Alle inzendingen over Toverspreuk

de prins nam een kikkerslof mee hij vergat het glazen muiltje assepoes zit wenend bij de haard de reus at de gelaarsde kat op de toverspreuk, die was verjaard een markies zit nu met muizen sneeuwwitje dook in bed met de dwergen haar prins had de verkeerde Tom Tom hij hokt nu samen met Dorenroos . marion spronk | 7 maart 2009…

Kreet aan mijn spiegelbeeld Bollekes schrijf ik al Tijden niet meer Maar met de toverspreuk Hexasyllabius! Moet het toch echt weer eens Lukken dit keer…

Moeder heeft mij uitgerekend om uit haar talud te varen levend boegbeeld, ik lijk sprekend, elke dag en alle jaren meer dan op mezelf te lijken kan haar ziel niet overstijgen moeders ogen kunnen kijken in de erkers van mijn eigen dreigt het leven soms met breuken pijnen in barre barensnood fluister ik haar toverspreuken als druppels water…

Eens zullen alle gewenste minnaressen hun passie tonen...…

Er was eens een heks in het Noorden Die een zwarte toverspreuk hoorde Ze zond heel gezwind Veel licht met de wind Dat alle duisternis doorboorde…

Gedachten overstromen, de steen waarop ik sta Eén been opgetrokken met ingehouden adem Het andere is vochtig van het woordenvolle water Lucht loopt uit mijn longen Het water wijkt terug Eén toverspreuk voldoende Eén woord tegen alle…

Met de stilte als de laatse bongenoot staan ze naast elkaar met ogen die alleen verschillen bekijken en haten wat niet verandert omdat ze niet meer geloven dat hun woorden en gedachten alleen met angsten en toverspreuken wapens zijn geworden.…

Op een knopje kunnen drukken of een toverspreuk weten en voor hun roofdierogen in rook opgaan. Maar is het weer zover, dan blijft hij als aan de grond genageld staan. De grijzende gezichten, het getreiter en tot slot de vuisten... Er is geen ontkomen aan.…

Als je wilt leren om een toverspreuk te schrijven, op een bezemsteel te springen, volg dan een opleiding in heksenkringen. Belastingtechnisch wordt dat extra leuk.…

Een hemel als een hangmat, met één enkele vingerknip baarde de ochtend een woordeloos bestaan de zuiderse tijdsbeschouwing is uit de wandelgangen weggewarreld, seizoensgeschiedenis uit de bomen geschud zwijgplicht formele roerloosheid toverspreuken van stille inkeer is alles wat rest en jij in je vermiljoenrode…

Geen toverspreuk tegen de vibrerende onrust. Mijn hart klopt door jouw chique verschijning. Mijn hart blijft kloppen door jouw betovering.…

Ik ben weer alleen en mijn eenzaamheid lijkt op jou als jij verdwaalt in onbereikbare dromen waar woorden je betoveren en toverspreuken je niet meer wakker maken zolang ik spreek.…

Het wou haar vatten in een klankgedicht, haar naam vercijferd tot een toverspreuk: ontkenning van gemis en van zijn plicht, bazeltaal met intellectuele jeuk, perverse onderstroom, dat maakt het leuk. Het voelt haar nu, het helse dat ze is: der minne eenvoud heet gewoon LAIS.…

Als volwassen kijker schrompel je ineen als door een toverspreuk, terwijl er volop ruimte is op rechts. Beiden genieten met gesloten ogen en je wordt als kijker uitgenodigd om het rijpe fruit te verwennen. Één sprong naar voren en klem je vast aan de voedzame driedubbele rondingen van de lekkerste vrucht op aarde.…

verleden week vond ik een versteende geliefde tussen wat geuren van gisteren die het liefhebben verleerd was in nevel verpakt de decoratie van een stad zeven gedichten heb ik geciteerd ze verrees niet huilend heb ik het karkas omarmd de lippen gereinigd met toverspreuken maar de leugens bleven de sporen van de tijd gevolgd toekomst bleef…

