Alle inzendingen over Pyramide spel

Proef het zout eens op mijn lippen voel de zandkorrels in mijn haar laat mijn ogen schelpen stralen in een klein, doch simpel gebaar Golf jouw handen door mijn haren raak mijn huid heel even aan steel mijn hart en mijn gebaren laat mij even naast jou staan Geniet van lichtjes in mijn ogen leer daar liefde en eerlijkheid elke zin steeds…

Toen je de pyramide besteeg, miste je mijn hand, je haren woeien los, maar mijn wang was er niet. Je kijkt over het land: in het oosten de rivier, in het noorden een vermoed Cairo; ver westelijk ben ik. Westelijk is het lichter, als bij jou al sterren flonkeren, gaat de zon bij mij nog niet onder, hij wacht op je.…

De Pyramide is de laatste schakel, want ieder ander wereldwonder is helaas voorgoed naar de verdoemenis. Dus is het tijd voor Rotterdams spektakel: Een boer heeft daar een waterstal voor ogen. Zo krijgt hij al zijn koetjes op het droge.…

De nachthemel van Valparaïso Ayer's Rock tot stof verpulverd, de Sfinx, een pyramide, een palmenstrand je huis. Ik leg sterrenhoopjes aan je voeten; diamanten licht dat snel verbleekt bij het stralen van je schoonheid, als ik, na de liefde nog verlegen, oogluikend naar je kijk.…

Fietsen, steppen, rolschaatsen, verstoppertje spelen met de jeugd van toen, ach wat zouden we het nog graag in beperkte mate overdoen. Maar fietsen, tja dat gaat niet meer, steppen dus ook niet rolschaatsen kun je wel vergeten, dat wordt 'm ook niet. Knikkeren, nou ik kom nooit meer overeind, dus dat spel is bij voorbaat ondermijnd.…

zo houden ze vast aan wat eens was, eens geweest is aan het goede, aan het mooie voor altijd geborgen in een kruik, een beeld een vaas, een Pyramide in een muur, of toevertrouwd aan de koude schoot van Moeder Aarde omringd door foto’s brieven vol lieve woorden planten en bloemen waar bijen hun hart op kunnen halen evenals ander…

Geef me het antwoord op de niet gestelde vragen; de opgehoopte hunkering van nooit gestold verdriet. Geen zichtbaar einde tunnelt naar de einder en slechts onnozele kinderen zien nog een opening die nooit werd gedicht. De vraag staat nog open nu de woorden ontbreken die kunnen omvatten het ont-hoopte verlangen naar een zinloos gedicht…

van ouds voor schoon bij was gekozen bij Toetanchamon in pyramide gevonden 'n parfumkruik lavendel in z'n tombe is er de tuin van eden op nageplozen adam en eva namen het struikje mee zonder lavendel voor geur geen leven beseften ze eenmaal buiten gedreven in de olie tegen pijn en zielewee twijgjes maken geesten sereen in tijd kussens…

Zo dit groot monument, dit uitgekozen koninklijk gloriestuk en pronkkleinood, de rijke rotsklomp, kantig en behouwen als een gekloofd juweel, de bergkolos, die dromende onder het marmerpantser de leden rekt, de torenstapeling van duizenden op duizenden getild door honderdduizenden, getuigenis van onbedwongen almacht uitgevierd tot zwijmelhoogte…

ik heb vannacht gedacht verder dan kozijn niveau ik betaalde voor een zonsondergang hield mijn hand niet op de knip ooit schreef ik in mijn dagboek ik heb mijn langste tijd gehad de wens om zee te zijn spoelde af en aan toen schreef ik in mijn dagboek: ik heb mijn langste tijd nog niet gehad nu ik aan de grens gekomen ben de grens van…

Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent? Stel dat dan die wolken er zijn, dan zie je ons nooit meer, da's niet fijn!…

Pyramiden zijn er niet wel grafkuilen uit Steentijd farao's hebben we niet de hoofdelingen Addinga waren autoriteit tempels zijn hier niet wel het klooster Ter Apel maar overal en altijd bewerken boeren het land kweken oogsten uit zand.…

