Ik wil zijn..
als een natuurlijk blad
vlinderen op de wind
in de zwaarste storm
het sneeuwklokje
dat zich een weg weet te banen
door de ondoordringbare aarde
als de merel, de klanken,
de reikwijdte van haar toverfluit
verstaanbaar, vol van waarde
de sierlijke schelp
een symbool van vertrouwen
voor wie haar treft
als de rietkragen
wuivend in vrijheid
verbonden met de wal
de weerklank
over de indrukwekkende bergen
voortgaan als de rust in het dal
*
mijn eigen ik
mijn eigen lijn
mezelf zijn
Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 16 januari 2012
Geplaatst in de categorie: emoties
Wat is dat moeilijk te aanvaarden dat we dan ook fouten maken, dwars zijn, koppig ooit en hard...maar zo is ons leven...
Knap verwoord.
Mooi gedicht!