Alle inzendingen over Standbeelden

Hij was het standbeeld in het park bewonderd of uitgescholden zijn hart was thuis De mensen liepen hem voorbij of keken hem strak aan zijn hart zat in een kluis. hij was het standbeeld in het park.…

vandaag, te weten hedenmorgen wordt in Avericht een standbeeld in brons onthuld het is ter mijner ere opgericht het was niet mijn wens maar sta daar nu verstild te wachten onder een wit laken verhuld dagen lang heb ik moeten poseren opdat het dorp tot in einde van dagen mij kan vereren na een treurige mars van de fanfare…

Het standbeeld stond gemarmerd leeg met stalen trekken genageld aan de grond voorzien van sokkel geheel gekleurd door grauwe vlekken te kijken met een blik van wazig steen niet naar mij maar door me heen…

Het is onrustig in het land Er worden standbeelden beklad…

Gij hebt hem eeuwenlang gediend waardoor gij 'n standbeeld hebt verdiend neen, niet zo'n standbeeld stijf en stug met soldaat of krijgsheer op uw rug maar een beeld van u in volle glorie een steigerend standbeeld, potverdorie!…

getekend door de tijd weliswaar goed gespeeld maar tóch... 'warmte vergt jaren groei' schreef de dichter Willem Hussem ooit eens en inderdaad is hout onontbeerlijk voor iets van warmte suggestie is veelzeggend en verwarrend vooral en het zet je dikwijls op het verkeerde been zo ook dit gedicht hoop ik…

Een levend standbeeld lijkt geen spieren te hebben – voor ineens een nies.…

Kijk maar naar een held van vroeger, zijn standbeeld, ach -- wat een misverstand!…

Daar sta je in de zoom van het park Je kleur is zo intens volmaakt Spierwit in glanzend transparant Je guitige ogen laten zich dwalen Langs de mensen die bij je stilstaan Wetend dat ze je bewonderen Daar sta je in de zoom van het park Het late zonlicht gloeit over je schoonheid Je laat je koesteren in beeldend wit Je handen zouden willen…

Er zijn soldaten die voor de eerste kogel de vlucht opslaan. Er zijn er die ook dood nog rechtop blijven staan...…

Ik hoef geen standbeeld nu ik niet meer leef 'k wil ook geen bloemen op mijn vers gedolven graf valse tranen hoeven er niet te vloeien toen ik ze nodig had zag ik de vrienden niet die mijn huis of nummer niet meer wisten jij had mij in de palm van je hand maar liet mij wegvloeien zoals de zee haar weg naar de horizon terug…

Uit de mist staat een nieuw standbeeld op, dat kijkt met minder verwondering naar alles. Het is al behoorlijk verweerd door wind en regen en staat zwaar in het nu herfstachtige weer.…

ze is zo sereen, zo onbereikbaar in haar najaar ze doolt door haar voorjaar legt besneeuwde vingers in haar moederschoot lachend als een zomerkoningin en verdriet hebbend in het winterzonlicht…

ze staan daar maar in weer en wind iets te verbeelden in zoveel standen maar verstild (ik heb met ze te doen)…

En langzaam kruipt het mos over ons standbeeld heen. -------------------------------- uit: Sphinx (1946)…

In de lege stad ben ik een levend standbeeld – ik voel me half dood.…

Roerloos staat hij daar de stil vissende Reiger Standbeeld aan't water…

het standbeeld zelf zal mooi worden, misschien nog mooier dan de liefde zelf.…

Dat laten wij u met dit standbeeld weten, Wij Grünenthalers barsten van de spijt.” Omfloerste blik, gezicht op aangedaan, Maar tevens bezig munt eruit te slaan.…

Hele dagen staat hij daar onbewogen met een hand voor z’n ogen op de punt van het havenhoofd staart in de verte naar de zee die hij eens levendig bedwong nu alleen nog stil observeert een tijdlang ga ik naast hem staan staar mee naar de nu zo kalme zee met alle gedachten op oneindig zijn we even twee standbeelden…

Dit stille standbeeld zal zijn als herinnering aan wat je hebt gedeeld, geweven tot een teken van eeuwige verering, als je ooit moet gaan.…

Daar sta je dan blootsvoets met zware voeten in stedelijke betonnen wildernis slechts gekleed in lendendoek standbeeld van een antiheld strijder voor gelijkheid stil versteend in stille dromen te glanzen in het duister de blik op oneindig de tepels getooid met vogelpoep een blauwe vlinder op jouw linker oor beeld van toen, beeld van…

Schouders van albast Venus met armen Ademend standbeeld Uit Griekse tijden Levende godin Alleen jij kunt me warmen Alleen…laat me erin !…

Standbeelden, stille getuigen van een verloren verleden; versteende gedachten, staand in het nu, het heden Feilloos weggevaagde geschiedenis, rondwarend in een oorverdovende stilte, zichzelf aanhorend bij gebrek aan aandacht.…

er was geen begin in het licht dat je geboorte krijste je verzoop in zeeën van herinnering nooit heb je de kust kunnen bereiken waarop jouw leven zich kon ijken het palmenstrand rotsen aan je rechterhand je standbeeldde een vorig leven…

of zullen standbeelden ons blijvend doen herinneren: een beeld geven van ons denken van weleer * een in brons gegoten beeld van een koe, aangeboden door de fokkers van het Friese Rundvee.…

Johan Cruyff Mijn nummer 1 Voor altijd een fenomeen Binnen en buiten het veld Was Johan mijn held Maradona Cruyff Pele die drie Je zit voor altijd in ons hart Nu is het wachten op een standbeeld in Betondorp in jouw stad…

Als een wankel standbeeld, nog net niet omgevallen, sta je daar. Dronken en vloekend op iedereen. Maar niemand wil het horen, je bent en blijft alleen. Ooit was het anders, dat is te lang gelee. Met een gewist geheugen zwalk je nu naar de plee.…

Mijn uiterst slimme zwager uit Delfshaven heeft soms een ongekende scheppingsdrang Het standbeeld-verven kwam door hem in zwang Hij dacht dat Hein zich bezighield met slaven ‘In Zuid’, zegt hij, ‘is ook nog wat te doen. Daar staat waarachtig nog een beeld van Coen!’…

Een standbeeld voor de heren van Normaal. Ik snap het niet, ze pijnigen je oren. Ze zuipen bier, ze crossen met motoren. Ze blowen en ze maken veel kabaal. Mijn vrouw roept uit de keuken: ”Wat is høken?” Ik neem een slok en zeg: “Wat...wil je neuken?”…