Alle inzendingen over Sneeuwklokje

Gevallen sneeuw echter: Geen klok te zien!…

vers gevallen sneeuw bederft de vroeggeboorte van ons sneeuwklokje…

Sneeuwklokje ontwaakt Voorbode van de lente Ostara verwacht…

sneeuwklokje opent laat zich leiden door de wind luidt lentebal in…

sneeuwklokje vertelt: ik kom u lente brengen waarom zo ijzig?…

Een sneeuwklokje zingt de lente al tegemoet; dat maakt mijn hart blij…

De winterwolken zwellen aan met de herfst is het voor nu gedaan sneeuw valt langzaam naar beneden een witte kerst is lang geleden het sneeuwklokje laat zich weer eens zien dit schouwspel is iets van toen we hebben het lang niet gezien dat alles was bijna iets van dien maar witte kerst is toch gekomen al komt het sneeuwklokje uit mijn verre…

(senryu) moedig sneeuwklokje lacht machtige winter uit met koket rokje…

ik wou dat ik een sneeuwklokje was ik zou mijn kopje pas na kerstmis omhoog duwen wat zou ik me onder de grond verkneukelen…

sneeuwklokje mooi wit wat bevroren door koud licht vecht zich opnieuw los recht zich op vanuit het mos hoofdje naar de zon gericht…

Schuchter werkt het prille groen vanuit brekend zand naar ’t licht waar het leven tot in volheid knopt als serene schoonheid zich ontpopt dat zich ned’rig naar d’ aarde richt haar pracht buigt zwaar de ranke steel en teer bloemt zij haar blad'ren wijd die puur van kleur het hart ontbloten wit/groen gerokt; de kern omsloten.. zaden voor ‘…

slaperig bolleke, vol in stilleven gehuld levenskracht ontloken, rank slank lenteklokje vol in wit gestoken, en groen gevat, verlok je grijzig grauw verslagen, van blije hoop verguld…

Een groene spriet met wit gebogen hoofd Kijkt, maar ziet het niet Heb het toch beloofd dat we zouden baden in het lauwe water emoties zijn geladen een herinnering voor later ’t is zo cliché rode roos voor lief Ik wil met je mee en ook hartedief Een groene spriet met gebogen hoofd Kijkt, maar ziet het niet, Ik heb nooit in jou geloofd…

verhalen Maar echt die stralen voelen Dat kent sneeuwklokje niet Dus blijven klokjes hangen Gewenteld in verdriet Tot op een dag de zon toch schijnt Haar blaadjes zacht verwarmen Fier komen klokjes overeind Haar mooie zon omarmen…

Nog is het winter speelt de wind in het ultieme filigraan peilt het licht het donker van de zilverspar bloeit de winterheide rilt de ruwe berk bengelt al het sneeuwklokje kijkt het nestkastje uit zijn eenoog mij koolzwart aan…

langs het mossig muurtje blader ik het najaar door vuur de wilde wingerd aan vlammen zal zij stil zal ik staan mijn leeggeroofde armen zullen kraken onder vallend hemelglas tot het sneeuwklokje witter oogt dan wintergras houd ik een stille wake…

Geduldig wachten wortelstok, zaad en bloembol; slapen vleermuis, korenwolf en egel in hun hol; in stilte groeit het lam in de ooienschoot; enkel het sneeuwklokje geeft zich voorzichtig bloot.…

Als in een winterlandschap eensklaps een zonovergoten deken de aarde omhelst heb ik het gevoeld hoe het zou kunnen zijn een nieuw begin opstaan als een sneeuwklokje lengende dagen licht over de bedreigde aarde een droom van vrede ik heb het gezien een zon die blijft schijnen een witte duif die opvliegt en de aarde die zich…

nog even en ze klinken weer de sneeuwklokjes het geluid van hoop…

als een natuurlijk blad vlinderen op de wind in de zwaarste storm het sneeuwklokje dat zich een weg weet te banen door de ondoordringbare aarde als de merel, de klanken, de reikwijdte van haar toverfluit verstaanbaar, vol van waarde de sierlijke schelp een symbool van vertrouwen voor wie haar treft als de rietkragen wuivend in…

Ik zou mijn kop boven de grond willen steken me koesteren in het volle licht zonder angst voor de sneeuw of de koude Maar ik ben geen sneeuwklokje Ik zou mij hoog in de lucht willen verheffen groots zichtbaar draaien en buitelen zonder angst voor de wind of de zwaartekracht Maar ik ben geen Jonathan Ik zou mij vrij aan de wereld…

sst, het klokje tikt aan de rand van de zaden die op springen staan…

Ach klein klokje, winterklokje, in jouw sneeuwwit lenterokje sta je te trillen van de kou. Telkens valt er vlok na vlokje, ijskoud op jouw frêle bouw. O wat schok je, o wat knok je nu de storm zo blaast naar jou. Ach klein klokje, lieflijk klokje, bijna ga je van je stokje, maar jij geeft niet op zo gauw. Fier vecht jij je uit dat hokje…

Breng me naar de zomer Zet de lente in m'n agenda En stuur die uitgeprocedeerde winter onmiddellijk terug naar Alaska Laat de meisjes weer fladderen Serveer vlinders - gebakken of gestoofd - Laat de jongens weer dartelen Zon, maak het licht in m'n hoofd Te langzaam tikt het sneeuwklokje Te sterk is nog de maan maar dankzij…

Hoe teer uw sneeuwklokje beweegt bij het trager zuchten van de wind zwak zonlicht haar kracht hervindt waar het lentezicht erachter leeft plots dagen krokkussende kleuren narcissen ontpoppen wit en geel bij de bosjes treurt geen gekrakeel zoiets zal hier vast niet gebeuren tussen bloemen heerst altijd blijheid staat in natuurwetten beschreven…

Doch, even broos als het sneeuwklokje zijn de getekenden, zie ze schuifelen achter hun rollators, weerbarstig is hun pad als was het een modderige steppe. Februari wakkert de winter aan en eens de vrieskou het land inneemt krassen kraaien van afscheid nemen en menige grijsaard wordt gesprokkeld.…

Wit sneeuwwit wit van ei witlof netjes in een rei bloemkool wit van het oog meringue sneeuwklokje madeliefjes in de wei wit hemd wit kleed wit van de pijn trouwen in het wit zwart kool raaf braambessen kraaien zwarte das zwarte auto bv passat ebbenhout zwarte beer zwart pak zwart van verdriet trouwen in het zwart zwart-wit schaakbord…

Langzaam ontwaakt de wereld Uit een diepe winterslaap De eerste blaadjes aan de struik In de woelige aarde een krokus in de dop Maar eerst zien we het fragile sneeuwklokje Zo maagdelijk wit, zo rein en puur Als het hart van het kind Dat spelen wil in sneeuw die niet meer is De grote mensen spelen hun eigen spel Met harten van…

De oudste zag de sneeuw als een teer wonder Ik neem het mee dacht ze, 't is zo bijzonder 't Is net een sneeuwklokje of madelief Dat sneeuw een kleed is, werd haar nooit verteld Waaronder leed schuilt dat onzichtbaar smelt…

Tusen kale aardkluitjes parelt slechts één sneeuwklokje. Het weiland is leeg, omheind door prikkeldraad vol plukjes schapenvacht. Stukjes houtskool liggen door het bos verspreid: vergane eikels!…