogen staart hij het water af dat zijn gezicht prijsgaf…

ik moest opeens naar noord en dacht: ik neem de pont maar kwam niet meer aan boord en keek toen even rond staan wachten leek me niets dat duurde me te lang ik zag daar wel een fiets maar eentje met een stang toen ben ik maar gaan zwemmen het was toch lekker weer ik kon mezelf niet remmen maar doe dit echt nooit meer want wat ik daar…

het gewone vraag me niet wat het is ik weet het wel maar als ik dan een meisje zie met een strikje en ze huppelt de pont op en aan de andere kant de pont weer af tussen iedereen en zo alweer uit het zicht raakt denk ik aan haar met haar strikje voor ik het weer vergeten ben en nu nooit…

En zoveel fietsen die van een pont afkomen in de mist zag je waarschijnlijk nooit eerder.…

de storm en regen sloegen weer tegen de pont gewoon op het IJ…

Een uil om zijn wijsheid vermaard werd geraadpleegd over zaken van velerlei aard. De uil kreeg eens door de raaf een vraag voorgelegd. En de uil die kennis had in de kunde, hetzij gezegd, had hiertoe het eerste recht.…

Uilen weten wat vliegen is. Ze vliegen. Uilen weten wat horen is. Uilen weten wat zien is. Ze horen en zien. Uilen zijn wijs. Mensen die weten wat denken is weten niet hoe ze leven moeten. Twijfelen kunnen mensen wel. Wijzer zijn wij mensen niet.…

ik stond vandaag op de pont naar Noord het stormde en de pont wiebelde ik keek om me heen en in de verte zag ik een ver verleden al die boten die hier lagen al die mannen die hier waren aan het roer en in de masten uitkijkend over het IJ dachten ze aan hun moeder aan hun lief en aan hun dochter wisten ze al dat ze nooit terug…

Vandaag was weer zo'n dag Een hele mooie dag Het ontkennen van de regen en de warmte zonder zon zeggen dat ik weer bij je mag Gister was weer zo'n nacht Benauwde, stille nacht Het steeds maar tikken van de klok en de leegte in mijn bed zeggen dat ik weer op je wacht In mijn armen valt jouw lach Nu deze avond zingt Niets meer hoeft…

naast me op het zonnig voordek van de mudvolle pont over het IJ naar de NSDM-werf v/h zet een middelbaar echtpaar van ongelijke lengte de tanden in een rond sesambroodje gerookte zalm mayo en bieslook daarna lessen man en vrouw hun dorst via het riet in een beker milkshake aardbeien de pont komt aan knoestige vaders in flodderoveral…

in tegenstelling tot wat het woord betekent is deze vogel helemaal geen uil hij is de wijste van het bos maar de uil vindt mij waarschijnlijk wel een uil ik sta hem aan te gapen met heel grote ogen hij schudt zijn kop van links naar rechts heft zijn gat op en vliegt weg ik wil hem volgen maar het gaat te snel weet niet in welke…

de grijze uil draaide zijn kop meer dan eens, zoals hij dat kan zijn ogen vroegen, heb je het begrepen ik echter was nog te verdoofd door de koude vlam, uit een kille steen geslepen, het was het zicht als voorheen heb je het begrepen, vroeg hij andermaal zijn blik was nu in mij gericht hij begreep mijn wezen in zijn taal ja, zei ik, het…

Met de laatste pont voeren ze naar het kleine eiland: de jongen en de man.…

(vraag) Wereld in de nacht in het maanlicht roept een uil om zijn geliefde (antwoord) Ik hoor de uil aan en laat het gebed binnen nacht slaapt zacht in mij…

zal allemaal wel aalscholvers vliegen in de mist over het IJ aalscholver vlieg in mijn armen terwijl de wolken steeds lager komen en ik op de pont sta en nadenk…

Vandaag neem ik de pont bij Wageningen en laat mij, als tevreden passagier, vervoeren door en over de rivier van wal naar wal, maar ik hoor niemand zingen. Een muntje brengt mij naar de overkant. Vandaag geen symboliek in Nederland.…

Maanvale stralen Wijzen de nachtuil zijn prooi Die hem leven doet.…

Het bos is in diepe slaap door nachtrust bedekt zolang de uil waakt…

diep liggende donkere ogen waarmee ze op scherp loeren asymmetrie aan hun oren om liefst alles mee te horen of zelfs nachtelijk gebraak misselijk makend in ballen maken ze niet tot nachtbeest eerder gedraai over hun toeren beperkt afgesteld en in getallen bij extreme gevoeligheden om perfect waar te nemen dwingt tot rust als dagtaak…

met een wijze blik draait hij zijn nek klokje rond en slaat op tijd toe…

we schuilen in het duister een uil duikt geruisloos na jaren en jaren wachten en gaat op, in het zwart…

Dat magische oehoe geroep het raakt me telkens weer. In die aller diepste stilte van de winter nachten hier, is het zo vreselijk indringend en ook haast irreel beangstigend en toch ook mooi. Het klaagt, vind ik, het huilt. Ik weet, het nodigt uit, verschrikt het kleine wild of roept : “dit is van mij”. Dat weet ik best, maar toch,…

Minerva’s uil leek deze week verdwaald De Borealen liggen nu in scheiding Ik ben benieuwd, hoor, wie heeft straks de leiding Wanneer het ergste stof is neergedaald Arib heeft omdat zij de bui zag hangen De sloten van de Kamer vast vervangen…

met een wijze blik draait hij zijn nek klokje rond en slaat op tijd toe…

een uil scheert voorbij op zoek naar een plek om een uiltje te knappen…

Doch op een dag -hij was al oud van dagen- moest deze uil voorgoed de ogen luiken. Athena dacht: ~Dan vraag ik toch zijn kuiken om in ‘t vervolg de nieuwtjes aan te dragen.~ Dat lukte niet en weet je ook waarom? Zo’n kuiken van een uil blijkt oliedom.…

U heeft heel misschien Noch nooit een roestende uil gezien. Volgens mij hoort roesten bij het uilenleven Om de uil rust te geven. Zo heeft de natuur dat voorzien. De natuur bepaalt ook in uw leven, Dat rust roest zal geven.…