Alle inzendingen over Schilderde

Verfijnde wijn met een klinkende naam gerijpt onder de zonovergoten wolken och pittige geur sprankelende warmte robijnrood gekleurd van uitgelezen aloude wijngaarden ‘t zoete licht van glanzende serafijnen schommelt in ‘t kristal verwarmt in ‘t diepe dal waar zij aan de groeve opgesteld haar portret schilderde…

Voor Gary Moore hij was de schilder van zijn dagboek elke dag heeft hij geverfd maar hij schilderde met noten omdat muziek toch nooit bederft doopte zijn gitaar in liefde en met dagelijks een grote haal schilderde hij de wereld een stukje leuker voor ons allemaal…

het warme jaargetijde maakte onze lippen een beetje losser hij schreef: het is gemakkelijk aan het begin van de zomer vrolijk te zijn we schilderden vergezichten die steeds weider werden en toen en toen was de zomer voorbij nazomerschaduwen dansten over de omgewoelde donkere aarde we schilderden de gedempte avonden met cyaan…

brandde kleuren in ramen van kathedralen met grote namen en schilderde ons paradijs in glas en lood gaf jij vooral in rood met warme zon ook het intiemste zomaar prijs zij die geloven in boven en beneden hebben gebeden met een hunkerend hart voor blijf ik schilderde en brandde nee niet voor enkele reis wil jou ontmoeten in de ramen…

En schilderde vrede tot een feit. Ik tekende mensen hand in hand. En ik schilderde heel royaal de wereld een klein stukje mooier voor ons allemaal.…

Schilderde mij af als witte man op zwarte berg liet mij voorbij glijden over regenboog vol kleuren rijden verfde mij zorgvuldig als groteske dwerg op groene heuvels naar beneden naast de spiegelgalerij schilderde mij terug in dure, fatsoenlijke kleren tussen rijke meneren in hele chique wijk liet mij voorbij flaneren voor vergeten…

mag ik de nacht verdoeken nu jouw licht mijn waarheid is gaan schijnen ik was alleen kon geen kant meer op jij leek de weg te wijzen schilderde een opening volgde stil jouw pad samen hebben we de wegen afgelegd in kleuren omgezet maar iets bleef onbesproken de spoken van de nacht in zwart zijn er nog steeds elkaar geluk beloven…

ik had je zo graag in in mijn armen willen drukken om te kunnen zwemmen in tranen die jij op het raam schilderde zoals beschreven in de ongeschreven roman die roerloos op tafel ligt…

hij vroeg zich af, waarom het nacht was en hij in duisternis de maan schilderde boven wolken, ondoordringbaar onheilspellend boven de slapende stad.…

Een winterlandschap schilderde je vanaf je hand in de verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand liefhad maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten.…

we ademden helderheid uit toen we woorden schilderden in aardse tinten we zagen de weerkaatsing van het licht op de veren van de strandleeuwerik niets was meer hetzelfde in een zee van licht na een onvervaard vaarwel…

Daar schilderde hij gauw een scheurtje bij.…

ik tipte vlindervleugels wit tot korenblauw zij kozen kleuren van de hemel wolkten speels en trouw ik palette vele combinaties schilderde met dunste kwast toch heb ik nooit het echte fladderen op linnen vastgelegd…

een veld met zonnebloemen doet me denken aan Vincent van Gogh hij schilderde veel in drie tinten geel ze werden bewonderd en dat worden ze nu nog zonnebloemen een symbool van kracht een inspiratiebron ze volgen de zon zo vrolijk en stralend mooi met hun zongele bloementooi…

De spiraal van het heelal heeft geen begin en ook geen einde. Het begin is tot op heden ongekend, al gaan we miljoenen jaren ver weten niet of er nog zoveel Jaren voordien waren. Telkens weer nieuwe ontdekkingen Is het gas of een meteoriet of toch weer enkele zonnestelsels ergens ver weg in een Melkweg. Een verdoken planeet lichtjaren…

de clown keek in de spiegel en zei wat zie je er belabberd uit en schilderde zichzelf maar weer een rode snuit later in de voorstelling zagen de mensen niet hoe hij van binnen huilde en het verdriet verborg achter steeds weer een andere lach alleen het kleine meisje was het die het zag…

met hoeveel kleuren ik ook schilderde moest het roder met paars om angstvallig vast te houden aan wat teloor ging overtuigd van ons zijn kneedde en modelleerde ik tot de oplossing willoos verpulverde onder mijn handen reikte ze toen naar de schaduw van de maan alwaar ik blaren danste op mijn voeten om het leed te stillen…

