Alle inzendingen over Tuinieren

Laat geen onkruid zich vertonen In de voegen van de stoep Van nette burgers die willen wonen Zonder hinder van deze troep Dat het zich zal voegen ten bate Van wetten en regulering Van de verdeling in gelijke mate Tussen tegels zonder speling Waterpas en keurig in de rij En haal ons niet uit goede doen Schik je naar onze maatschappij Stel…

Als ik ergens ver van blijf Dan is het wel tuinieren Dat soort slavenwerk Is goed voor hovenieren. Als ik tijd heb Zit ik in de zon Een boekje te lezen Op ons bloemige balkon.…

Een ij'vrige man in Kijkduin Was heel erg trots op z'n tuin Maar toen kwamen er wormen Om 't gewas te bestormen En lag heel z'n tuin weer in puin!…

Terwijl ik knarsetandend schrijf Uit afkeer jegens de natuur, Is zoonlief (4) vol in bedrijf. Natuuurlijk met een vriend, vol vuur, In voor- en achtertuin -de zot- En niet te stoppen, uur na uur. Romantisch hoor, zo'n 'Rijk van God', Slechts ik zie dat hier alles rot.…

Zijn strak getrimde groen gazon Is vrij van kruid en vreemde kleur Geen Madelief verspreidt er geur ’t Is maagdelijker dan een non Maar gister in de morgenstond -Hij zou net aan het sproeien gaan De tuinslang hing al aan de kraan- Lag daar die hoop met zwarte grond En dat werd niet getolereerd Dus zette hij een mollentang In ‘t midden…

Met boodschap of niet, 'tis net hoe je 'tziet: Tuinieren maakt toch fantasierijk.…

ik ga tuinieren, fietsen dat wordt weer zweten morgen moet ik naar gymnastiek…

ga ik de planten water geven tuinieren is mijn lust en mijn leven vandaag kom ik er echter niet aan toe ik ga naar het kerkhof met mijn moe op het graf van mijn opa leg ik dan de mooiste bloemen voor die lieve man.…

In deze nieuwe maand wil ik níét klagen Ondanks het feit dat strakjes onkruid woedt En ik weer wieden, spitten, snoeien moet Gelukkig kan mijn lijf die last verdragen Alleen, vóór ik met weinig zin tuinier Is er dat grijnzend blauwe formulier…

zwarte aarde onder mijn nagels van het wroeten in de grond tuinieren zou gelukkig maken dus steek ik het onkruid uit en tracht er vrolijk bij te fluiten maar nog danst mijn deuntje niet wortels wieden in de rijke klei bevestigt wat mij steeds verdriet dat het spruitje aan de onderkant opgroeit met een schoffelangst…

ik heb het aangeveegd. Elk overbodig woord De letters gesorteerd Klanken gezeefd. De rest weggespoeld Waar woeste woorden woekeren in diepe duisternis. Orde regelt zich gedachten netjes op een rij gevormd met heggenschaar. Grasspriet en zevenblad ertussen uit. Overzichtelijk. Aangeharkt mijn letterperkje Tot…

ze glijden weg van daken, de woorden als zemen vol milde regen de dichter kon niet vertalen de zon in verzen vol hoe ze aaide traag gloeide op zijn huid als een maagd in een koekoeksbuik hij verloor zijn onschuld en werd tuinier plant nu zijn rijmzaad in vochtige winter bedjes…

de violen spelen hun mineurlied jaarlijks weer het groots versterven altijd wordt mijn tuinieren traag het licht in de dag krimpt te veel kleurrijk zwiepen losgerukte bladen bomen tonen hun gekaalde kroon buiten laat ik de boel de boel hoor in de schoorsteen de bulderwind…

Als ik denk, filosofeer ik jou en Als ik lees, ontcijfer ik jou Als ik reis, spoor ik jou en Als ik wandel, flaneer ik jou Als ik schrijf, dicht ik jou en Als ik eet, soupeer ik jou Als ik tuinier, hovenier ik jou en Als ik douche, zeep ik jou, maar Als wij vrijen, heb ik gemeenschap Met jou; mijn mooiste... Héérlijk!…

Wij mensen ervaren overlast, van onze natuur. Terecht. In onze tuinen vliegen vogels, onnadenkend, af en aan. Vogels eten er en werpen uit. Ook dieren, die ongedierte zijn. Planten, die niet willen cultiveren. Onkruid, dat niet goed bloeit, maar, onuitgenodigd, woekert. Schade veroorzaakt natuur. Schande in onze tuin. Boompjes beginnen…

aangenaam en zonnig vandaag even het gevoel van voorjaar maar in aangrenzende tuinen begint men met 't lawaai van gemotoriseerd tuinieren dacht ik heerlijk rustig buiten het boekenweekgeschenk van Geert Mak te kunnen lezen jagen ze mij met hun kabaal al snel naar binnen ach ja Nederland ten voeten uit ik een motormaaier hij een motormaaier…

