Netgedichten

netgedicht (nr. 21.878):

landje apart

Ontspannen mijmer ik en wandel mijn stappen in het landje apart
Bonte kleurenblokken schuiven voorbij achter de statige zeedijk
Wuivend gras in de wakkerende wind
Dorsende machines maaien het goudgele graan

Wolkenschaduwen dwalen over een lappendekenveld
Een kunstig patchwork van heldergroene en goudgele kleuren
Donkerbruin geploegde aarde, nat glimmende klei
Rode daken groeten vanachter leilindes en machtige populieren

Een cumulus als een suikerspin groeit wild de blauwe hemel in
Vormt een majestueuze toef met slagroom
Boven de scherpgetekende contouren van zonverlicht Cadzand
Geflankeerd door de draaiende wieken van de molen

Een zichzelfverdiepend perspectief tussen de coulissen van herfstgroene bomen
Prachtig schilderachtig ontzagwekkende vergezichten
Steeds veranderend, nooit hetzelfde, altijd verrassend
Licht, rust, ruimte, dit is mijn thuis, hier wil ik wonen