De vorst bedacht een wit tapijt van gras en schilderde met rijp de hoge dennen. Van verre klinkt over de heidevennen een roep die helder kaatst over het glas. Ik kies het pad voorbij het stille bos. Nog even puur…, dán gaat het vuurwerk los.…

Bob Ross liet ons de einduitslag al zien Hij schilderde vooral graag met Sap Green…

tussen de keerkringen in het felle gele licht woedt bruut geweld een handvol rijstkorrels ruilen voor een stuk papier onder de tropenzon kneed jij planten en aarde tot verf op inpakpapier de schildering van je bleke gezicht omlijnd door donkere tinten wat oorlog met mensen doet…

Blauwer Dan de lucht kan zijn Schilderde hij zijn hemel Verdwaalde bladeren Keerden niet weder maar Gingen voor anker op het doek Geschilderde tranen Vielen sporadisch uit Het zich verspreidende wolkenveld Het lege Vulde zich met emotie Vloeiend uit een versleten penseel Een engel Zag tot zijn genoegen Hoe hij zijn inspiratie…

als ik de wereld in mijn hand kon houden, dan nam ik een zachte kwast en schilderde ik steeds een stukje over, dat deed ik dan samen met jou, das zeker ja, dat staat vast, die kwast doopte ik dan in liefde, en deden wij samen, met een hele grote haal, de wereld veranderen, in een stukkie leuker... voor ons allemaal.…

RADEN MAAR een werkeloze kunstenaar staarde zich blind op het witte doek alles was al geschilderd en de musea waren vol hij schilderde het doek oranje en vond opnieuw het wiel uit en zei wie raadt wat het is mag het voor een ton hebben toen kwam er een hooggeleerde Tibetaan die zei het is een stukje zonneschijn van mijn kleding en beroofde…

je schilderde al op papier een kleurtje hier daar een schaduw voor accenten in letters kleurde je momenten de warme vormen van je hart illustreerde je vaak heel apart soms was er geel van woede het rode streepje van je haat dat paars werd in je ogenkwaad overging in groen en blauw van luchten het zuchten en dan een…

Schilderde rood hart om bed, een halve maan rechts bovenaan tekst van poëzie in geel en veegde wat, toen veel. 'k Liet 't zien aan mijn vriendin zij 't hare.....…

Een sereen winterlandschap schilderde je vanaf je hand in verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand lief had maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten hield de radiostilte het zwijgen aan totdat alles verdween in absentie en wat de dood…

Een sereen winterlandschap schilderde je vanaf je hand in verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand lief had maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten hield de radiostilte het zwijgen aan totdat alles verdween in absentie en wat de dood…

wij hebben samen stenen huizenhoog gemetseld jij gaf opening met grote ramen op de zuidelijke zon ik schilderde de muren met je lach en alle kleuren van je ogen jij zong muziek in de verlichting sfeerde warm de vloer wij herschiepen de tuin tot paradijs waar jij eva en ik adam weer kon zijn…

hij heeft er gewoond, gewerkt tussen de bloemen en de bomen Hij liet het niet alleen bij dromen over zon en licht Hij schilderde meer dan een gedicht tubes verf z'n woorden Bij droog weer in z'n tuin bij zijn vijvers .......te vinden De vrouwen die hij er beminde zonder verblikken, verblozen Vandaar....…

ik componeerde jouw beeld uit mijn hartmuziek toen speelse tonen uit de hoogte kwamen sprankelden je ogen in een passioneel meeslepend bewegen danste je de melodie waarvan ik de ronding in contrasten schilderde op het doek weergaloos waren je passen in een met mes beschreven uitdaging ik zie je nu komen op de boulevard…