Voor mij zal het papier thematuin blijven Ik zal er zaaien, oogsten en verdwalen In een klein theehuis schenk ik reisverhalen Een inktvijver toont takken met olijven Het onkruid zal mij vaak tot wanhoop drijven Ik zal The Poppies van Mccrea vertalen Een eigen Flanders Field zal ik ompalen Waarboven leeuweriken psalmen schrijven Amor en Psyche…

En nu de steen is weggerold Ziet zij ze staan in de spelonk De vele vaten die hij dronk En die hem hebben uitgehold Nadat zij hem de huid vol schold Omdat de goddelijke vonk Niet langer in zijn ogen blonk Heeft zij in windsels zich gerold Verwijt zij hem de wilgentakken Waaraan hij het tuinieren hing Nu heeft hij dronkemansverdriet…

Lekker wandelen, fietsen of tuinieren en bestrijden van wespen, bijen en mieren. Maar het belangrijkste van dit gedicht, het is gelukkig weer langer licht.…

ik droom van appelbomen in mijn wijk of kersen, pruimen, peren in straten die zo lommerrijk oud west met ooft garneren ik droom van groentes in mijn stad in kleine pleinplantsoenen ja, kruiden ook, van alles wat voor elk van de seizoenen en de bewoners van oud west tuinieren met elkander ze harken, zaaien, strooien mest en raken zo…

Twee harten op een schotel met glimlichten van droefenis, een aarden kruik waaruit de geest staat te verwaaien, wat klein rood fruit dat deze noen gevallen is maar nooit de grond bereikte - en de tuinier was daarbij als fazant verbeeld, het schot hoog aan de hals; dit is om aan mijn vriendin te geven, een aansporing tot stiller leven.…

Laat het lapis lazuli blauw van uw ogen richtsnoer zijn het collier om uw hals waarin u zetelt van god gezonden vorstelijkheid elke wens een bevel ogenblikkelijk gehoorzaamd in de geruststellende geur van uw haar de pepermunten smaak van uw lippen de jasmijn van uw avondkleed laat mij de tuinier zijn van uw tepelhof het onkruid wieden…

eens van negen tot vijf komt er, hopelijk ook voor jou een zee van tijd waarover je vrijuit kan beslissen: ga dan tuinieren, fietsen, dansen en zwieren misschien ook af en toe eens vissen.…

Als dichter kon ik nooit een tuin omschrijven de schoonheid van 't geheel bleef woordeloos het liefst wou ik er eenzaam in verblijven zo zonder dichtersdwang genoot ik sprakeloos Maar nu de leegte kleurloos aan me kluistert zie ik de reden plots gegrift op mijn papier ik miste nog de geestverwant die luistert die mij begrijpen kan…

Kweek, zevenblad en woekerkruid - Mijn tuin te krap voor hun bestaan - Zijn op het oorlogspad gegaan. Het buurvolk harkt en wiedt en spuit. Ze lachen al die zwoegers uit. Ze huppelen door die nette laan Waar mensen met een vette baan Tevreden wonen op een kluit. Ze springen rond door buurmans hof. Joechei, joechei, ’t is in de mei! Geharkte…

Als m'n beneden buurvrouw bezig in haar tuin, plantjes wiedt en toespreekt met haar vinger vermaant kijk ik graag naar haar Hoe zij de de haren uit haar gezicht zwaait haar borsten vrijwillig meebewegen Hier past alleen verlekkerd kijken dankbaarheid voor haar heerlijkheid…

Begin april, de tuinman helpt me weer Hij wiedt en schoffelt, snoeit het perk met rozen En kijkt me hitsig aan, ik ga zelfs blozen Mijn drift ontwaakt, zijn houding smaakt naar meer Maar ach, de lust is plotseling fini Als ik de steppe van zijn borstkas zie…

Het is nog even stil, ook voor de bloemen die als eerste durfden komen. Een voedselstroom is nu aan 't werk gegaan en tal van knoppen zwellen. De vogels houden tot hun tijd de adem in wij wachten op de eerste klanken. Maar zien ook mos in het gazon, een stille roep dat zachte handen eerst daar werken. De wachttijd is van korte duur ook…

leven woorden wilden wel botten en al snel kwamen de mooiste knoppen zij ruizelden in zachte wind bloemen die je nooit ergens vindt ik mocht ze aan je geven om te weten hoe kleine boeketjes schoonheid beleefden jij verfriste het groen vernevelde intimiteit om zo de leefbaarheid langer te garanderen juist daar waar mijn tuinieren…

Ik verdrink mij in stilte en bucolische pracht welke dit land der latijnse geleerden biedt en schep genot in het einde van de nacht begroet de tuinier die zijn bougainvilles begiet ……