Netgedichten

netgedicht (nr. 42.043):

vervreemding

alsof een ander
in mijn lichaam woont
en ik vanop afstand
de boel in de gaten hou

ik ben er wel
maar toch ook niet
en niemand die dat ziet

weg willen
toch blijven zitten
als versteend

antwoorden
op automatische piloot
mooi kader, lekker eten
neen dank je geen trek

iedereen is druk
niemand is zichzelf
maskers op en lachen

volgend jaar weer?