Kolkend is de lawaaiige chaos Harmonie pyramide gespleten en Het Donker regeert. maar wat fluistert de wind in mijn oor? dat de kakofoniemacht straks eindigt… maar hoe? en wanneer?…

Ik hoef de kerstboom niet op te tuigen die 'Piramide van Maslow' bedoel ik want deze heb ik het hele jaar in huis de takken, de naalden vallen niet uit veel pieken heb ik niet gehad wel veel dalen tot ver onder de bodem ik blijf net niet hangen in het fundament biologische behoeften: honger, dorst, slaap, voortplanten want ik eet gezond…

de tuinen en daken schijnen sprookjesachtig wit kunnen je vertellen wie er zoal is langs geweest. het sneeuwtapijt laat sporen na een roodborstje en de kat ze kunnen het niet ontkennen dat ze er even waren... de kat lag nog te loeren het roodborstje zag ik wegvliegen een gebeuren, een verhaal spontaan ontstaan... in 't wit van de natuur…

Leyla huppelt, springt en danst, haar gloeiend gezichtje glanst, haar zingen een melodisch joechjachen, wedijverend met uitbundig schaterlachen. Leyla komt aangewaaid, druk gebarend, armpjes, hoog uitgestrekt, vragend, haar lichaam fleemt, ze is duidelijk moe: “Vang me Tito lief, alsjeblief, pak me, toe?” Haar glinsterende blauwe pretoogjes…

kiezen samen spelen. Wie altijd moeten winnen, spelen het spel niet meer. Worden vanzelf verliezers. Zijn roemloos afgegaan.…

is ben spiegelloos van steen 120 tellen vind ik wat lang het is maar een spel Ik zie haar weifelend bang knipoog en krijg een lel…

Ik krabbel nog eens, benieuwd of vers bloed de traditie van het spel waardeert. (Mijn thee wordt koud.)…

Handen gevouwen blik omhoog verlichte gedachten hemelhoog Vertrouwen behouden niet gevlucht gespeelde woorden lachend gezucht Wijsheid verkregen gevoel gedeeld winnaar noch verliezer spel is gespeeld…

Een prille hofnar streelt de eerste keizerskroon in een speelse tuin.…

ieder min of meer effen oppervlak dienen, mits min of meer horizontaal van stand) het is, als gezegd, een heel oud spel, maar nog steeds veruit het gezelligste…

dolfijnen dollen fijn voor de gein om fijn dol te zijn…

Het spelen met woorden, als lopende akkoorden met luisteren, horen niets en niemand storen. Wanneer men zich aan het geschrevene stoort, het opgeschreven woord duidelijk is, dat men niet hoort hoe het akkoord klinkt.…

de linies sluiten aan en men drijft het op de spits aanval, beste verdediging sport verbroedert generaal pardonneert voetbal naar oorlog de bal is rond vrouwen zijn gemeen maar kunnen niet voetballen buiten spel…

soms speel je een spel met het verkeerde katje ook nog eens zonder handschoenen een kapitale vergissing…

elkaar heel speels beloofd…

Zij schaatst niet tegen de tijd maar met jolijt geluk onder de sterren gravure op het ijs meer speels dan snedig weet dat ik naar haar kijk…

de lichte kamer er spelen mensen een onbekend spel en ze lachen de vraag wie zal winnen wordt eindeloos verschoven in het wit van het licht er kan geen winnaar zijn als ze het bier maar drinken tot ze lachend naar buiten gaan iedereen is zo duidelijk wat hij graag wil wezen dat het scherpe licht geen pijn doet maar afgietsels…

Spelend met taal bouw ik aan mijn gevoel dan maak ik een wereld die ik het beste ken Wil iemand bij me stilstaan dan voel ik me een kind dat buiten spelen mag nog even zonder tijd Is het dan vreemd dat ik dit gedicht zie als een cadeau voor jou en mij gemaakt?…