Alle inzendingen over Tussen De Coulissen

zij hebben allemaal het script gelezen weten hoe te delen toch is er iets fout gegaan bij het wisselen van decor er zijn vreemden tussen de coulissen die vechten om voeding zoeken naar ruimte en lucht op hun agressieve vlucht er is geen samen meer zij heersen in de chaos als een diep invoelbaar zeer balansen zijn uit evenwicht…

Mag ik in de duinvallei je schaduw lieven je stalken in de chaos van deze wanorde maar mag ik bovenal me bevinden tussen de coulissen van je warme lichaam?…

de coulissen die het leven scheiden van de dood…

Maar altijd wint toch weer die droom, eens verwekt als puber tussen wat coulissen, een kind nog springend tussen hoop en schroom. Op het moment van opkomst denk je: ‘ik moet heel nodig pissen’.…

Oplettend, met nauw luisterende koppen volgden het trouw gezelschap naar de enge poort: zeldzaam vroom beeld voor wie tussen de coulissen stond. --------------------------------------------- uit: 'Een leeuw is eigenlijk iemand', 2006.…

de coulissen van herfstgroene bomen Prachtig schilderachtig ontzagwekkende vergezichten Steeds veranderend, nooit hetzelfde, altijd verrassend Licht, rust, ruimte, dit is mijn thuis, hier wil ik wonen…

We treffen elkaar in de coulissen van ons beider leven het is gecompliceerd maar ik kan het genoegen van onze tête-à-têtes niet missen. Deze liefde geeft me energie houdt m'n huwelijk in stand heb die spanning nodig anders was 't al gestrand!…

Ik zing mijn lied tussen de wolken er voor zal niet meer gaan de voorstelling van mijn leven zal achter de coulissen zijn. De kaartjes alle uitverkocht publiek zit stil te wachten op dat wat niet meer komen gaat het is te laat....…

vraagt de bassist Daarvoor is het nu tijd Ik kijk door de coulissen Dit is de gelegenheid De muziek heeft gerijpt Tijd om te proeven De lichten gaan aan Mijn bed is gespreid Ik zie een deken van mensen Die trek ik over mij heen Ik voel dan de warmte Straks weer alleen…

wie oh wie zou ik allemaal wel niet missen bij schemerlicht alleen gezeten in de coulissen ik weet het heus wel niemand die mij niet zal missen bij schemerlicht alleen gelaten in de coulissen…

heb mijn dromen opgetekend in scenes uitgespeeld aangekleed met dingen van de dag sta in de coulissen wachtend op publiek dat betaald heeft voor de lach maar vol ontroering meegaat met de emoties van het plot dat diepte zoekt en vindt op het schavot zij wilden nooit hun nek uitsteken pretentieloos vertier is toch niet duur heb ze…

lucht te blazen Nee, ik durf niet te kijken in voorzichtig ademhalen hoe je langzaam dichterbij komt dichterbij dan bij kan zijn en hoe jouw adem zich voorspelt waarheen mijn pluizenbollen dwalen hoe je staat tussen coulissen hoe je blauwe ogen stralen…

De wereld draait door onverschillig of wij begrijpen dat alles met ons verbonden is Ik kijk toe vanuit de coulissen en tokkel zachtjes tranen op mijn gitaar De vloer is vuil Er zijn geen bewoners Iedereen is bezig met andere dingen en laat de liefde liggen Ik kijk toe vanuit de coulissen en tokkel zachtjes tranen op mijn gitaar…

Gisteren ruzie, alweer verdwijnend tussen coulissen, doek dat viel voor het gebuig van de speler, reprise, zweet in zweet uit de kleedkamer van de ziel, hij weet: zijn spel was slecht maar god verdomme het publiek Het leven als toneel of film, en niemand weet meer beter, tenzij een ander iemand roept cut, of eenvoudiger kut en terugkeert…

Achter de coulissen werkt een wereld die men niet kent. Die schuift met de panelen; de decorstukken voor de hoofdrolspelers bestemd. De souffleurs die zorgen dat anderen niet vergeten; zonder dat wij immer hun namen ooit zullen weten. De ballenjongens langs de kant wanneer de bal buiten het spel is beland.…

