inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 39.507):

De paden op, de lanen in

Kweek, zevenblad en woekerkruid
- Mijn tuin te krap voor hun bestaan -
Zijn op het oorlogspad gegaan.
Het buurvolk harkt en wiedt en spuit.

Ze lachen al die zwoegers uit.
Ze huppelen door die nette laan
Waar mensen met een vette baan
Tevreden wonen op een kluit.

Ze springen rond door buurmans hof.
Joechei, joechei, ’t is in de mei!
Geharkte aarde, dát wil groeien.

De buren, in hun oudste klof
Hebben geen dag meer onkruidvrij
Terwijl die plantjes heerlijk stoeien.


Zie ook: http://www.bloggen.be/ikdenkhetmijne

Schrijver: Katja Bruning, 16 juni 2011


Geplaatst in de categorie: lightverse

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 150

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Katja Bruning
Datum:
25 juni 2011
Ze voelen zich erg aangemoedigd, ludy.
Onkruid, ook wel tuig geheten, is een plaag voor boer en burger, 't zijn van die onooglijke gewasjes die de fraaie, felgekleurde, gekweekte en dus geld gekost hebbende tuinplanten verdringen.
Trekken ook vieze, stekende en brommende insecten aan en onzindelijke vogels.
Naam:
Ludy
Datum:
17 juni 2011
Email:
ludy.roumengmail.com
Een gedicht naar mijn hart. Laat die plantjes (onkruid, wat is dat?) maar lekker voortgaan!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)