terwijl de sneeuw verliefd voor 't venster danst spreekt hij met tere kleuren de tinten sterven uit op het einde van zijn zinnen lichte lettergrepen als zangerige toverspreuken de rustgevende klanken voelen aan als een zachte warme knuffeldeken ze voeden mijn honger naar tederheid woorden zo dun zo breekbaar zo vluchtig als meeuwensporen…

verleden week vond ik een versteende geliefde tussen wat geuren van gisteren die het liefhebben verleerd was in nevel verpakt de decoratie van een stad zeven gedichten heb ik geciteerd ze verrees niet huilend heb ik het karkas omarmd de lippen gereinigd met toverspreuken maar de leugens bleven de sporen van de tijd gevolgd toekomst…

Was ik verdoofd fluisterde jij intiem zacht was het een toverspreuk ondervond ik jouw ware kracht. Was ik gehypnotiseerd mijn controle was zoek zonder stimulansmiddelen had jij mij totaal in jouw macht. Het waren jouw ogen terwijl je spreuk is uitgewerkt rest mij het enige beeld dat ik ongecontroleerd thuis zit van slag.…

Ineens heeft alles weer zin zeiden zacht Lippen lijzig zwijmelend in zijn oor En gingen voor zijn levensdoel door Toen hij ze zoende op een nacht Omdat een gevoel van zomerzotheid Hem drogeerde met een zoele waas Hartstochtelijk over zijn wilskracht de baas Als door een toverspreuk geleid Dook hij haar balzaal naar binnen En bracht zoals…

ondanks mijn jaren ben ik kneedbaar deeg ik hef mijn staf naar hen die minzaam lachten, breng met een toverspreuk hun val teweeg, maar mis een alibi, ik ben verdachte…

verleden week vond ik een versteende geliefde tussen wat geuren van gisteren die het liefhebben verleerd was in nevel verpakt de decoratie van een stad zeven gedichten heb ik geciteerd ze verrees niet huilend heb ik het karkas omarmd de lippen gereinigd met toverspreuken maar de leugens bleven de sporen van de tijd gevolgd toekomst…

ik ben een stoffige ikoon in een donkere kapel, waar geen mens naar omkijkt of soms een oude priester met een bestofte mouw, wijwatertranen en geheime toverspreuken om god te manipuleren, wat al eeuwen mislukt…

woorden, wierook, zwaveldampen klanken, kleuren, toverspreuken, niets, nee niets helpt een mens bij het laatste, bij zijn uiterste vragen, hij is alleen, zo alleen of moet hij toch leren geloven in een ware, echte god?…

Malum, spurre, herik en duist Klinken als een toverspreuk Eppelijn klinkt ook wel leuk Als naam voor een of ander kind 't Is boeiend wat mijn tuin behuist. Als ik in mijn tuin blijf hangen Ben ik gelukkig als nooit tevoren 't Is onkruid voor de professoren Zij zijn door Latijn verblind Mijn tuin laat zich daar niet in vangen.…

voorjaarsgeel voor hem alleen, trots aan haar zij hoe paradeert zij in het lot van iemand anders van haar geheimen nog niet uitgerust, van binnen vrij Zou zij me roepen, ik haar horen en ik me om gaan draaien dan zou haar stem en aangezicht als van een vreemde lijken Ik ken de wereld in een straal van zeker zestig mijlen, toverspreuken…

mijn staat van leven laat mij zijn, laat mij liefhebben de klank, het spel – niets is te veel het ritme uit verre landen vrijheid in het verschiet het leven als spel – zoals ik het zie in stilte groeit een zachte kracht als een toverspreuk, een wereld die lacht een vlam die door de ziel gaat waarvoor woorden niet bestaan het sein van…

Een gebroken been had Balders paard, Odin heelt Balders hengst: Bot groei aan bot, Been groei aan been, Laat het zijn als gelijmd, een gelijmd ledemaat!…