Vanuit de coulissen van de hemel strooit zij haar stralen over de aarde Zij verwarmt nog niet nog bleek is haar licht Licht zo oorverdovend stil en kleurloos bleek stil als het lied van de doven bleek als de schaduw van de dood Er zijn sporen van eeuwig lijden een heldere bestemming ontbreekt in het niemandsland tussen dood en leven tegendraads…

Hijskranen, zand Een bord en muren Nieuwbouw Stegen, lanen Een kerk en klinkers Oud centrum Daartussen: ik Een huis en een tuin Overige…

tussen strand en duin en vlakke polders staat mijn huis tussen regen en wind man, kinderen en dieren heerst familiale sfeer tussen willen en weten en nog niet kunnen aanvaarden regeert pijn tussen dag en nacht en lichamelijke aftakkeling triomfeert een creatieve geest…

steeds weer de vloer op de eeuwenoude schimmen wisselend van rol in de coulissen stil nog kinderen van de rekening global village tanka…

begint zal de dirigent zijn piano bedanken met stilte tussen woorden en handen…

blik weg gleed in het glazig avondkleed van de gracht niet wetend of daar de schoonheid dreef of in zijn hoofd en dat je zou vragen naar de coulissen van de wereld.…

Droom weg in vlagerige zonstrepen onder de appelboom van vorig jaar in de geborgenheid van mijn schoot Hul je in zomergekleurde tuinkleden tussen coulissen van lavendel en lavas op het toneel van je wonderlijke leven Hoor het hart van moeder natuur kloppen van lichtblauw naar donkerbruin meerstemmig doorjubelend in je wezen Voel je vrij…

media vita staande in de coulissen de hoekige neemt soms een loopje met ons en laat zich niet afschudden tekst in schilderij van georges braque: http://bit.ly/mtVdKf…

de aren spreken wiegen zwaar een licht gekraak houdt mij wakker blond zwerft in mij als de velduil passeert, de maan nog meer coulissen maakt en schaduw doodt in mijn armen…

aan een uitvoering op het strand tussen sabelheften en garnaaltjes die zich in de plasjes ophielden, had ze niet gedacht, liever stond ze in de coulissen, met haar script op de borst, net even buiten het beeld te fluisteren naar het opkomend tij dat overvloedig haar blote voeten kuste, haar teksten in verwardheid ten prooi liet vallen aan…

voorbij de stad zweven koeien in de ochtendnevel, schuinsweegs beschenen door een opgloeiende zon verscholen in coulissen, zet de ochtend de wei in brand stralend door takken in de knop gebroken want de gemeente heeft hier een industrieterrein gepland…

Doesterig loop ik Buiten - coulissen Die mijn landschap Zo typeren zie ik niet meer Duister denkwerk, Binnenbrand geblust Met farmaco - 'k ben De weg immers kwijt En mezelf net zo goed, Terwijl ik doods loop Te dromen op het pad Dat alleen door de Schemering nog iets Iets verlicht wordt Is daar opeens een vlucht Scholeksters…

zelfs toen ze bij het zingen van haar lied telkens uit de toon viel de dirigent haar verliet als een geslagen hond met gebogen hoofd het schouwtoneel afdroop weet ze achter de coulissen dat ze met open geest en voor een heel ander publiek nogmaals zal spelen…

gekleurde lichtjes en blauwe streeptent al van verre ’s avonds beesten drank en meisjesondergoed begerige handen komen dapper doorspelende band en brakende biergangers achter de coulissen in prille liefde voor het eerst genomen…

En zomaar, vanuit de coulissen, treedt een echtpaar dat zich verplicht tot niets, een en al luister. Ik wil wel van deze wereld zijn, maar niet in het openbaar verscholen in schaduw, weggedoken tussen de jurken in mijn kast. Ik betast alle stoffen en probeer te raden welke mij het mooiste staat. Niet vandaag dan morgen.…