Alle inzendingen over Treurnis

treur om de jaren die voorbij zijn en nooit meer terugkeren, ik treur om al die nutteloze acties met zoveel doden tot gevolg, ik treur, omdat er een vader zijn kind liet sterven, vergat het af te geven op de crèche, ik treur, maar kan er beter mee stoppen vooraleer ik de wereldbol op mijn schouders draag, maar een beetje minder treurnis…

Westhoek, vergeten land Waar de poëten wonen Samen met hun demonen Stikkend in ‘t Vlaamse zand Stemmen als Brussels kant Dichten op zachte tonen Zingen van doornenkronen Ieder kruis jankt er en brandt De Leie is een Eufraat Een Tigris stroomt er niet De Hof kent men van horen En zeggen, niet van zien Daar waar het godslam blaat En…

In de lente met het eerste groen is mijn leed geboren nu geven de bladeren schaduw en doen hun ruisen horen en mijn leed leeft sterker als toen en het zal niet welken met het welkend lover, het gaat niet over 1926…

huilend denkt hij na over vriend en familie, die hij niet meer heeft…

Ontwaakte dag, Met droeve ogen en voeten in de kou. De tijd gaat onmeedogend Van helder weer naar grauw. Onmetelijk ben ik alleen Met droefheid om me heen. Waarom is alles grijs Zelfs dit aardse paradijs?…

De eenzame treurwilg, Aan de rand van het water, Treurt in de stilte, Met zacht gefluister, Van ritselende blaadjes, Wiegend in d’ochtendbries. Ik luister in de stilte, Naar ’t verhaal van, ’t Lied van geliefden, Elkaar nooit liefden, Alleen zagen. Gescheiden, Door tijd en ruimte, Tot in d’eeuwigheid.…

Wie dat nachtzwarte gevoel nog nooit heeft gehad -- kent mijn treurnis niet.…

Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen zolang de kerstboom in de kamer staat.…

Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen zodra de kerstboom in de kamer staat.…

Theo Treurnis is mijn naam en nee, ik wil dat niet.…

melancholie is de zachte treurnis om het gemis dat nog zal komen ginds in een zweem van mist hangt het al pijnlijk in de bomen…

De dag is druilerig en dof begonnen de vogels zijn zelfs stil geslagen de stilte is beklemmend en zwaar de stenen lijken iets te fluisteren je legt je oor te luisteren maar je hebt het allemaal al eens gehoord het nieuws blijkt oud en grijs…

omdat gedichten soms zó snel weer zijn vergeten omdat je toch nog altijd kunt verdwalen omdat de weg terug dikwijls geplaveid is met scherven omdat scherven volgens overlevering geluk brengen omdat je het geluk zelf zal moeten koesteren omdat je niet moet verzanden in treurnis omdat je treurnis ook kunt wegmoffelen in de kruipruimte…

Het is een vreselijk hondenweer. Ik sta voor een beslagen ruit, en denk: "vooruit, het moet maar weer." En laat mezelf uit.…

In de hondsdagen, ruimschoots voor de herfst zijn de etenswaren op hun bederfst.…

Ik ben te dom, ik ben te dik Ik ben in niets een kei. Ik spiegel mij aan iedereen Maar wie spiegelt zich aan mij?…

Mij kwelt deze dagen de eerste lichte vorst. De zomerkleren weg, weer het wild gepruts met knopen, oorwarmers sjawls en wintermaand en elke dag weer stamppot met Unoxworst. De vreselijke regelmaat der dingen; Ik kan een golf van walging niet bedwingen.…

Een Berliner bol mag niet geconsumeerd, Duitse Herders moeten het land verlaten. Moeten Herdwickschapen straks Hollands blaten? En wat als de Spaanse griep mij infecteerd? Ik weet een volgend punt voor de PVV: een inburgeringscursus voor Engels vee! ...naar aanleiding van het standpunt van de PVV dat Schotse Hooglanders terug naar Schotland…

Het steenkoolduits van wijlen Rudi Carell, lacherig door de Hollanders ontvangen En door geen westerbuur ooit te vervangen. Want hem verstaan, dat kon elke Duitser wel. Met onvervalst Twents kom je er een heel eind, al klinkt het echte Duits toch veel meer verfijnd. ------------------------------------------------ Het aantal Nederlandse scholieren…

Niet elke dag dat ik leef is een dag met een ster treurnis die ik beleef is niet meteen over dan helpt het geloof mij want God is aan mijn zij. Er zijn ook van die dagen dat alleen de zon schijnt er zijn dan geen vragen maar ook zo’n dag verdwijnt. Toch is elke dag een belevenis ook die dagen vol met treurnis. Klaas van Eijbergen…

de treurnis van de fotograaf die genoegen moet nemen met de keerzijde van de zebra en die dan uiteindelijk toch maar een plaatje schiet…

omdat gedichten soms zó snel zijn vergeten omdat je nog altijd kunt verdwalen in de tijd omdat de weg terug dikwijls geplaveid is met scherven omdat scherven volgens overlevering geluk brengen omdat je het geluk zelf moet koesteren omdat je niet zal verzanden in treurnis omdat je treurnis kunt wegmoffelen in de kruipruimte…

Na eeuwen volbracht, tot treurnis' zijn spijt. Gemoedeloos verwacht, maar omarmend bevrijd.…

de elfen die je me toereikt werken niet voor mij je krijgt ze dood terug ik zie de ijle treurnis de gebroken dans rondom mij en je reeds verloren keuze tussen de elfen en mij…

Sluimer van wit moordenaar van het geluid dimde het licht Vredevol slaap eeuwig treurnis van het groene landschap Ingedut grond winterslaap zuchtend in de mond.…

De keuze is aan jou en dat maakt je bang of je vooruit gaat waar je het verleden achterlaat of dan toch terug waar treurnis geen onbekende is de keuze is aan jou hij wacht al zo lang.…

Dus is de Palestijnse treurnis groot, Maar stemde het Sharon juist tot verblijden. Alweer iemand, dacht hij toen hij het hoorde, Die wij niet zelf meer hoeven te vermoorden.…

Zelfbeklag is voor een dichter prachtig met zijn tedere pen voelt hij zich oppermachtig hij kan het zo omschrijven alsof hij de liefde met de pijn of het verdriet zou bedrijven het is niet ieder mens gegeven om iets te maken van treurnis in zijn leven.…

Er hangt wat treurnis over de stad In vreemde cadans Wandelt nu leven Van achter gesnoerde monden Liggen woorden Geruisloos opgeborgen Als in een morgue Zelfs het geritsel van de bladeren Is hier te horen.…

De onbesuisde vertoning van deze politieke lichtmiss kunnen wij maar beter bezien met emoties van treurnis…